การศึกษาไทยไม่เคยมีพื้นที่เหลือเอาไว้ให้เด็กได้เดินตามความฝันอย่างแท้จริงเลย...
.

อันเนื่องมาจากสารคดีเรื่อง School Town King ที่เข้าฉายแบบจำกัดโรงที่ SF ผมมีโอกาสได้ไปชมแล้วทำให้เกิดความคิดขึ้นมาว่า ทุกวันนี้การศึกษาไทยมันไม่ได้ยึดตัวเด็กเป็นศูนย์กลางของการเรียนการสอนเลย คือเด็กๆที่เข้าสู่ระบบการศึกษาในระบบของบ้านเราโดยเฉพาะของรัฐบาลเนี่ย อย่าว่าแต่จะฝันเลย ขนาดจะคิดอะไรทุกอย่างยังถูกกำหนดเอาไว้ด้วยกรอบทั้งหมด ผ่านกฎระเบียบมากมาย ที่ผู้ใหญ่ครูบาอาจารย์พูดกรอกใส่หูว่า มันคือการมีวินัยเพื่อที่จะให้เราเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ได้เป็นคนดี ได้มีอนาคต แต่หลายๆอย่างมันกำลังเป็นการตีกรอบและปิดกั้นจินตนาการทางความคิดและร้ายที่สุดคือ เด็กๆแทบจะไม่มีโอกาสได้เดินไปตามความฝันในสิ่งที่ผู้ใหญ่ไม่ยอมรับเลย
.
น้องบุ๊คเป็นเด็กในสลัมคลองเตย ที่เรียนอยู่ในระบบการศึกษาของรัฐบาล สมัยเรียนมัธยมต้นเค้าก็เป็นเด็กเรียนดี มีผลการเรียนที่ดีตามปกตินี่แหละ แต่พอขึ้นม.ปลาย เค้าได้ค้นพบพรสวรรค์ของตัวเองว่าจริงๆเค้าเป็นคนชอบแรพและสามารถแรพออกมาได้ดี จนมีคนกดดูคลิปผลงานของเค้าทาง Youtube ด้วยยอดวิวนับล้านๆคน และเค้าก็พบว่าเค้าไม่ชอบเรียนหนังสือในห้องเรียนเลย แน่นอนว่าผลการเรียนตก และน้องบุ๊คเองก็ไม่อยากไปโรงเรียนแล้ว จริงๆประเทศไทยเราอาจจะมีนักร้องเพลงแรพระดับโลกเกิดขึ้นมาอีกคนหนึ่งก็ได้ ถ้าการศึกษา โรงเรียนมันเอื้อให้เด็กได้แสดงความสามารถและได้เดินตามความใันอย่างแท้จริง
.
ทุกวันนี้เด็กในโรงเรียนรัฐบาลยังต้องมานั่งท่องค่านิยม 12 ประการกันทุกวัน เช้าตื่นขึ้นมายืนตรงเคารพธงชาติแล้วยังต้องสวดมนต์กันทุกคน โดยที่บางครั้งโรงเรียนก็ไม่ได้คำนึงถึงความแตกต่างทางศาสนา แต่นั่นก็ยังไม่เท่ากับการที่กำหนดหลักสูตรที่แทบจะไม่ได้สนใจกับความถนัดพรสวรรค์หรือความชอบของเด็กเลย เด็กที่รักงานศิลปะ รักดนตรี หรือชอบพละศึกษา ชอบกีฬา แต่ต้องมาเรียนศิลปะแค่อาทิตย์ละคาบ เรียนดนตรีอาทิตย์ละคาบ แต่ต้องมาเรียนคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ภาษาไทยกันเกือบทุกวัน บางครั่งเราชอบอ้างว่าเด็กที่เรียนไม่ไหวเพราะโง่เพราะหัวไม่ดีที่ต้องออกจากโรงเรียนไปเพราะมันเป็นรไม่ดี ไม่สนใจเรียน แต่ความจริงเราเคยย้อนดูไหมว่าเด็กๆมันไม่ชอบเรียนวิชาเหล่านี้ โดยเอาอ้างว่ามันคือวิชาสามัญ แต่วิชาเหล่านี้ที่เราพยายามยัดลงไปให้เด็กเรียนมันก็ลดทอนคุณค่าและความถนัดและพรสวรรค์ที่แท้จริงของเด็กไป
.
เด็กๆหรือย้อนไปจนถึงรุ่นผม ทุกวันนี้ก็ยังต้องอยู่ในกฎในระเบียบ ด้วยชุดนักเรียน ผมไม่ได้แอนตี้ชุดนักเรียนนะครับ แต่ผมอยากให้ชุดนักเรียนเป็นทางเลือกสำหรับเด็กที่รักและชื่นชอบและอยากใส่ชุดนักเรียนอย่างภูมิใจมากกว่า เพราะจริงๆปัจจัยเรื่องชุดนักเรียนเองมันก็เป็นตัวกีดกันจินตนาการเด็กพอสมควร เราอยากให้ประเทศไทยมีดีไซนเนอร์ งานออกแบบตัดเย็บเสื้อผ้าสวยๆแบรนด์ดีๆหรูๆ มันก่อให้เกิดรายได้มากมาย แต่ดีไซเนอร์ไทยยังวนเวียนอยู่กับการก็อปปี้ เพราะพวกเค้าเองก็โดนกีดกันเรื่องการแต่งตัวมาตั้งแต่เด็ก หลายๆคนเรียนจบจบมหาลัย เข้าทำงาน ยังต้องมานั่งหาลุ๊คที่ใช่ สไตล์ที่ชอบเอาไว้แต่งตัวเข้าทำงานเลย เพราะเค้าแต่งตัวไม่เป็นและไม่รู้จักบุคลิกภาพและความเป็นตัวของตัวเอง นี่ยังไม่นับเรื่องทรงผม หรือเครื่องประดับ ที่เด็กไทยแทบจะขาดจินตนาการในการจักมิกซ์แอนด์แมทช์เสื้อผ้าเครื่องประดับในชีวิตประจำวัน
.
มาจนถึงตอนนี้หลายๆคนอาจจะด่าผมว่า มึงจะให้เด็กไปเรียนหนังสือหรือแข่งกันแต่งตัว แต่ความเป็นจริง เสื้อผ้าหน้าผมการแต่งตัวมันก็คือส่วนหนึ่งของชีวิตแหละครับ การที่เราต้องมานั้่งดูเด็กๆลูกหลานของเราแต่งตัวในแบบแผนที่กำหนด ทรงผมที่กำหนดทุกอย่าง ไม่มีสิทธิที่จะได้เป็นตัวของตัวเอง เราแฮปปี้เหรอครับ
.
รวมไปถึงคุณภาพทางการศึกษาบ้านเราด้วย ยอมรับเถอะครับว่า ปริญญาตรี บ้านเรา คนที่จบมหาลัยในเมืองไทย มันแทบจะไม่สามารถทำงานอะไรที่ได้เงินเดือนสูงๆเลย คนรวย อีลีท ลูกหลานนักการเมืองเค้าส่งไปเรียนอินเตอร์กันหมดเพราะคนรวยคนมีเงินเค้าหาโอกาสทางการศึกษาหมด หรือเด็กที่เรียนเก่งๆเค้าต้องไปหาที่กวดวิชาข้างนอกกันหมด ค่าใช้จ่ายสำหรับเรียนกวดวิชาเดือนนึงเป็นหมื่นๆ ลำพังเรียนในโรงเรียนมันแทบจะไม่ได้ช่วยอะไร ครูในโรงเรียนเองยังรับจ็อบสอนการบ้านต่อตอนเย็น คือเอาจริงๆนะครับ อาชีพหน้าที่การงานที่การศึกษาในระบบพยายามจะให้การยกย่องคือ หมอ วิศวะกร อะไรพวกนี้ แต่การศึกษาไทยไม่เคยให้ความสำคัญกับอาชีพทางศิลปะเลยเช่นอย่าง นักดนตรี ศิลปิน หรือแม้แต่เชฟ ซึ่งจริงๆอาชีพเหล่านี้มันอาจจะแฝงอยู่ในตัวเด็กเป็นพรสวรรค์ของเด็กที่ไม่เคยถูกนำออกมาต่อยอดเลยก็ได้ แต่เด็กๆที่มีพรสวรรค์กลับต้องมานั่งทนเรียนคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ หรือภาษาไทย ประวัติศาสตร์ด้วยหลักสูตรที่เขียนกันมาโดยทีแทบจะไม่เคยพัฒนาอะไรเลย
.
ผมว่ามันถึงเวลาแล้วนะครับที่เราจะต้องมานั่งคุย นั่งสังคายนา ปฏิรูปการศึกษาไทยกันได้แล้วนะครับ มุ่งเน้นไปที่การศึกษาที่เราจะดึงความสามารถ ทักาะและพรสวรรค์ของเด็กออกมาอย่างแท้จริง ให้เด็กได้เรียนแล้วมีความสุข ไม่ใช่ให้เค้าต้องมาทนทุกข์กับการเรียนหนังสือ แล้วลาออกไป พร้อมกับคำครหาว่าเป็นเด็กไม่ดี ไม่สนใจเรียน โง่ สมองไม่ดี ทรัพยากรมนุษย์มีคุณค่ามากนะครับ การศึกษาที่ดีคือการดึงศักยภาพของเด็กออกมาให้เค้าได้ฉายแววอย่างเต็มที่...

TikTalk with Warattapob EP.217
ตอน : ถ้าแฟนของคุณมา "ยืมเงิน"บ่อยๆ จะทำอย่างไร
ตอน : สถาบันที่คุณเรียนจบ มีผลต่อการ "เข้าทำงาน"หรือไม่
ตอน : ถ้า"งานประจำ"ที่คุณทำอยู่ดูไปล้ว ทำไปก็ "ไม่รวย"จะทำอย่างไร
ตอน : ถ้าแฟนของคุณ "ติดเกมส์"แล้วคุณไม่ชอบ จะทำอย่างไร
ติดตาม TikTok : https://www.tiktok.com/@warattapob
.
.
.
.
.
.
#คุยกับวรัทภพ #คำคมวรัทภพ #ข้อคิดวรัทภพ #ความสำเร็จ #ประสบความสำเร็จ #ข้อคิด #คำคม #คลิปสั้น #1min #TikTalk #รวยเร็ว #ข้อคิด #คำคม #คำคมดีๆ #คำคมโดนใจ #คำคมชีวิต #คำคมวันนี้ #ข้อคิดดีๆ #อยากรวย #รวย #รวยรวย #รวยๆ #แรงบันดาลใจ #กำลังใจ #แคปชั่นคำคม #แคปชั่นเด็ดๆ #สำเร็จ #พัฒนาตัวเอง #คำคมความสำเร็จ

3สิ่งที่ต้องเจอ..

เวลาทำสิ่งใหม่ๆ เป้าหมายใหม่ๆ

1.คุณรู้สึกต้องใช้ความพยายามมาก
(เป็นเรื่องปกติ)

แน่นอนในครั้งแรกที่เราต้องทำอะไรใหม่ๆที่ไม่เคยทำ
มันยากไปหมด

ขับรถครั้งแรก?
ทำงานวันแรก?
พูดบนเวทีครั้งแรก?

2.รู้สึกถูกคนรอบข้างมองว่าแปลก(เป็นเรื่องปกติ)
+เพื่อนเก่าหายไป (เป็นเรื่องปกติ)

แน่นอน
เมื่อเรากำลังทำเป้าหมายใหม่ๆ
ที่ต่างออกไป
เพื่อนร่วมอุดมการณ์เราก็เปลี่ยนเช่นกัน

แต่คนส่วนใหญ่กลัวเสียเพื่อน
เป้าหมายก็อยากได้
เพื่อนก็ไม่อยากเสีย

ผมบอกตรงๆเลย
การที่เราทำสิ่งแปลกใหม่
กฏแห่งแรงดึงดูด
ก็จะพาเพื่อนใหม่ที่คิดแบบเดียวกับเรา
มาให้เรา

และสิ่งที่ไม่เหมือนกัน
จะถูกผลักออกเป็นธรรมดา

เพราะฉะนั้นเป็นเรื่องปกติ
มันก็เหมือน..
การที่คุณก็ได้เพื่อนใหม่ๆ
ทุกครั้งที่คุณเลือกอะไรให้ชีวิต

-เรียนม.ปลาย>>คุณก็ได้เพื่อนใหม่
-เรียนมหาลัย>>คุณก็ได้เพื่อนใหม่
-เข้าทำงาน>>คุณก็ได้เพื่อนใหม่
(จริงๆตั้งแต่เด็กมาถึงวันนี้เพื่อนคุณก็หายไปหลายคนแล้ว)

ถ้าวันนี้คุณจะไปลุยเป้าหมายใหม่
แล้วเพื่อนเก่าหายไปบ้างไม่ได้คุยบ้าง
เป็นเรื่องธรรมดาครับ
ไม่ต้องกลัวเพื่อนทิ้ง

"เพื่อนย่อมอยากให้เพื่อนได้ดี"

"เพื่อนที่ดีย่อมเข้าใจกันอยู่แล้ว"

"เพื่อนดีจริงเค้าไม่ทิ้งคุณเพราะคุณเพราะ
คุณเอาจริงกับชีวิตหรอก"

(3)ความไม่สมบูรณ์ไม่Perfect(เป็นเรื่องปกติ)(โคตรๆ)

-ให้เข้าใจเลยว่า...
โอกาสเป็น0%
ที่จะPerfectสมบูรณ์
ในครั้งแรกที่ทำอะไรใหม่ๆ

คุณไม่ได้ปั่นจักรยานได้ทันทีในครั้งแรก
คุณก็ไม่เดินได้เลยทันทีตั้งแต่เกิด
และคุณก็ไม่ได้พูดชัดทันที
ตั้งแต่อ้าปากพูดครั้งแรก

เป้าหมายคุณก็เช่นกัน
วิธีเดียวที่..
จะทำให้คุณ
ไม่เหนื่อยเกินไปเวลาตั้งเป้าหมายเจ๋งๆ
คือ คิดไปเลยว่ายังไงมันก็ไม่Perfect

เพราะฉะนั้น
ทำๆไปก่อน
ทำๆบ่อยๆ
เด๋วมันจะดีขึ้นเอง

หากคุณคิดว่า...

จะต้องรอให้สมบูรณ์แบบ100%แล้วถึงทำ?

"ระวังชาตินี้จะไม่ได้ทำ"

ลองนึกถึงภาพคุณขับจักรยานครั้งแรกละกันว่า100%รึเปล่า?

นี่คือ3สิ่งที่คุณจะต้องเจอเวลามีเป้าหมายเจ๋งๆ

A10(เอเท็น)
Prince of sales
"สังคมแห่งความเป็นไปได้"

สามารถดูผลงาน
และสมัครทุกคลาสของผม
พร้อมโปรสัปดาห์วันแม่ลดสูงสุด37%
ได้ที่>>>>
http://mastermindthailand.com/