【柯市長連波蘭車尾燈都看不到，還敢叫台灣人參考波蘭，真是如柯金句：我佛慈悲阿彌陀佛平安喜樂】
.
不知道柯市長有沒有研讀過轉型正義國際中心(ICTJ)資料，該中心明確指出，轉型正義有四個工作，且不可互為替代方案，包含：
.
1.咎責：Criminal prosecutions for at least the most responsible for the most serious crimes.

2.真相調查：“Truth-seeking” (or fact-finding) processes into human rights violations by non-judicial bodies. These can be varied but often look not only at events, but their causes and impacts.

3.賠償：Reparations for human rights violations taking a variety of forms: individual, collective, material, and symbolic.

4.法律與機構改革：Reform of laws and institutions, including the police, judiciary, military, and military intelligence.
.
曾任南非憲法法院大法官及國際刑事法院首席檢察官的理查・葛斯東（Richard Goldstone）來台灣曾表示：「時間是敵人，不是朋友」，意指轉型正義工作是在和時間賽跑，證據和證人會逐漸消逝，拖得太久，如想為違反人權歷史下的受害者帶來肯認（acknowledge），就不能再等下去。
.
柯市長今天在記者會說波蘭第一任民選總統華勒沙教他：「轉型正義是解決現在問題避免再發生，再追究過去責任，順序要對」。
.
先不說，學術文獻找不到華勒沙這樣的公開發言，柯市長是否藉由華勒沙來偷渡自身「現在好好的，管它過去幹嘛」的概念。
.
#首先，轉型正義各項工作是與時間賽跑，不只不能互相取代，也難有先後次序，否則待平反的受害者，恐怕有生之年無法等待這麼久，拖得越久，人事機構改革也會更加困難。因此柯市長這番言論，顯然與轉型正義工作原則相違。
.
#其次，華勒沙在波蘭是有爭議的人物。波蘭「國家記憶研究院暨對波蘭國家犯罪公訴委員會」（Institute of National Remembrance），於2008年與2016年，兩次公布了華勒沙在 1970 年代的雙重身分，同時是反共的波蘭團結工聯領袖，也是波蘭共產黨秘密警察線民，亦即所謂的「抓耙子」。
.
退一萬步，柯市長就算沒有超譯華勒沙，但該轉型正義見解，顯然與轉型正義國際中心的原則衝突，而柯市長只選擇了自己想聽的意見，顯然並不把國際原則放在心上。
.
#其三，就算華勒沙理念真的和轉型正義國際原則相背，但他的任內還是有通過兩項轉型正義重要法案，包含：

👉1990年《國家安全部門法》，解散共黨政治警察單位並解雇相關人員。
👉1991年《撤銷判決法》，為共產時期政治受害者平反名譽。

#其四，華勒沙沒有連任總統後，波蘭還是繼續做轉型正義，包含：

👉1997年《除垢法》，清查政府內部人事在波共時期與共產黨合作的關係。
👉1998年，成立國家記憶研究院暨對波蘭國家犯罪公訴委員會，具有除垢和起訴權力，也是這個機構對華勒沙進行兩次公開其擔當波蘭共產黨線民的爭議資訊。
👉2016年《去共產主義法》，禁止宣傳共產主義、獨裁制度，全國各地更改廣場、街道、道路、橋梁等具有此色彩的名稱。
👉2017年《去共產主義法》修正案，強調一年內清除波蘭境內象徵共產黨、獨裁的塑像、紀念碑、路堤、浮雕及各種標誌。
.
波蘭雖然轉型正義做法比起捷克較為溫和，但依然有許多項積極措施，才不是像柯文哲市長特愛強調的，現在好好的管它過去幹嘛，總愛超譯轉型正義，自以為老師教台灣人轉型正義是什麼。
.
到目前為止，自己台北市內連一年內移除兩蔣銅像都說不出口，只會鄉愿表示「時間到了自然會消失」。
.
到現在為止，銅像還是無法全部移除，只會拿黑色壓克力板擋住「蔣介石、民族偉人」等字眼、或把蔣介石銅像用樹木遮住，就自以為有在做轉型正義。
.
到現在為止，柯市長只會夸夸其詞說台北有好多中國路名要改，但民眾當真後，柯市長便趕快推給自己府內制定的內規，推說很難實行、比修憲還難。
.
到現在為止，六張犁公墓政治受難者園區，還是沒有整理好、動線困難、無文字導覽。柯市長連一句屁話都沒說過。
.
到現在為止，台北市水利處管理的馬場町，諾大廣場只有一個馬英九市長設立的紀念碑，其餘地方歷史說明文字導覽都沒有，柯市長也是一句屁話都沒說過。
.
柯市長對轉型正義的理解，恐怕根本如他金句所言：我佛慈悲阿彌陀佛平安喜樂，自己根本沒有仔細研究，沒有搞懂，連波蘭的車尾燈都看不到，還敢嘴台灣人要參考波蘭。
.
要嘴轉型正義，先把台北市自己的這些市政做好再說啦！

--
附註：我佛慈悲阿彌陀佛平安喜樂，這是柯市長今日在記者會上針對我指出市長拖延防疫作為還拿女性身體開玩笑時的回應。柯市長超譯轉型正義，我也想以相同的話回敬市長。

最近有兩個台灣的友邦上了台灣新聞的版面，一個是加勒比海的海地，另一個是非洲的史瓦帝尼。

海地的部分，昨天出了一堆新聞，最驚悚的部分就是殺害總統的傭兵闖進了台灣大使館。

針對為何傭兵會選擇台灣大使館躲避，我到目前還沒看到確切說法。有一說是地理位置接近，大使館在山下，總統官邸在山上，傭兵殺了人後直接躲到山下的大使館。

但這當中有沒有貓膩？不得而知。

大使館被視為一國領土的延伸，所以當地執法機關要進入台灣大使館搜索之前，必須要得到台灣大使館的同意。

只是，傭兵躲進大使館的當下，大使館內有沒有任何職僱員？我猜是沒有，否則可能會被當作人質。

另一個友邦史瓦帝尼，情況倒是比較特別。

史瓦帝尼是絕對君權國家，國王恩史瓦帝多次訪台。該國是台灣在非洲唯一友邦，可想而知，我們對這位國王當然非常重視。

但說實話，台灣號稱亞洲民主的燈塔，但我們在非洲唯一的友邦與「民主」一詞，似乎不太相襯。

史瓦帝尼這次發生獨立之後53年來最嚴重的社會暴動跟抗議，目前據統計已經有27人死亡跟多人受傷。

雖然起因是一位25歲的法律系學生被殺害，但社會上對該國王恩史瓦帝的不滿其實來自長期社會的累積。

別的不說，恩史瓦帝出了名的揮霍，老百姓過的苦，但國王揮金如土，自然引起民怨。

但揮霍是個人特質，見仁見智。不過與台灣最有關係的是，台灣在這次暴動中的角色，或說，被貼上的角色。

而且，是個不太光彩的角色。

7月5日，台灣駐史瓦帝尼大使館在官方推特上反駁了一個來自史國當地網路媒體The Bridge News的說法，該媒體稱台灣在背後主導了這次的大屠殺。

而且不止一間這間網路媒體，有多個看起來似乎為史瓦帝尼當地人帳號在推特上都以相同的說法指控台灣政府支持獨裁者（恩史瓦帝）。

他們指控的證據之一是，台灣在2019年捐贈兩架直升機給國王，等於是援助獨裁者鎮壓自己的人民。

台灣有沒有捐兩架直升機給史國？

有，新聞稿不難找。2019年12月5日，外交部記者會中宣布，台灣捐贈兩架除役的UH-1H直升機給史國。

捐直升機就等於是支持暴君鎮壓人民嗎？當然兩者不能畫上等號，但這件事的確在推特上被多個帳號提及。

史瓦帝尼牽涉到台灣與中國的外交戰，我們無法排除這些網路上對台灣的指控背後有沒有中國因素，這一點必須先注意。

台灣外交處境特殊，盡可能維繫邦交國，天經地義。但這次史瓦帝尼的暴動，被稱為是民主（上街抗議的民眾）與獨裁者（國王）之間的對抗。台灣，很尷尬也很弔詭地，被歸類在支持獨裁者的那一方。

當然，台灣在當地的形象並非如上述那樣一般人人喊打。許多當地人民對台灣大使館的觀感是正面的，包括我們長期的醫療援助，以及協助對抗當地愛滋病的努力。

國際上對史瓦帝尼的暴動高度關注，聯合國秘書長表態希望各方理性對話，聯合國人權高級專員（United Nations Office of the High Commissioner, OHCHR）引用國際公民與政治權利公約（International Covenant on Civil and Political Rights）第21條支持民眾和平集會（peaceful assembly）的權利。

區域國際組織部分，南部非洲發展社群（Southern African Development Community, SADC）也組成一個事實調查查任務團（fact finding mission）前往史瓦帝尼，但調查成果不彰，事後聲明可說不痛不癢。

附帶一提，SADC有16個會員國，包括民主國家、威權國家，甚至也包括絕對君權國史瓦帝尼在內。而SADC總部位於Botswana。SADC向以官僚被動著稱，這次能否發揮效果，也有待觀望。

我比較在意的，是上述「部份史國當地推特帳號指控台灣聲援獨裁者」，這對台灣的外交形象已經造成某個程度的傷害。台灣政府及民間，可以持續關注此事後續發展。

#海地
#史瓦帝尼

ผมกำลังคิดว่าจะลงpostนี้หรือไม่ลงPostนี้??
ผมเขียนpostตั้งแต่ตี1(01.00น)

ผมอยากจะลง
แต่ผมก็คิดว่าไม่น่าจะลง

ผมคิดอยู่ว่าควรจะลงหรือไม่ลง!

แล้วผมก็เผลอหลับ

ปกติจะไม่ค่อยได้แชร์ภาพใน 1YearCLUB
เพราะจริงๆในนั้นเราคุยกันตลอดเวลา

มีลุยลึก /Group Coaching
กันเดือนละ2ครั้ง3ครั้ง
บางเดือนก็มากกว่านั้น
(ถ้ามีเคสด่วนของพี่น้องที่เราเอาขึ้นมาช่วยกัน)
และมีไลน์กลุ่มที่เราคุยกันได้ตลอดอยู่แล้ว

จนตอนก่อนที่ผมเขียนPostนี้
ผมก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า..

เออหว่ะ!

ผมไม่ได้แชร์รูป
หรือพูดถึง1Yearหน้าเพจมานานมากแล้ว
นานจริงๆ

ส่วนนึงเพราะ
ถ้ามันไม่ได้เป็นประโยชน์อะไรกับพี่น้องที่อ่านอยู่
ผมก็ไม่ควรจะเอาออกมาพูดให้เสียเวลาถูกไหมครับ?

จนกระทั้งเมื่อคืนนี้ วันที่24/06/2564
“เป็นวันที่ผมรู้สึกดีมากๆ1วัน”

และก็ทำให้ผมตอนนี้
ยึกยักอยู่ว่า...
ควรจะPostดี หรือไม่Postดี

เมื่อคืนใน1Year
เราลุยเคสของพี่น้องเรา
ที่มีจุดติดจุดขยายในธุรกิจ/การค้าขาย
ทั้งเรื่อง

-การขยายสินค้า สร้างสินค้าใหม่ในไลน์product
การร่วมมือกับPartner ที่จะมาดิวธุรกิจ

-การเอนเกจหน้าเพจ สำหรับธุรกิจเพจขายทำกันยังไง

-การเคลียจุดขายสินค้า
การทำการสื่อสารทำคอนเทนต์ออกไป

-การFF Fact finding
(ค้นหาความจริง)
ในการที่ลูกค้าทักเข้ามาซื้อ
ติด หรือ/เงียบ/หายในinbox

-และการจัดการกับ ฐานแฟน

-เลยไปถึงเรื่อง
super spreader ที่ทำให้ธุรกิจคุณโตได้ไวในชั่วข้ามคืน
(ถ้าคุณเตรียมตัวไว้ก่อน)

จริงๆก็เป็นวันปกติ1วัน

แต่แค่เมื่อมันสนุกมากๆครับ

จนพี่น้อง1Yearหลายคนหลังจบเมื่อคืน
ถึงกับออกไปPostระบาย
ในเฟสกันก่อนนอนกันพรึบพับ

จนทำให้ผมคิดถึงประเด็นๆนึง
ว่าผมควรPostๆนี้ออกมาที่หน้าเพจ
หรือไม่Postมันดี

เมื่อคืน
นอกจากเนื้อหาที่ผมกับพี่อั๋นเตรียมไว้

สิ่งนึงที่ผมชอบมากคือ....
คลังความรู้
จากประสบการณ์ของพี่น้องทุกคนในนั้น
ที่นำมาแชร์ช่วยเหลือกัน

ตรงนี้ในฐานะคนทำธุรกิจ
ผมพูดตรงๆเลยว่า
มันเป็นอะไรที่เราไปหาอ่าน
หรือไปศึกษาหาเองยากมาก

บางทีกว่าจะได้Know-howตรงนี้
ต้องผ่านประสบการณ์
การทำธุรกิจมาหลายปี

ต้องผ่านการปรับ
การแก้ไขจากจุดผิดพลาด
ผ่านเวลา ผ่านการทำความเข้าใจ
กว่าที่จะได้เป็นเฟรมเป็นระบบที่สมบูรณ์
ให้เอามาใช้ได้อย่างสมดุลในธุรกิจของเค้า

แต่เค้าเลือกที่จะส่งมอบให้กัน
นำมันออกมาช่วยเหลือกัน
ส่งต่อให้กันแบบไม่มีกั๊กกันเลย

แล้ว.....
สิ่งที่ผมเห็นแล้ว
ทำให้ผมรู้สึกยิ้มตลอดได้ตลอดเวลาในนั้นคือ...

ทุกคนที่ทำธุรกิจ
หรือน้องๆนักธุรกิจมือใหม่
ที่ฝังตัวกันอยู่ในนี้
ปกติแต่ละคนก็จะมีหมวกของตัวเอง

บางคนเป็นเจ้าของกิจการมีลูกน้องหลาย100คน
บางคนเป็นเจ้าของร้านดัง
บางคนเป็นCEO
บางคนเป็นหัวหน้า/ผู้จัดการ
บางคนเป็นเจ้าเพจดังมีผู้ติดตามมากมาย
และก็มีน้องๆผู้ที่เริ่มๆทำธุรกิจอยู่ในนี้

แต่เวลาที่ทุกคนคุยอยู่ในนี้
“เวลาที่แชร์กัน “
“ให้ไอเดียกัน”

ทุกคนเหมือน.....
ถอดความเป็นเจ้าของกิจการ
CEO หรือะไรที่ผมพูดมาก่อนหน้าไปหมดเลย

ทุกคนเหมือนหลุดจากหมวกเหล่านี้
กลายเป็นคนท่ีไม่ต้องระวังตัวอะไรเลย
แล้วเปิดเต็ม100%
“เป็นธรรมชาติ เป็นมนุษย์ สนุก”

ความรู้สึกเหมือนกับออกจากที่ทำงาน
ถอดหมวกถอดตำแหน่ง
แล้วไปHang out เจอพี่เจอน้อง
หรือ....
กลับบ้านเจอครอบครัว

“ที่เราได้เป็นตัวของตัวเองจริงๆ”

เมื่อคืน
ผมแอบยิ้มหลายครั้งมากเลยครับ
เมื่อได้เห็นMomentแบบนี้

ถ้าเปรียบ....
การทำธุรกิจเหมือนกับการเดินทาง/ผจญภัย
มันมีทั้งวันที่ดีและวันที่ไม่เป็นใจ

และหลายครั้ง.....
“เราก็ไม่สามารถที่จะลองผิดลองถูก”
“ได้กับทุกเส้นทาง”
การที่มีคนร่วมเดิน
ไประหว่างทางมันก็เป็นเรื่องที่ดีแน่นอน

แต่....
ถ้ายิ่งได้เพื่อนร่วมทางที่ดีมีประสบการณ์
ที่รู้ใจที่เค้ารักเรา
และพร้อมจะผลักดันเราด้วยความรัก
เดินไปด้วยกันกับเราเหมือนครอบครัวที่รักกันจริง
มันก็เป็นอะไรที่เป็นพลังให้เราไปได้ไวและไกลขึ้น

เมื่อคืน....
เวลาที่เค้าแชร์ไอเดียช่วยกัน

ความรู้สึกของผมที่ได้รับรู้คือ...

เค้าอยากจะช่วยกันจริงๆ

มันออกมาจากinnerเลย

ผมสัมผัสสิ่งนั้นได้
(Sense มันไม่หลอก)

มันเหมือนพี่มีประสบการณ์>รักน้องช่วยน้อง(ใส่เต็ม)
น้องได้ความไวความสดใหม่>รักพี่อยากช่วยพี่(พร้อมลุย)
มันเหมือนเรากำลังคุยกัน
ในแก๊งค์ ในกลุ่มพี่กลุ่มน้องที่มันรักกันเหมือนครอบครัว
(ไม่รู้พี่น้องที่อ่านอยู่เคยอยู่ในกลุ่มแก๊งค์แบบนี้ไหมในวัยเรียน)

ผมมีประสบการณ์แบบนั้น

มันคือแบบนั้นเลยครับ

“ซึ่งจริงๆเค้าจะพูดหรือไม่พูด”
“จะแชร์หรือไม่แชร์”
“จะช่วยหรือไม่ช่วย”
ไม่มีใครบังคับใครกันได้

มันไม่ได้มีข้อตกลงหรือ
ข้อบังคับอะไรทั้งนั้นใน1Year
ว่าต้องแชร์ต้องช่วย

แต่.....
มันเกิดขึ้นๆ
“เกิดขึ้นซ้ำๆๆๆๆ”
“ในกลุ่มนี้”

“ที่คือสิ่งที่ผมหลงไหล

“ในกระทำของพวกเค้ามาก”

“มันมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก”

มันอยู่ในใจผม
แต่ผมไม่เคยเอาเรื่องนี้ออกมาพูดเลย

จนกระทั้งเมื่อกี้(เมื่อคืนนี้)....
ความรู้สึกนี้มันล้นออกมา

จนผมตัดสินใจเลื่อนเวลานอนนออกไป
และรู้สึกว่าต้องเขียนPostนี้ขึ้นมาเพื่อ

“บันทึกวันนี้ไว้ในความทรงจำ”

หลายครั้ง
ที่มีคนถามผมว่า

ช่วงนั้นอะไรที่ทำให้ผมเดินทาง
จากวันที่ไม่มีอะไรเลย
และพาชีวิตมาถึงวันนี้

หรือบางคนก็ถามว่า
ตอนนั้นไม่เจออะไรเหนื่อยๆ
หรือเจออะไรยากๆบ้างเลยเหรอ?

ซึ่งทุกคนก็คงรู้คำตอบดีว่า
อยากสำเร็จ
มันต้องผ่านอะไรพวกนี้อยู่แล้วทุกคน

แต่....

ที่ผมไม่เคยบ่น
หรือคิดจะถอย

เพราะ....
ทุกครั้งผมหันหลังไปแล้ว
“มันเห็นครอบครัวอยู่ตรงนั้นไง”

และผมก็มีเพื่อนๆที่ดีระหว่างทาง
ที่เค้าก็วิ่งไปข้างหน้าโตกันไปพร้อมๆกับผม
ที่ผลักดันซึ่งกันและกัน

และนั่นก็เพียงพอแล้ว
“ที่จะจุดไฟให้ผมจะวิ่งต่อไป”

“เทคนิคที่ได้เรียนรู้ระหว่างทาง
จะทำเราให้โตได้ไว
และการเข้าใจแก่นของมัน
จะทำให้เราโตได้ยั่งยืน”

“แต่....
พลังใจจากคนที่เรารัก

และการแวดล้อมอยู่กับ
เพื่อนๆที่รักและพร้อมสนับสนุนเรา
มันคือไฟที่ผลักเราให้เรา
ไปได้ไกลกว่าที่เคยคิดไว้อย่างคาดไม่ถึง”

{ขอบคุณรูปเท่ๆจากน้องพีช1Year
และขอบคุณพี่น้อง1Yearทุกคนเมื่อวาน
และขอบคุณพี่น้องชาวเพจทุกคนวันนี้
ที่ทำให้ผมมีMomentดีๆแบบนี้}

“ผมตื่นมาตอน8.00น.”

“และ….

“ตัดสินใจที่จะลงPostนี้”

“เพื่อบันทึกเรื่องนี้ไว้ในความทรงจำ”
25/06/2564

A10(เอเท็น)

The Penan community is mystified with the slow reaction by the authorities, especially the police, in taking action against the sexual abuse, including rape of the Penan girl, as identified by a national task force.

The Penan elders fear that the government will conveniently let the matter to rest while the Penan girls continue to face violations regularly.

The report by the Ministry for Women, Family and Community Development, was compiled by a high-level task force, comprising government officials, a police representative and women's groups and released on Sept 8, almost eight months after the fact-finding mission was undertaken in Penan villages in Baram.

The report confirmed that sexual harassment and exploitation by timber camp workers had indeed taken place and indentified several cases in the report.

Since the release of the report, much has been said by the government to support the Penan victims and their family members but more significantly the police have not made any arrests so far.

In a recent Malaysiakini visit to Ulu Baram, many Penan leaders expressed disappointment with the police's lack of teeth in catching the culprits.



Full story in Malaysiakini.com


Story by K Kabilan
Video by Indrani Kopal