1
"ทำอย่างไรจึงจะรักษาความอยากเรียนรู้เอาไว้ได้ครับ" ผมเอ่ยปากถามผู้บริหารใหญ่วัยห้าสิบกว่าซึ่งใช้เวลาสองชั่วโมงต่อสัปดาห์ไปกับการเรียนเขียนหนังสือ ลงเรียนคอร์สต่างๆ อยู่เสมอ รวมถึงฝึกปรือวิ่งโดยมีโค้ชคอยแนะวิธีพัฒนาการวิ่งแบบใกล้ชิด ไม่บ่อยนักที่จะพบคนระดับผู้บริหารอาวุโสซึ่งเก่ง แหลมคม และประสบความสำเร็จเปิดใจเรียนรู้สิ่งใหม่ โดยเฉพาะจากคนที่เด็กกว่า

2
พี่วู้ดดี้-ธนพล ศิริธนชัยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบว่า "ผมอยากรู้ในสิ่งที่ผมไม่รู้" ผมถามต่อ "แต่มันไม่ง่ายที่คนโตๆ แล้วจะยอมรับว่าตัวเองไม่รู้ ยิ่งเป็นคนที่เป็นหัวหน้า คนที่มีอำนาจ" พี่วู้ดดี้ยิ้มแล้วบอกว่า "ต้องหัดพูดบ่อยๆ จะพูดว่า 'ผมไม่รู้' ครั้งแรกมันอาจจะยาก แต่พอพูดบ่อยๆ แล้วมันจะกลายเป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่เราจะไม่รู้"

3
"ผมไม่รู้" นี่แหละคือประตูทางเข้าของความรู้ สาเหตุที่เราไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่เพราะเรามักด่วนบอกตัวเองหรือคนอื่นอยู่เสมอว่า "รู้แล้วน่า" พอรู้แล้วก็เลยอดรู้เพิ่ม จบอยู่ในกะลาความคิดแคบๆ ใบเดิมของตัวเอง "ผมไม่รู้ / ฉันไม่รู้" ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา คนที่รู้จะยินดีบอกวิชาให้เราได้รู้ ทันใดน้ันปัญญาก็งอยเงย

4
เวลาสนทนากับผู้คน เพียงฟังไม่กี่ประโยคเราก็รู้ทันทีว่าคนตรงหน้ายังเรียนรู้อยู่หรือ 'จบการศึกษา' ไปแล้ว เรื่องตลกก็คือคนที่ตั้งใจฟังเหมือนไม่ค่อยรู้อะไรมักเป็นคนฉลาด เพราะทุกครั้งที่สนทนาเขาจะได้ความรู้ใหม่อยู่เสมอ ขณะที่คนซึ่งดูฉลาดพูดเยอะแต่ไม่ค่อยฟังใครมักจบการสนทนาไปด้วยความรู้เท่าเดิม

5
คนโง่จึงฉลาดขึ้น และคนฉลาดมักจะโง่ลง

6
ชุนริว ซูซูกิ ปรมาจารย์เซนเรียกจิตใจที่เปิดกว้างโดยไม่ยึดติดกับสิ่งที่ตัวเองรู้แล้วว่า 'จิตของผู้เริ่มต้น' หรือ 'beginner's mind' อาจลองคิดถึงสภาพจิตใจของเด็กน้อยที่มองเห็นโมเมนต์ถัดไปเป็นสิ่งใหม่เสมอ สวยงาม สดใหม่ น่าตื่นเต้น เห็นสิ่งต่างๆ ด้วยดวงตาบริสุทธิ์ ไม่ตัดสินด้วยความรู้เดิมที่สะสมไว้จากประสบการณ์ส่วนตัว ทุกสิ่งจึงน่าสนุกและน่าเรียนรู้ไปหมด

7
จิตของผู้เริ่มต้นจะไม่ใช้ตัวเองเป็นศูนย์กลางในการตัดสินเรื่องราวต่างๆ แต่ตระหนักเสมอถึงความรู้น้อยของตน รู้อยู่เสมอว่ายังมีอะไรอีกมากในจักรวาลอันยิ่งใหญ่ลี้ลับที่เรายังไม่ล่วงรู้ Seung Sahn ปรมาจารย์เซนชาวเกาหลีสอนให้ตระหนักถึงคุณค่าของสภาพจิตเช่นนี้โดยเรียกว่า 'จิตไม่รู้' หรือ 'don't know mind'

8
เมื่อท่านถามลูกศิษย์ว่า "ความรักคืออะไร" "สติคืออะไร" "ชีวิตมาจากไหน" "พรุ่งนี้จะเป็นยังไง" ลูกศิษย์ตอบว่า "ผมไม่รู้ครับ" ท่านอาจารย์จะตอบว่า "ดีมาก รักษาจิตไม่รู้นี้ไว้ เพราะมันเป็นจิตที่เปิดกว้าง และบริสุทธิ์"

9
จิตของผู้เริ่มต้น จิตไม่รู้ เป็นเรื่องเดียวกับจิตที่ไม่มีอัตตา เมื่อไม่มีอัตตาจึงเปิดกว้าง พร้อมเรียนรู้ประสบการณ์และบทเรียนใหม่ที่ชีวิตหรือผู้คนจะมอบให้

10
ไม่เพียงความรู้ ทักษะในเรื่องต่างๆ หรือความลี้ลับของจักรวาลนี้เท่านั้น กระทั่งคนใกล้ตัวเราที่สุดอย่างพ่อแม่ พี่น้อง คนรัก ลูก หรือเพื่อน สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับเขาอาจเป็นเพียงยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น เรายังไม่รู้เรื่องราวอีกมากที่ซ่อนอยู่ภายในใจ บาดแผลที่เราไม่เห็นและเขายังไม่เคยเล่าให้ฟัง ความรู้สึกลึกๆ ที่เขาเก็บไว้ส่วนตัว ประสบการณ์วัยเด็กที่ผ่านเรื่องร้ายใดๆ มา แต่เรามักตัดสินหรือสัมพันธ์กับผู้คนใกล้ชิดด้วยความคิดว่า "ฉันรู้จักเธอดี" โดยไม่รู้เลยว่านั่นคือการใช้มุมมองของเราที่มีต่อเขาไปตัดสิน ควบคุม บงการ โดยเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง

11
เมื่อบอกว่า "ฉันรู้จักเธอดี" แปลว่าเราปิดโอกาสที่จะได้เรียนรู้สิ่งที่เขาเป็นให้มากกว่าเดิม เรามองเขาด้วยแว่นตาของเรา แต่เขาอาจมีแง่มุมอื่นอีกมากที่เรายังไม่เคยมองหรือรับรู้มาก่อน

12
จิตของผู้เริ่มต้นอาจเปิดโอกาสให้เราทำความรู้จักเขาราวกับเพิ่งได้พบกันครั้งแรก เมื่ออัตตาเล็กลง เราจะรับฟังเขามากขึ้น ปล่อยให้เขาเป็นอย่างที่เป็นมากขึ้น ทำความเข้าใจมากขึ้น

13
อันตรายของความสัมพันธ์ใกล้ชิดคือ เราคิดว่าเรารู้ทุกอย่าง และนั่นอาจเป็นกำแพงขนาดยักษ์ทำให้เราไม่ได้รู้อะไรใหม่เลย ซึ่งเมื่อวันเวลาผ่าน ตัวเขาอาจเปลี่ยนไปจากที่เราเคยรู้จักไปมากแล้วก็เป็นได้

14
เราสามารถใช้จิตของผู้เริ่มต้นหรือจิตไม่รู้ปฏิสัมพันธ์กับผู้คนได้เช่นเดียวกับเรื่องอื่น เคลียร์ความรู้เก่าที่มาพร้อมอัตตาออก อยู่กับคนตรงหน้าอย่างเปิดกว้าง รับฟัง เรียนรู้สิ่งใหม่จากเขา ในช่วงเวลาที่เราเรียนรู้กันและกันอย่างเปิดใจ ภายในของเราจะเติบโตไปพร้อมกัน ความสัมพันธ์ระหว่างเราก็เติบโตงอกงาม

15
'ความรู้' เมื่ออยู่ติดตัวนานๆ จะกลายร่างเป็น 'ความคิดเห็น' โดยไม่รู้ตัว เราใช้ 'ความคิดเห็น' ไปตัดสินเรื่องราวและผู้คนโดยนึกว่าเป็น 'ความรู้' ปัญหาคือโลกยังมีสิ่งที่เราไม่รู้อีกมาก เมื่อใช้ความรู้เดิมไปปฏิสัมพันธ์กับทุกอย่างโดยไม่เปิดใจจึงนำมาซึ่งทุกข์ เพราะเราคิดว่าสิ่งที่เรารู้คือ 'ถูก' เมื่อคนอื่นรู้ไม่ตรงกันเขาจึง 'ผิด'

16
'ความรู้' แบบนี้ปิดโอกาสเรียนรู้ และนำมาซึ่ง 'ความทุกข์' ความรู้ที่ดีควรนำมาซึ่งความสุข ความรู้ที่ดีควรขยายขนาดหัวใจมากกว่าหดมันให้แคบลง นั่นหมายความว่า--รู้ในสิ่งที่ยังไม่รู้

17
เปิดใจกว้างๆ พร้อมรับทุกสิ่งที่เข้ามามอบ 'ความเข้าใจใหม่' โดยไม่ยึดติดกับ 'ความรู้เก่า'

18
อาจารย์ชาเคยยิ้มแล้วบอกกับลูกศิษย์ว่า "เธอมีความคิดเห็นเต็มไปหมด และก็เป็นทุกข์หนักจากความคิดเห็นพวกนั้น ทำไมไม่ปล่อยมันไปบ้าง"

19
ยากที่เราจะยอมรับว่าเราไม่รู้ แต่ถ้าฝึกยอมรับบ่อยๆ ว่า "ฉันไม่รู้" พูดออกมาให้ตัวเองได้ยิน ให้คนอื่นได้ยิน แทนที่จะแสดงความโง่ เปล่าเลย, คำนี้เหมือนคาถาที่เพียงเอ่ยออกมาก็ลดอัตตาไปได้มากมาย

20
เช่นนี้จึงไม่ควรเรียกคนที่ไม่รู้ว่าคนโง่ เพราะคนทุกข์น้อยย่อมไม่โง่ และคนที่เอ่ยคาถานี้บ่อยๆ ย่อมได้เรียนรู้สิ่งใหม่ทุกวัน

21
การเรียนรู้ที่ดีมิได้ทำให้เราฉลาดกว่าคนอื่น แต่มันทำให้เราเข้าใจคนอื่นหรือสิ่งอื่นมากขึ้น ยิ่งรู้ยิ่งตัวเล็กลง ยิ่งตัวเล็กลงยิ่งใจกว้าง ยิ่งใจกว้างก็ยิ่งได้เรียนรู้มากขึ้นไปอีก ยิ่งเรียนรู้มากขึ้นไปอีกก็ยิ่งเติบโต

มิได้เติบโตเพื่อฉลาดกว่าใคร
แต่เติบโตภายในเพื่ออยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข

22
"ทำอย่างไรจึงจะรักษาความอยากเรียนรู้เอาไว้ได้"
"ผมไม่รู้"

1
"ทำอย่างไรจึงจะรักษาความอยากเรียนรู้เอาไว้ได้ครับ" ผมเอ่ยปากถามผู้บริหารใหญ่วัยห้าสิบกว่าซึ่งใช้เวลาสองชั่วโมงต่อสัปดาห์ไปกับการเรียนเขียนหนังสือ ลงเรียนคอร์สต่างๆ อยู่เสมอ รวมถึงฝึกปรือวิ่งโดยมีโค้ชคอยแนะวิธีพัฒนาการวิ่งแบบใกล้ชิด ไม่บ่อยนักที่จะพบคนระดับผู้บริหารอาวุโสซึ่งเก่ง แหลมคม และประสบความสำเร็จเปิดใจเรียนรู้สิ่งใหม่ โดยเฉพาะจากคนที่เด็กกว่า

2
พี่วู้ดดี้-ธนพล ศิริธนชัยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบว่า "ผมอยากรู้ในสิ่งที่ผมไม่รู้" ผมถามต่อ "แต่มันไม่ง่ายที่คนโตๆ แล้วจะยอมรับว่าตัวเองไม่รู้ ยิ่งเป็นคนที่เป็นหัวหน้า คนที่มีอำนาจ" พี่วู้ดดี้ยิ้มแล้วบอกว่า "ต้องหัดพูดบ่อยๆ จะพูดว่า 'ผมไม่รู้' ครั้งแรกมันอาจจะยาก แต่พอพูดบ่อยๆ แล้วมันจะกลายเป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่เราจะไม่รู้"

3
"ผมไม่รู้" นี่แหละคือประตูทางเข้าของความรู้ สาเหตุที่เราไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่เพราะเรามักด่วนบอกตัวเองหรือคนอื่นอยู่เสมอว่า "รู้แล้วน่า" พอรู้แล้วก็เลยอดรู้เพิ่ม จบอยู่ในกะลาความคิดแคบๆ ใบเดิมของตัวเอง "ผมไม่รู้ / ฉันไม่รู้" ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา คนที่รู้จะยินดีบอกวิชาให้เราได้รู้ ทันใดน้ันปัญญาก็งอยเงย

4
เวลาสนทนากับผู้คน เพียงฟังไม่กี่ประโยคเราก็รู้ทันทีว่าคนตรงหน้ายังเรียนรู้อยู่หรือ 'จบการศึกษา' ไปแล้ว เรื่องตลกก็คือคนที่ตั้งใจฟังเหมือนไม่ค่อยรู้อะไรมักเป็นคนฉลาด เพราะทุกครั้งที่สนทนาเขาจะได้ความรู้ใหม่อยู่เสมอ ขณะที่คนซึ่งดูฉลาดพูดเยอะแต่ไม่ค่อยฟังใครมักจบการสนทนาไปด้วยความรู้เท่าเดิม

5
คนโง่จึงฉลาดขึ้น และคนฉลาดมักจะโง่ลง

6
ชุนริว ซูซูกิ ปรมาจารย์เซนเรียกจิตใจที่เปิดกว้างโดยไม่ยึดติดกับสิ่งที่ตัวเองรู้แล้วว่า 'จิตของผู้เริ่มต้น' หรือ 'beginner's mind' อาจลองคิดถึงสภาพจิตใจของเด็กน้อยที่มองเห็นโมเมนต์ถัดไปเป็นสิ่งใหม่เสมอ สวยงาม สดใหม่ น่าตื่นเต้น เห็นสิ่งต่างๆ ด้วยดวงตาบริสุทธิ์ ไม่ตัดสินด้วยความรู้เดิมที่สะสมไว้จากประสบการณ์ส่วนตัว ทุกสิ่งจึงน่าสนุกและน่าเรียนรู้ไปหมด

7
จิตของผู้เริ่มต้นจะไม่ใช้ตัวเองเป็นศูนย์กลางในการตัดสินเรื่องราวต่างๆ แต่ตระหนักเสมอถึงความรู้น้อยของตน รู้อยู่เสมอว่ายังมีอะไรอีกมากในจักรวาลอันยิ่งใหญ่ลี้ลับที่เรายังไม่ล่วงรู้ Seung Sahn ปรมาจารย์เซนชาวเกาหลีสอนให้ตระหนักถึงคุณค่าของสภาพจิตเช่นนี้โดยเรียกว่า 'จิตไม่รู้' หรือ 'don't know mind'

8
เมื่อท่านถามลูกศิษย์ว่า "ความรักคืออะไร" "สติคืออะไร" "ชีวิตมาจากไหน" "พรุ่งนี้จะเป็นยังไง" ลูกศิษย์ตอบว่า "ผมไม่รู้ครับ" ท่านอาจารย์จะตอบว่า "ดีมาก รักษาจิตไม่รู้นี้ไว้ เพราะมันเป็นจิตที่เปิดกว้าง และบริสุทธิ์"

9
จิตของผู้เริ่มต้น จิตไม่รู้ เป็นเรื่องเดียวกับจิตที่ไม่มีอัตตา เมื่อไม่มีอัตตาจึงเปิดกว้าง พร้อมเรียนรู้ประสบการณ์และบทเรียนใหม่ที่ชีวิตหรือผู้คนจะมอบให้

10
ไม่เพียงความรู้ ทักษะในเรื่องต่างๆ หรือความลี้ลับของจักรวาลนี้เท่านั้น กระทั่งคนใกล้ตัวเราที่สุดอย่างพ่อแม่ พี่น้อง คนรัก ลูก หรือเพื่อน สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับเขาอาจเป็นเพียงยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น เรายังไม่รู้เรื่องราวอีกมากที่ซ่อนอยู่ภายในใจ บาดแผลที่เราไม่เห็นและเขายังไม่เคยเล่าให้ฟัง ความรู้สึกลึกๆ ที่เขาเก็บไว้ส่วนตัว ประสบการณ์วัยเด็กที่ผ่านเรื่องร้ายใดๆ มา แต่เรามักตัดสินหรือสัมพันธ์กับผู้คนใกล้ชิดด้วยความคิดว่า "ฉันรู้จักเธอดี" โดยไม่รู้เลยว่านั่นคือการใช้มุมมองของเราที่มีต่อเขาไปตัดสิน ควบคุม บงการ โดยเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง

11
เมื่อบอกว่า "ฉันรู้จักเธอดี" แปลว่าเราปิดโอกาสที่จะได้เรียนรู้สิ่งที่เขาเป็นให้มากกว่าเดิม เรามองเขาด้วยแว่นตาของเรา แต่เขาอาจมีแง่มุมอื่นอีกมากที่เรายังไม่เคยมองหรือรับรู้มาก่อน

12
จิตของผู้เริ่มต้นอาจเปิดโอกาสให้เราทำความรู้จักเขาราวกับเพิ่งได้พบกันครั้งแรก เมื่ออัตตาเล็กลง เราจะรับฟังเขามากขึ้น ปล่อยให้เขาเป็นอย่างที่เป็นมากขึ้น ทำความเข้าใจมากขึ้น

13
อันตรายของความสัมพันธ์ใกล้ชิดคือ เราคิดว่าเรารู้ทุกอย่าง และนั่นอาจเป็นกำแพงขนาดยักษ์ทำให้เราไม่ได้รู้อะไรใหม่เลย ซึ่งเมื่อวันเวลาผ่าน ตัวเขาอาจเปลี่ยนไปจากที่เราเคยรู้จักไปมากแล้วก็เป็นได้

14
เราสามารถใช้จิตของผู้เริ่มต้นหรือจิตไม่รู้ปฏิสัมพันธ์กับผู้คนได้เช่นเดียวกับเรื่องอื่น เคลียร์ความรู้เก่าที่มาพร้อมอัตตาออก อยู่กับคนตรงหน้าอย่างเปิดกว้าง รับฟัง เรียนรู้สิ่งใหม่จากเขา ในช่วงเวลาที่เราเรียนรู้กันและกันอย่างเปิดใจ ภายในของเราจะเติบโตไปพร้อมกัน ความสัมพันธ์ระหว่างเราก็เติบโตงอกงาม

15
'ความรู้' เมื่ออยู่ติดตัวนานๆ จะกลายร่างเป็น 'ความคิดเห็น' โดยไม่รู้ตัว เราใช้ 'ความคิดเห็น' ไปตัดสินเรื่องราวและผู้คนโดยนึกว่าเป็น 'ความรู้' ปัญหาคือโลกยังมีสิ่งที่เราไม่รู้อีกมาก เมื่อใช้ความรู้เดิมไปปฏิสัมพันธ์กับทุกอย่างโดยไม่เปิดใจจึงนำมาซึ่งทุกข์ เพราะเราคิดว่าสิ่งที่เรารู้คือ 'ถูก' เมื่อคนอื่นรู้ไม่ตรงกันเขาจึง 'ผิด'

16
'ความรู้' แบบนี้ปิดโอกาสเรียนรู้ และนำมาซึ่ง 'ความทุกข์' ความรู้ที่ดีควรนำมาซึ่งความสุข ความรู้ที่ดีควรขยายขนาดหัวใจมากกว่าหดมันให้แคบลง นั่นหมายความว่า-\-\รู้ในสิ่งที่ยังไม่รู้

17
เปิดใจกว้างๆ พร้อมรับทุกสิ่งที่เข้ามามอบ 'ความเข้าใจใหม่' โดยไม่ยึดติดกับ 'ความรู้เก่า'

18
อาจารย์ชาเคยยิ้มแล้วบอกกับลูกศิษย์ว่า "เธอมีความคิดเห็นเต็มไปหมด และก็เป็นทุกข์หนักจากความคิดเห็นพวกนั้น ทำไมไม่ปล่อยมันไปบ้าง"

19
ยากที่เราจะยอมรับว่าเราไม่รู้ แต่ถ้าฝึกยอมรับบ่อยๆ ว่า "ฉันไม่รู้" พูดออกมาให้ตัวเองได้ยิน ให้คนอื่นได้ยิน แทนที่จะแสดงความโง่ เปล่าเลย, คำนี้เหมือนคาถาที่เพียงเอ่ยออกมาก็ลดอัตตาไปได้มากมาย

20
เช่นนี้จึงไม่ควรเรียกคนที่ไม่รู้ว่าคนโง่ เพราะคนทุกข์น้อยย่อมไม่โง่ และคนที่เอ่ยคาถานี้บ่อยๆ ย่อมได้เรียนรู้สิ่งใหม่ทุกวัน

21
การเรียนรู้ที่ดีมิได้ทำให้เราฉลาดกว่าคนอื่น แต่มันทำให้เราเข้าใจคนอื่นหรือสิ่งอื่นมากขึ้น ยิ่งรู้ยิ่งตัวเล็กลง ยิ่งตัวเล็กลงยิ่งใจกว้าง ยิ่งใจกว้างก็ยิ่งได้เรียนรู้มากขึ้นไปอีก ยิ่งเรียนรู้มากขึ้นไปอีกก็ยิ่งเติบโต

มิได้เติบโตเพื่อฉลาดกว่าใคร
แต่เติบโตภายในเพื่ออยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข

22
"ทำอย่างไรจึงจะรักษาความอยากเรียนรู้เอาไว้ได้"
"ผมไม่รู้"

Pink Mosque at Putrajaya KL, called Putra Mosque.. ⁣
The pink-domed Putra Mosque is constructed with rose-tinted granite, you can imagine how pretty it is from the material name. ⁣
•⁣
•⁣
The mosque consists of three main functional areas - the prayer hall, the Sahn, or courtyard, and various learning facilities and function rooms. The prayer hall is simple and elegant, supported by 12 columns. The highest point below the dome is 250 feet above ground level. ⁣
Its impressive minaret is influenced by the design of the Sheikh Omar Mosque in Baghdad. At 116m, it is one of the tallest minarets in the region and has five tiers, representing the Five Pillars of Islam.⁣
•⁣
•⁣
#ExploreKL #ExploreKualaLumpur #discoverKL #KualaLumpur #Malaysia #exploreMalaysia #discoverMalaysia #PutraMosque @ Putra Mosque

古代沒有冷氣，那要怎麼度過炎炎夏天呢?
片中會舉古埃及、古波斯、古羅馬與古代中國的例子

空調之父開利來啦
專門做商用空調的開利
家用冷氣更是了得
更多優惠快上
https://bit.ly/2V6OkyM

參考資料:
https://www.hisour.com/zh/windcatcher-31993/
https://kknews.cc/zh-tw/travel/jbyzql6.html
https://www.quora.com/How-did-people-survive-without-air-conditioning-in-the-Middle-Ages
https://www.arch2o.com/islamic-architecture-contemporary/
https://en.wikipedia.org/wiki/Riwaq_(arcade)
https://en.wikipedia.org/wiki/Sahn

成為VIP訂閱戶 每月台幣30元起 享有不同的專屬粉絲福利
https://tinyurl.com/y2b43ap2

臉書:
https://www.facebook.com/cheapAOE/
discord群組:
https://discord.gg/ymNuMVg
cheap遊戲副頻道:
https://tinyurl.com/y3hfw7du

馬來西亞全稱馬來西亞聯邦Malaysia，簡稱大馬。被南中國海分為兩個部分：位於馬來半島的西馬來西亞，北接泰國，南部隔著柔佛海峽，以新柔長堤和第二通道連接新加坡；東馬來西亞，位於婆羅洲（加里曼丹島）的北部，南接印尼，汶萊國夾在沙巴州和砂拉越州之間。1957年8月31日，聯盟主席東姑阿都拉曼宣佈馬來亞獨立。1963年，馬來亞聯同新加坡、沙巴及沙撈越組成了馬來西亞聯邦。1965年8月，新加坡退出馬來西亞聯邦。首都為吉隆玻，聯邦政府則位於布城。馬來西亞是一個新興的多元化經濟國家，經濟在1990年代突飛猛進，為“亞洲四小虎”國家之一。已成為亞洲地區引人注目的多元化新興工業國家和世界新興市場經濟體。旅遊業是馬來西亞的第三大外匯收入來源，知識經濟服務業也在同步擴張。布城聯邦直轄區Federal Territory of Putrajaya簡稱布城Putra或Putrajaya舊譯布特拉再也 、太子城，是政府建立的新市鎮，也是馬來西亞的行政首都和政府所在地，於2001年2月1日成為馬來西亞的第三個聯邦直轄區。布特拉回教堂Masjid Putra，俗稱玫瑰清真寺，位於布特拉湖旁。毗鄰首相府和布特拉廣場。1997年動工興建，兩年後落成。耗資2億5千萬令吉。外牆粉紅色，有九個圓頂和一座高116公尺的宣禮塔。可容納15,000人聚禮[1]。其仿造摩洛哥卡薩布蘭卡的哈桑清真寺而建，是馬來西亞最大的清真寺，也是東南亞地區最大的水上清真寺。主體建築有四分之三建在水上，外觀粉紅色，有異於一般的藍色或綠色，因此又稱“水上粉紅清真寺”。可同時容納一萬多人做禮拜。它分爲上下兩層，二樓供四千名女子專用，樓下爲八千男子使用。陵墓建在清真寺後面，與清真寺有橋廊相通。陵上有遮陽圓頂，陵內有六七個墓穴。這裏安葬伊斯蘭教的“國家英雄”，曾任國家總理的人才可以安葬此地，副總理在職時逝世的也可葬在這裏。據說，這裏所有建築物的排列佈局，以首相辦公大樓爲重心，完全參研了中國建築風水學的精粹，諸如左青龍右白虎，在這裏都有著最恰當的排布，連濕地廣場中心的彎彎繞繞的小水渠及所養的紅鯉魚，都是風水的補充產物。因爲對風水的似是而非，看不出細節，也許有這方面嗜好的人可以去仔細研究一番。