bīn bìn · ㈠ ㄅㄧㄣ. 名. 客人。與「主」相對。如:「來 賓 」、「貴 賓 」、「喧 賓 奪主」、「 賓 至如歸」。《詩經.小雅.鹿鳴》:「我有嘉 賓 ,鼓瑟吹笙。」南朝宋.
確定! 回上一頁