ความหมาย. ก. ปรนนิบัติให้เป็นที่ชอบใจ, เรียกหญิงที่ปรนนิบัติเช่นนั้นว่า นางบำเรอ: บูชา เช่น บำเรอไฟ. บำเรอเชอภักดิ์ ก. ตั้งใจรับใช้ เช่น อันว่าอมิดดาก็อยู่บำเรอเชอภักดิ์ {ม. คำหลวง ชูชก}.
確定! 回上一頁