น. ฟันแหลมคมสําหรับฉีกเนื้อและอาหาร อยู่ระหว่างฟันหน้ากับกราม ราชาศัพท์ว่า พระทาฐะ หรือ พระทาฒะ (ถิ่น-พายัพ) ฟัน. ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน.
確定! 回上一頁