พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ สำเหนียก (สำเหฺนียก) ก. ฟัง, คอยเอาใจใส่, กำหนดจดจำ, เช่น ผู้ใหญ่สอนอะไรก็ให้สำเหนียกไว้ให้ดี.
確定! 回上一頁