[Kaabah Adalah Kuil Siva ‘Kaabalishwaran’ & Dalamnya Ada Siva Lingam] Artikel ini telah disiarkan buat pertama kalinya pada 2 Ogos 2017 & kini disiarkan sekali lagi selepas muncul pula dakwaan Hagia Sofia kuil Hindu.

Tersebar meluas dikalangan masyarakat Hindu mengenai mitos terdapatnya berhala Hindu di dalam Kaabah di Mekah. Hasil daripada itu mereka mendakwa orang Islam menyembah berhala mereka. Berkaitan dengan persoalan umat Islam menyembah Kaabah, kami telah menjawabnya di sini: http://bit.ly/2q53O7G (Adakah Kaabah Berhala Sembahan?)

Malah, selain daripada itu tersebarnya beberapa tuduhan yang tidak berasas dari kalangan ilmuan Hindu sendiri yang mengatakan Kaabah pada asalnya adalah kuil Hindu yang bernama Kaabalishwaran.

Idea ini dicetuskan oleh seorang penulis Hindu bernama Purushottam Nagesh Oak (P. N. Oak) di dalam banyak tulisannya antaranya bertajuk Was Kaaba a Hindu Temple? Malah beliau banyak membuat hipotesis mengaitkan agama Islam dan Kristian adalah berasal daripada ajaran Hindu. P. N Oak juga mendakwa bahawa agama Kristian pada asalnya adalah agama Veda dengan mengulas etimologi nama agama Kristian pada asalnya dikenali dengan nama Chrisn-nity atau Krishna-Neeti (dengan Oak mendakwa bermaksud “Cara Krishna” atau “Hakim Krishna”). Malah terdapat beberapa hipotesis kontroversi lain yang ditimbulkan oleh P. N. Oak.

Idea yang mengatakan Islam berasal daripada Hindu ini dicetus oleh orang Hindu sendiri. Akan tetapi apabila terdapat muslim menjawab dakwaan ini melalui penulisannya, golongan mereka sendiri yang mula membuat laporan polis dan mengecam penulis dengan mengatakan cuba mengubah sejarah.

Hal ini berlaku kerana terdapat salah faham terhadap kronologi Islam, yang mana majoriti beranggapan Islam bermula pada 600 M di tanah Arab sedangkan nabi Muhammad itu sendiri adalah nabi terakhir di dalam Islam. Islam agama yang bermula sejak nabi Adam a.s dan masih diamalkan sehingga sekarang. Islam adalah agama yang tertua, malah Islam juga memiliki rukun iman iaitu beriman kepada Kitab-Kitab dan rasul-rasul terdahulu. Ini bukti perkaitan iman dan aqidah Islam berterusan dari zaman-berzaman.

Oleh itu, di kesempatan ini kami menjawab tuduhan yang dilontarkan oleh mereka terhadap Islam. Ini kerana idea yang mengaitkan umat Islam menyembah Kaabah yang merupakan kuil Siva dan tuduhan mengatakan Islam berasal daripada Hindu ini bukanlah sedikit yang mempercayainya. Kerana ia dikembangkan oleh penulis Hindu lain seperti Yogy Sighal dalam bukunya The Human Trinity, malah termasuk seorang Hindu berpengaruh iaitu Sri Sri Ravi Shankar di dalam bukunya Hinduism and Islam, The Common Thread. Akan tetapi Sri Sri Ravi Shankar telah menarik balik kenyataan beliau terhadap isu ini dan mengaku bahawa dakwaan itu adalah tidak berasas. Baca di: http://www.irfi.org/articles3/articles_4501_4600/do%20you%20knowhtml.htm

Di bawah ini dihimpun dakwaan mereka:

1) Dakwaan yang mengatakan “asal nama Kaabah adalah dari perkataan ‘Kaabalishwaran’ yang mengisyaratkan kepada dewa Siva. Ini kerana terdapat beberapa nama lain bagi Siva antaranya adalah Ishwara. Selain dari nama dikaitkan Siva memiliki simbol bulan sabit di kepalanya dan didakwa simbol itu merupakan simbol umat Islam”.

Jawab:

Perkataan Kaabalishwaran hanya wujud di dalam jurnal perkaitan antara ‘Kaabah dan Siva’ sahaja dan tidak pernah diguna bagi perkaitan lain. Berkenaan simbol bulan sabit adalah simbol Islam, kami telah jawab di dalam artikel sebelum ini: http://bit.ly/2uPlncz

Kesimpulan dari perbincangan artikel ini jelas bahawa Islam tidak memiliki apa-apa simbol untuk dikaitkan dengan lambang agama. Simbol bulan bintang itu diperkenalkan oleh kerajaan Uthmaniyyah. Malah ia tidak ada kaitan dengan simbol kedewaan Hindu.

Jika hipotesisnya semudah itu untuk mengaitkan bulan sabit di kepala Siva adalah tanda Kaabah merupakan kuil Siva, harus mengapa tidak mengaitkan bahawa imej Siva memiliki lembing trisula itu pengaruh dari dewa Greek iaitu Poseidon? atau imej Devil yang sering kali digambarkan syaitan berwarna merah memiliki trisula seperti Siva? Akan tetapi sebagai seorang muslim harus jujur dan tidak akan mengulas hipotesis itu dengan semudah itu.

2) Dakwaan “batu hajarul aswad yang jemaah haji cium itu hampir sama atau sama dengan Yoni daripada Siva lingam. Mereka juga mendakwa bahawa Siva lingam sendiri telah dikeluarkan dan dimasukkan ke dalam Kaabah”.

Jawab:

Pertama, Lingam bermaksud kemaluan atau simbol bagi Siva. Manakala Yoni pula bermaksud faraj atau kemaluan bagi dewi atau Shakti. Simbol ini terkenal di dalam agama Hindu terutama aliran penyembah Siva (Shaivism). Lingam dan Yoni adalah dua simbol yang diukir duduk bersama yang mana Lingam diukir panjang menegak dan Yoni berbentuk leper dibawah Lingam.

Hakikatnya umat Islam tidak pernah memiliki kepercayaan sebegitu untuk dikaitkan dengan ibadah.

Kedua, batu hajarul aswad di Kaabah itu adalah batu hitam dan diukir dikelilingnya dengan kepingan perak. Bentuk yang terdapat pada hari ini merupakan pahatan perak yang melingkari batu tersebut. Ia tidak memberi simbol apa-apa pun apatah lagi dikaitkan dengan simbol kemaluan perempuan (Yoni).

Ketiga, Lingam Siva adalah kepercayaan baru yang disebut di dalam kitab Smriti dan tidak ada di dalam Sruti. Sruti adalah kitab utama seperti Vedas dan Upanishad. Manakala Smriti adalah kitab-kitab cerita dan sastera yang ditulis pada zaman kemudian iaitu zaman Puranik (bermula sekitar 300 SM). Kisah Lingam Siva terdapat di dalam kitab Siva Purana di bahagian pertama iaitu Vidyeshwar Samhita. Lingam ini juga menjadi bahan suci bagi penganut Hindu. Mana mungkin jika dikatakan ia diletakkan bersama dengan pembinaan Kaabah, sedangkan pembinaan Kaabah lebih awal sebelum ditulisnya kitab Siva Purana.

Dakwaan yang tidak bertanggunjawab apabila mengatakan di dalam Kaabah terdapat Lingam Siva sedangkan jika dilihat di dalam Kaabah sebenarnya ia adalah kosong, tidak terdapat apa-apa simbol atau ukiran seperti berhala yang seperti dikatakan oleh sebahagian ilmuan Hindu. Lihat video ini merakamkan situasi di dalam Kaabah: https://www.youtube.com/watch?v=A031T6QVq5w

3) Dakwaan mengatakan “terdapat inskripsi memuji Maharaja Vikramadithya di perpustakaan Makhtab-e-Sultania di Turki yang kononnya membuktikan pengaruh Vedik di Timur Tengah dan mendakwa Maharaja Vikramadithya membina Kaabah”.

Jawab:

Maharaja Vikramadithya adalah raja India yang memerintah sekitar tahun 57 SM. Dalam sekitar 50 tahun sebelum kelahiran Jesus di Nazareth. Mahajara Vikramadithya merupakan penyembah aliran Siva (Shaivisme). Jika dikatakan Maharaja Vikramadithya membina Kaabah, terdapat beberapa percanggahan:

a) Ayat al Quran yang mengatakan Kaabah itu dibina semula oleh nabi Ibrahim, firman Allah yang bermaksud:

“Dan (ingatlah) ketika Nabi Ibrahim bersama-sama Nabi Ismail meninggikan binaan asas-asas (tapak) Baitullah (Kaabah) itu.” (al Baqarah: 127)

Kehadiran nabi Ibrahim jauh lebih awal daripada Maharaja Vikramadithya. Malah pada ayat ini juga mengisyaratkan tapak Kaabah itu sudah sedia ada sebelum datangnya nabi Ibrahim sebab sudah ada asas-asas tapak Kaabah yang dibina oleh rasul sebelum Ibrahim a.s.

b) Adalah tidak logik sekiranya mereka mengatakan Kaabah asalnya adalah kuil Siva. Sedangkan aliran penyembah Siva ini mula muncul pada abad 1 SM dan mula mengukuh pada zaman pemerintahan empayar Gupta sekitar 320 Masihi. Sedangkan usia Kaabah itu lebih awal daripada wujudnya aliran penyembah Siva. Ini kerana sebelum zaman Puranik masyarakat Hindu ketika itu mereka tidak ada pembahagian aliran sembahan samada penyembah Visnu (Vaishnavisme), Dewi (Shaktisme) dan Siva (Shaivisme). Ini kerana pada zaman Vedik (1500 SM-300 SM) mereka tidak mengenal nama Siva kerana di dalam kitab Veda dan Upanishad tidak pernah menyebut nama Siva. Yang ada hanyalah nama Rudra yang dikaitkan dengan Siva. Masyarakat Vedik, mereka banyak menyembah dewa Indra, Agni, Surya dan lain-lain. Setelah berdirinya empayar Gupta (Puranik) maka barulah bermula penyembahan konsep trimurti yang dikenali sebagai Siva Visnu dan Brahma disertakan dewa-dewi di dalam kitab Purana. Oleh itu, agak janggal jika dikatakan dikaitkan usia penyembahan Siva dengan usia Kaabah.

4) Mereka juga mendakwa “terdapatnya konsep penyembahan berhala di tanah Arab sebelum kedatangan nabi Muhammad SAW. Berhala yang feminin seperti dewi-dewi di zaman Arab iaitu Al-Uzza, Al-Lat dan Manat itu seperti Saraswati, Parvati dan Lakshmi di dalam Hindu.”

Jawab:

Setiap kepercayaan politheisme tidak akan terlepas daripada adanya jantina terhadap dewa-dewi yang disembah. Hal ini terdapat beberapa faktor antaranya adalah:

a) Imaginasi manusia adalah terhad apabila mereka memikirkan zat Tuhan sehingga mereka akan memasukkan khayalan dan imej seperti manusia kepada tuhan-tuhan mereka. Baca: http://bit.ly/2r2CULh (Adakah Tuhan Berjisim?)

b) Penyembahan berhala akan mengambil semangat tempat dan tidak ada perkaitan di antaranya walaupun setiap dewa-dewi itu memiliki tugas yang hampir serupa walau dari tamadun yang berlainan. Baca : http://bit.ly/2pVvL23 (Sejarah Berhala Di Tanah Arab)

Sekira dikatakan berhala feminin itu sebagai bukti ia asalnya adalah berpengaruh dari Hindu, adakah Ishtar, Aphrodite, Arianhod, Artemis, Athena, Hera, dan ratusan dewi lagi di seluruh dunia dan tamadun itu juga merupakan pengaruh daripada dewi-dewi Hindu? Sudah tentu tidak, kerana konsep berhala dan dewa-dewi itu akan dicipta melalui sikap manusia berkhayalan terhadap tuhan.

Jika dikatakan konsep berhala itu adalah ajaran sebenar Hindu, perlu dilihat semula sejarah perjalanan antara zaman Vedik ke zaman Puranik. Ini kerana terdapat perbezaan ketara di dalam konsep ketuhanan di antara kedua zaman ini. Zaman Vedik mereka dilihat seakan tidak dibenarkan untuk membuat berhala atau patung bagi tuhan.

Menurut Pramod Chandra, di dalam bukunya The Sculpture of India mengatakan jika dilihat kepada peninggalan ukiran atau seni pembinaan patung sembahan, didapati ia tidak dapat dikesan terdapat ketika pada zaman Vedik. Di India, pengukiran patung bermula pada zaman pemerintahan Maurya oleh Raja Asoka. Dan seni pengukiran berhala di India banyak dipengaruhi oleh Hellenisme dari Yunani yang dibawa oleh Alexander The Great ketika mereka masuk ke India pada tahun 327-325 SM.

Kesimpulan

Tuduhan mengatakan di dalam Kaabah terdapat berhala, atau Lingam Siva adalah tidak berasas. Hal ini berlaku disebabkan terdapat pihak yang tidak mendalami teologi sesebuah agama dengan mendalam tetapi mereka tetap ingin mengulas sehingga terpaksa menafsir agama di luar konteks. Perkara pokok apabila berhadapan dengan sesuatu agama, yang paling penting adalah merujuk kitab suci terlebih dahulu. Ini kerana, autentik sesebuah ajaran itu terletak pada kitab suci.

Umat Islam tidak ada masalah jika ingin dikatakan pada asalnya dahulu kita semua memiliki kesatuan dalam beragama. Akan tetapi setelah datang orang terkemudian mengubah ajaran dahulu sehingga mewujudkan ajaran-ajaran yang jauh menyimpang dan berbeza dari wajah asal. Hal ini disebut di dalam al Quran yang bermaksud:

“Manusia itu adalah umat yang satu. (setelah timbul perselisihan), Maka Allah mengutus Para Nabi, sebagai pemberi peringatan, dan Allah menurunkan bersama mereka kitab yang benar, untuk memberi keputusan di antara manusia tentang perkara yang mereka perselisihkan. tidaklah berselisih tentang kitab itu melainkan orang yang telah didatangkan kepada mereka Kitab, Iaitu setelah datang kepada mereka keterangan-keterangan yang nyata, kerana dengki antara mereka sendiri. Maka Allah memberi petunjuk orang-orang yang beriman kepada kebenaran tentang hal yang mereka perselisihkann itu dengan kehendak-Nya. dan Allah selalu memberi petunjuk orang yang dikehendaki-Nya kepada jalan yang lurus.” (Al Baqarah: 213)

Di mana setiap zaman diutuskan para rasul untuk menyampaikan risalah tauhid. Akan tetapi ajaran itu menerima perubahan apabila datang generasi setelah itu. Dan Allah menghantar rasulnya sehinggalah diakhiri oleh nabi Muhammad SAW membawa risalah tauhid. Jika dilihat di dalam kitab suci utama Hindu sendiri yang mana kitab kuno ini telah memiliki ayat-ayat persamaan dengan aqidah Islam sepertimana berikut:

1) “Ekam sadvipra bahudhaavadanti”
“Dia adalah Esa orang bijaksana menebut-Nya banyak nama” ( Rigveda buku 1: rangkap 164: ayat 46)
2) “Ejad druvapatyate visvvam ekam caratpatatrivisunam vijatam”
“Esa dalam segalanya, maharaja dari yang bergerak dan tidak bergerak yang berjalan atau terbang dalam pelbagai ciptaan-Nya” (Rigveda buku 3: rangkap 3: ayat 8)
3) “Mahaad devaanaam asuratvam ekam”
“Maha Esa dan Maha Agung adalah yang tunggal gemerlapan” (Rigveda buku 3: rangkap 55: ayat 1)
4) “Ekam eva advityam Brahman”
“Tuhan hanya satu, tidak ada yang kedua” (Chandogya Upanishad bab 6 rangkap 2 ayat 1)

Sekira dirujuk di dalam kitab Hindu Sruti seperti Veda dan Upanishad, mereka mengatakan Tuhan itu satu, tidak ada kedua dan ketiga, malah tidak boleh dipatungkan dan tidak boleh diwajahkan.

Akan tetapi apabila memasuki zaman Puranik (300 SM-1000 M), bilangan dewa-dewi semakin bertambah banyaknya. Manakala di dalam Veda tidak pula memiliki jumlah dewa-dewi sebanyak kitab-kitab Smriti seperti Purana, Bhagavad Gita, Ramayana, Mahabhrata, dan lain-lain.

Semoga kita kembali kepada umat yang satu iaitu sama-sama berpegang kepada kalimah yang sama iaitu tauhid dan tidak ada sekutu bagi Tuhan dengan apa-apa sembahan lain pun.

Rujukan
[1] -(2010). Siva Purana, alih bahasa oleh Gede Oka Sanjaya, Penerbit Paramita Surabaya, Indonesia.
[2] Milon Nandy’s (2016). Hinduism In a Nutshell, Percetakkan Ilham, Selangor
[3] Joy Nandy, (2016). Life At An Ashram In India, Percetakkan Ilham, Selangor
[4] Wendy Doniger, (2009). The Hindus: An Alternative History, Penguin Books, USA.
[5] Ernest Mackay, (1948). Early Indus Civilizations, Luzac & Company LTD: London.
[6] Majumdar (1950). An Advanced History of India, yang diterjemahkan 1984 “Bunga Teratai Kebudayaan India”
[7] Pramod Chandra, (1985). The Sculpture of India 3000BC-1300AD, National Gallery of Art,Washington, D.C.
[8] Ahmad Iqram Mohamad Noor, (2017). Yahudi Kristian Hindu Buddha Berasal Daripada Islam? PTS, Selangor.
[9] Dr. H.O.K. Rahmat, (2008). Dari Adam Sampai Muhammad, Pustaka Aman Press: Kota Bharu.
[10] S. W. Jamison dan M. Witzel, (1992). Vedic Hinduism

R&D TEAM MRM

關於觀音菩薩的複雜資訊：

上個月我曾經在一個講座中分享關於不少漢傳佛教徒都沒留意到的經典內容，就是大家很熟悉的大悲咒的一些操作方法。

其中我展示的大悲咒經典章節，是我直接從我家裡的《大藏經》密教部第三，《千手千眼觀世音菩薩廣大圓滿無礙大悲心陀羅尼經》中拍照出來的。

在我畫的紅框中，文字寫道：『若欲使鬼者，取野髑髏淨洗，於千眼像前設壇場，以種種香華飲食祭之，日日如是，七日必來現身，隨人使令。』這個做法，若講得直接，用目前一些佛教界的人的說法，其實就是所謂的『陰法』，或養鬼法。

甚麼？！名門正派的大悲咒，竟然教你怎樣養鬼？

佛教徒可能會引用《普門品》裡面觀音會『因以何身得渡者，即現何身而為說法』的理論來解釋這個現象。但，事實上觀音的歷史，非常的不單純。

就以這個大家熟悉的大悲咒，其實這尊觀音的名字叫做『青頸觀音』，青頸（Nilakantha）其實就是印度教三大主神之一的大自在天，祂為了拯救世界時，吞下了能夠摧毀全世界的毒藥，祂為了不死，所以沒吞下肚子，只吞到頸，所以整個頸中毒變成藍色了。（是的，若你們說為何不稱藍頸觀音呢？因為中文的翻譯在那個年代是沒有藍色這個字。藍天使現代人的用法，古代是青天）

而且唸大悲咒時，所手結的其中一個主要的手印也是很曖昧的，這手印代表四種法器：杵、蓮、輪、螺。這四個法器是印度教的三大主神之一的 Vishnu所持的法器。

而祭拜野髑髏的做法，也是當年印度的一些教派的做法。這種做法還影響了日本已經絕滅的立川流，用咒和性交時的分泌物來塗在骷髏上，到最後骷髏會開始跟你通靈，告訴你很多秘密和預知未來。（骷髏作法在印度被稱為 Munda Sadhana）但，不知甚麼時候混進去了佛教的經典。

在大悲咒裡面有一段梵文就是描述觀音為千手千眼千頭千舌千足，而在古印度的RigVeda裡面記載宇宙萬物和眾神，都是從一個千手千眼千頭千舌千足的Purusha（原人）所化現的。

另外有一個觀音的經典，就是四十二手觀音的修持，共四十二件法寶，一一法寶各有功能。傳聞宣化上人有得到這個法的傳承，但，他宣稱是天上有個菩薩傳給他的。（因為宣化的一些神通事蹟是很胡鬧的，所以這個傳承就你們自行判斷。）

不過，我主要想告訴大家這部經典的其中一個咒，從梵文翻譯的角度，是很詭異的。這個咒在這經典裡面叫做五色雲手，目的是用來修成仙的。

千光眼觀自在菩薩秘密法經曰:『若人為成就仙法者，當修五色雲法。其仙雲觀自在菩薩像，相好莊嚴如前說。但右手持五色雲，左手舉上握所著天衣端。畫像已，其印相，左右手為羽，勢作飛相。真言曰：唵嚩日羅（二合），達磨（一），半者路婆銘伽（五色雲），悉馱（引），尾地也（二合），馱羅南（成就明仙者），娑嚩（二合），賀。于山崛寂處作念誦法，滿一萬八千遍已得仙果。』

好了，這個咒若翻譯成羅馬拼音，就是： Om vajra dharma panca rupa megah siddha vidya dharanam svaha.

在經典裡面也為這咒語做出了解釋，我給大家做逐個字的註解：panca （五）rupa （色） megah（雲） siddha（成就） vidyadharanam （持明仙眾）。 而 Vajra Dharma是觀音在密宗的秘密名，即金剛法的意思。

好了，問題出現在 Rupa一字。Rupa所譯出的『色』，非指顏色的『色』。這個色字是表一切物質現象的意思，用英文的佛學詞彙，是 Form的意思。

換句話說，Panca Rupa Megah，更像是從中文的『五色雲』，翻譯成梵文，但，卻用錯了字。

顏色在梵文不是Rupa，而是Varna。

假設這些咒可能有詭異（真乎？假乎？），不代表它沒有效，而且有效的原因也不一定是因為有傳承。

而印度的梵文佛學學者 Lokesh Chandra也曾經說過有一學生依他的翻譯文獻，把四十二手觀音其中一個是治眼病的咒拿來唸，好像就治好了。

（註：盧勝彥的一本書，叫做《黑教黑法》，是說藏傳苯教的，但，裡面連藏傳苯教的基本咒 Om matri muye sale du都沒有，反之是拿了幾個四十二手觀音咒來自行創意變化，亂掰出貽笑大方的苯教邪法法，裡面還他媽的有一個是印尼話或馬來語的咒語。 ）

#There_is_no_spoon
#若人欲了知
#三世一切佛
#應觀法界性
#一切唯心造

[RESPON KEPADA ‘BETTER BEER FESTIVAL’: Dari Perspektif Agama Di Malaysia]

Sebelum ini kami sudah mengulas mengenai isu arak di dalam pandangan agama-agama dunia, dan kami berpandangan mengikut konteks Malaysia isu arak tidak relevan jika ia diurus di dalam skop kebebasan beragama. Ini kerana majoriti penganut agama di Malaysia adalah Muslim, Buddhis, Hindu, Kristian, dan Sikh yang mana adalah jelas di dalam kitab ajaran agama ini semua mengharamkan arak.

Di Malaysia masyarakat cina bukan Islam adalah golongan yang mendominasi di dalam mengkonsumsi arak. Tidak hairan kerana minuman ini juga dilihat mula berkembang di China. Merujuk jurnal National Geographic: The Birth of Booze, bukti penciptaan arak terawal ditemui di Jiahu, China. Antara bahan yang digunakan adalah jagung, barli, beras, gandum, anggur, tebu dan lain-lain lagi. Ketika itu China masih mengamalkan kepercayaan shamanisme dan agama tradisi nenek moyang. Ia berlaku jauh sebelum lahirnya agama Buddha di India, dan agama Taoisme serta Konfusianisme di China.[1]

Larangan Arak Dalam Agama Buddha

Di dalam Pancasila (lima sila) ajaran Buddha, sila terakhir menyatakan perlu menghindari minuman yang memabukkan. Sebutan di dalam bahasa Pali

“Suramerayamajja pamadatthana veramani sikkhapadam samadiyami” yang bermaksud menahan diri daripada meminum minuman memabukkan. Dan dari ayat ini terdapat banyak pandangan dari kalangan ilmuan Buddha dalam menghurai larangan ini. [2]

Malah ilmuan Buddhis sendiri seperti Master Hsing Yun dalam bukunya The Five Precepts menyatakan sekiranya seseorang itu mengambil sedikit sahaja minuman keras tetap juga dilarang. Begitu juga dengan ilmuan yang lain:

“The Vibhanga states that even as little as a drop the size of a dewdrop on the tip of a balde of grass is enough to constitute a violation. So, having even small glass of wine, even if it does not make one drunk, is a transgression.”[3]

“It it known that intoxicants even in small amounts can make one less sensitive, heedless and easily swayed by the defilements. As one starts to enjoy getting high on intoxicants, the effect becomes addictive and usage increases.”[4]

Larangan Arak Dalam Agama Kristian

Di dalam Perjanjian Lama terdapat banyak ayat mengenai larangan meminum arak:

a) Imamat 10:9,
b) Bilangan 6:3,
c) Ulangan 29:6,
d) Hakim-Hakim 13: 4,
e) 1 Samuel 1: 15,
f) Amsal 20: 1, 31: 4-6,
g) Yesaya 5: 11, 22: 24: 9, 28: 9,
h) Mikha 2: 11

Manakala larangan-larangan dalam perjanjian baru dalam Injil Lukas 1: 15 dan Efesus 5: 18.

Larangan Arak Dalam Agama Hindu

Ayat yang melarang meminum arak dalam kitab suci Hindu:

a) Rigveda buku 8 hymn 2 ayat 12 ,
b) Rigveda Buku 8 hymn 21 ayat 14,
c) Athravaveda 6: 70: 1,
d) kitab Manusmriti 7: 47-50,
e) Manusmriti: 11: 55,
f) Manusmriti 11: 91.
g) Malah di dalam Kitab Manusmriti juga melarang menjual arak dalam Manusmriti 9: 225.

Di dalam Hindu dibezakan diantara minuman Soma dan juga Sura. Soma ialah minuman yang digunakan untuk ritual keagamaan (zaman Vedik) dan dikatakan ia sejenis minuman memabukkan yang banyak kali disebut di dalam Veda (Rig Veda:1:116:7, 8:2:12, 10:131:4-5) tetapi resepi air ini sudah pupus dan tidak dapat dibuat sekarang. Ada yang mengatakan ia dibuat dari susu dan ada dikatakan ia dibuat dari sebuah pohon yang menjalar di gunung.[5]

Manakala Sura pula adalah minuman beralkohol sepertimana arak-arak yang sedia ada pada hari ini.[6] Menurut Madhavi Bhaskar Kokhatkar di dalam jurnalnya Review: Surā, The Liquor And The Vedic Sacrifice mengatakan minuman Sura atau arak ini dilarang di dalam agama Hindu.[7]

Walaupun Veda membenarkan meminum Soma, pada masa yang sama ia juga melarang meminum minuman yang beralkohol (Sura):

“Minda yang lemah orang yang mengambil daging, minuman keras, dadu di papan judi, lelaki yang ghairah (ni-han) pada seorang perempuan- begitu juga biarkan pikiranmu, wahai yang tak terhindar (aghnya) kuatkanlah anakmu.” (Athravaveda: 6: 70: 1)

Ini menunjukkan bahawa meminum minuman keras adalah dilarang malah di dalam kitab Manusmriti terdapat banyak larangan mengenai larangan meminum Sura:

“Killing a Brahmana, drinking (the spirituous liquor called) Sura, stealing (the gold of a Brahmana), adultery with a Guru's wife, and associating with such (fenders), they declare (to be) mortal sins (mahapataka).” (Manusmriti: 11: 55)

“A twice-born man who has (intentionally) drunk, through delusion of mind, (the spirituous liquor called) Sura shall drink that liquor boiling hot; when his body has been completely scalded by that, he is freed from his guilt.” (Manusmriti 11: 91)

Malah tidak menjadi isu apabila ketua Menteri negeri Bihar, Nitish Kumar mengharamkan arak di negeri majoriti Hindu itu pada awal April 2016.

Larangan Arak Dalam Agama Sikh

Dalam kitab agama Sikh Guru Granth Sahib Ji himpunan Guru Gobing Singh terdapat larangan meminum arak menurunkan kecerdasan dan merosakkan fikiran:

ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਮਤਿ ਦੂਰਿ ਹੋਇ ਬਰਲੁ ਪਵੈ ਵਿਚਿ ਆਇ ॥

“Drinking the wine, his intelligence departs, and madness enters his mind” (Sri Guru Granth Sahib: hlm 554)

Di dalam agama Sikh juga terdapat 5 larangan asas antaranya:

1) Tidak boleh potong rambut
2) Tidak boleh berkelakuan buruk
3) Tidak boleh merokok
4) Tidak boleh memakan daging yang disembelih
5) Tidak boleh minum arak

Larangan Arak Dalam Agama Islam

Di dalam Islam, jika mahu dibandingkan bilangan dalil larangan minuman keras berbanding agama lain, tidaklah sebanyak terdapat di dalam Bible dan juga kitab-kitab Hindu. Akan tetapi oleh disebabkan muslim itu bermaksud seseorang yang tunduk patuh kepada arahan Allah maka kuantiti bilangan larangan itu bukan perkara utama kerana apa yang utama adalah mereka mengikut segala aturan yang disebutkan di dalam kitab suci. Sebab itu dilihat orang Islam lebih sensetif terhadap larangan ini. Di dalam al Quran terdapat beberapa ayat yang menyebut mengenai larangan arak:

a) Surah al-Ma’idah: 90,
b) b) Surah Al-Baqarah: 219,
c) c) Surah an-Nahl: 97

Amalan Agama Menggunakan Arak

Adapun sebahagian agama animisme dan agama penyembah roh, kebiasaannya mereka akan menggunakan arak sebagai ritual keagamaan mereka. Hal ini boleh dilihat sebahagian besar Cult di Afrika dan masyarakat Afrika Amerika yang menggunakan arak di dalam amalan mereka seperti ajaran Candomble, Kumina, Voodoo, Umbanda, Quimbanda, Santeria dan lain-lain.

Disamping itu juga, terdapat juga ajaran Kristian khususnya yang turut menggunakan arak di dalam ritual mereka. Sebab itu apabila dilihat sebahagian Kristian seperti Black Christ turut menggunakan arak disebabkan sinkretisme amalan masyarakat (animisme) mereka dengan ajaran Kristian yang disampaikan oleh pendakyah Kristian sehingga wujudnya pengambilan arak di dalam agama. Akan tetapi di Malaysia, perkara ini tidak ada dan tidak berlaku. Maka ia tidak boleh menjadi hujah kepada ia adalah anjuran ritual agama.

Kesimpulan

Jika dibandingkan antara kebaikan dan keburukkan dari kesan meminum arak nescaya senarai keburukkannya terlalu banyak untuk disenaraikan. Malah dengan pengambilan arak juga manusia boleh terjebak dengan jenayah yang lain-lain kerana akal mereka sudah tidak stabil lagi. Sebab itu terdapat akta mengenai kesalahan memandu dengan pengaruh alkohol di seluruh dunia. Malah jika difikir secara logik, sekiranya seorang individu yang mabuk boleh memberi kesan yang mudharat kepada orang awam apatah lagi sekiranya perkara itu dilakukan secara besar-besaran, pasti impak dan kesan dari orang yang mabuk itu memberi kesan yang lebih teruk kepada orang awam.

Demikian itu, isu ini tidak relevan hanya dibincangkan di bawah rangka kebebasan beragama kerana tidak ada agama di Malaysia yang ‘membebaskan’ meminum arak. Kedua, isu ini perlu juga dibincang dibawah kesan dan mudharat yang bakal menimpa dari pesta orang ramai yang mabuk boleh memberi impak yang buruk kepada masyarakat. Ketiga, program sebegini tidak menguntungkan masyarakat dan negara malah membawa kepada kerosakkan moral, fizikal dan juga mental masyarakat.

Oleh itu masyarakat masyarakat muslim, buddhis, kristian, hindu, dan sikh yang benar-benar mengikut ajaran agama perlulah bersatu untuk menjauhi bahana arak yang jelas memberi kesan buruk kepada masyarakat. Nilailah isu ini dari sudut yang luas dan bukan sahaja hanya fikir untuk keseronokkan dan keuntungan penjualan arak sahaja.

Seorang manusia yang waras dan rasional sudah pasti akan menjauhi arak. Sebuah kisah sebagai penutup yang diceritakan oleh ilmuan Buddhis Master Hsing Yun dalam bukunya The Five Precepts:

“There once was a man who wanted to “just have a little drink,” but he did not have a dish of food to go with it. Seeing that his next-door neighbour was raising an old hen that was cackling away, he stole the hen and killed it to make a dish to eat while he drank his liquor. Thus he had broken the precepts against killing and stealing in one fell swoop. When the lady of the house next door came home and asked about her hen, the man told her that he had not seen it, thereby breaking the precept against lying. By now the man was a bit drunk, and seeing how beautiful the woman was, he started flirting with her and touching her in an indecent manner."

"Consequently, he also broke the precept against sexual misconduct. It was because of consuming intoxicants that all five precepts were broken in one stroke.”

Dengan hanya bermula sedikit ia boleh menyebabkan manusia melanggar semua hukum hakam dan ia diumpamakan ibu segala kejahatan. Sesuai dengan sebuah hadis mengatakan: الخمر أم الخبائث “Arak itu ibu segala kejahatan” (Silsalat al-Hadith as-Sahiha no: 1854).

Nota akhir:

[1] Lihat – (February 2017) Journal National Geographic: The Birth Of Booze Our 9000 year Love Affair With Alcohol, vol 231 no 2, hlm 48-49
[2] Lihat Aggacita Bhikkhu (2010). The Importance of Being Morally Virtuous, Sasanarakkha Buddhist Sanctuary, Taiping, hlm 65-71 / Lihat Bikhu Dhammavuddho Mahathera, (2011). Pesanan Buddha, Sangha Foundation, Perak hlm 4 / Lihat – (2014). Buddha & Me: For Biginners, Ti-Ratana Buddhist Society, Kuala Lumpur, hlm 41 / Dr. K. Dhammananda, (2002). What Buddhists Believe, Buddhist Missionary Society Malaysia, Kuala Lumpur, hlm 210-211.
[3] Lihat Veberable Fa Xun (2011). One Life Five Precepts, Shi Faxun, hlm 73
[4] Lihat Chan Khoon San (2002). Introductory Course in Buddhism, Selangor Buddhist Association, Kuala Lumpur, hlm 89
[5] Lihat Mark Cartwright (2016). Ancient History Encyclopedia: Soma - http://www.ancient.eu/Soma/
[6] https://beerinindia.wordpress.com/tag/sura/
[7] Madhavi Bhaskar Kokhatkar (1999). Surā, The Liquor And The Vedic Sacrifice, D.K Printworld, India, hlm 140

R&D Team MRM