吹 ㄔㄨㄟ 牛 ㄋㄧㄡ ˊ 皮 ㄆㄧ ˊ chuīniúpí. 〈口〉說大話;誇口。也作「吹牛」。例 「老愛吹牛皮」、「吹牛皮不打草稿」。 英to boast, to talk big. 萌典. 萌典.
確定! 回上一頁