สันโดษ, (-โดด) น. ความยินดีหรือพอใจเท่าที่ตนมีอยู่หรือเป็นอยู่ เช่น เขาถือสันโดษ. ; สันโดษ, (-โดด) ก. มักน้อย เช่น เขาเป็นคนสันโดษ.
確定！ 回上一頁
