Photo 1: Stage make up, spray tan, down to 900 calories a day, 6am training sessions before work 6x/week for the sport that involves literally being judged in comparison to other athletes… earned pride in discipline, sacrificed health for physique competition. 2016. Photo 2: Photography make up, visually saw me as masculine for the first time, interpretation of a historical character & his kimono, evoke and express for photography… creative output in the unfamiliar beyond movement. 2018. Photo 3: Stage make up, make shift costume with cloth tape & random pieces, prioritized work instead of competition prep, competed with low confidence, major breakdown post-comp, alcohol comfort, missed flight back to SG from Tokyo, crushed, cruel to self, further humiliated by people I was working with… led to more behaviour that left me associating my SG living environment with disgust 2010/2011 Photo 4: no make up, baby hair after baldness, wore masks in fear, confronted regularly with hospital stays, felt undesirable, self-conscious, foreign to the changed body… never felt stronger, bolder, braver, more determined and more focused. 2019 Photo 5: Advert make up, absolutely no say in what I preferred/wanted to look like, that’s what I was casted as for the commercial (Japanese Housewife)… another form of acting, diving into the comfort of being another character (comfort as in not being myself). Mindset in 2009. All not me on a day to day basis today… but all a part of me that contribute to how I think, say and do today. Our external expressions of beauty isn’t always authentic to the internal, but guess what, it likely won’t be permanent… unless we allow the feedback loop of thoughts+emotion drive our behaviour down the toxic turn at the fork in the road. Our “Best Face Forward” doesn’t mean the same thing for everyone, that’s the beauty of beauty’s interpretation, and I look forward to be chatting about this topic with @pearll_y @strongerwstell @maisiekwong on the panel of @chika.mag x @beautybotanicahk event tonight See you there? 💋

ใครเคยดูหนังเรื่อง Inside Out อาจจะจำได้ว่า ถ้าเปรียบง่าย ๆ ในหัวเรา มีตัวละครคือ Joy, Anger, Fear, Disgust, Sadness ต่างคอยสลับกันเป็นตัวละครหลักแต่ละวันในหัวของเรา บางวัน Anger ก็ชนะ บางช่วง Fear กับ Sadness ก็จับมือกันนำ บางวันก็มี Joy เป็นตัวเด่น และบางวัน ทุกตัวก็มาพร้อมกันหมด วันนี้ได้นั่งนิ่ง ๆ สำรวจจิตใจพบว่า ปีที่แล้ว จนถึงหลายเดือนที่ผ่านมา ก่อนมาลอนดอน ตัวเราได้ไล่ให้ Joy ไปพักนานมาก จนเกือบจะเสียน้องเขาไป ทั้ง ๆ ที่น้องเขาคือ ตัวละครสำคัญในชีวิต ที่ไม่ปล่อยเขาออกมาเพราะกลัวว่า Joy ของเราจะไปทำให้คนที่ตามกันเศร้าไปอีก แต่วันนี้เรามีความจำเป็นต้องให้เขากลับมาอยู่ร่วมกับเสียงอื่น ๆ ในหัว เพราะเขาเป็นตัวละครหลักในชีวิตเรามานานมากแล้ว ⚠️นี่คือการตลกผลึกทางอารมณ์และความคิดส่วนตัวของคนๆนึงเท่านั้น

【emoji跟情緒難分難捨】 #大學生聊生活 先來個測試：用emoji描述電影，開始囉！ 🐼✊🏼 🇺🇸🍰 😴👩🏻‍🦰 🔎🐠 🧸📖 😈👗👠 🍴🙏🏻❤️ 👳🏽‍♀️🚣🏻‍♂️🐯 👩🏻🗡👹🌸 🐢🐢🐢🐢🐁 🌏🐵🙈🙉🙊🐒 👽☎️📡👦🏻🚲🌙 👴🏻👦🏻🏠🎈🎈🎈🎈 「 根據emojitracker網站的調查，超過八成的網路留言裡會出現表情符號，但你知道嗎？（…）表情符號的解讀除了因人而異以外，跟文化以及國情還有很大的關係。 ✅從表情符號到情緒 第一個「表情符號」出現於1982年美國卡內基梅隆大學(Carnegie Mellon University)，Scott教授在校內電子留言板的留言： "I propose the following character sequence for joke markers 🙂 自此之後，由符號所呈現的顏文字（Emoticon），如 :)，@@，=__=到更複雜的，(｡･ω･｡)ﾉ或╮(╯_╰)╭開始出現（…）甚至「😂」更是被牛津辭典評為2015年度代表詞彙。（…） 📝2017年，日本的三名心理學家發表了一篇。（…）三個組別在辨識真人的臉部情緒上沒有差異，然而，只有日本人可以正確辨識表情符號所真正代表的情緒。 ✅情緒的普同性 上文的實驗除了反映出表情符號是「科技化」與「社會化」的產物以外，更重要的是：到底哪些情緒是不分文化、種族差異而普遍存在的？（…） 📝Ekman在1967年前往當時尚未受到文化干擾的南太平洋巴布亞紐幾內亞島進行研究。（…）提出人類與生俱來擁有的六種基本情緒：快樂(Happiness)、悲傷(Sadness)、驚訝(Surprised)、恐懼(Fear)、厭惡(Disgust)、憤怒(Anger)。 ✅他山之石與結論 既然「😂」以及大多數的Emoji，並不屬於Ekman的「基本情緒」之一，難道這樣的情緒就不存在嗎？這個答案也是否定的。 📝Greenberg和Safran將情緒的表現分為三種不同類型，分別為原初情緒（Primary Emotions）、次級情緒（Secondary Emotions）、工具性情緒（Instrumental Emotions）。 原初情緒（…） 次級情緒（…） 工具性情緒（…） （…）自Greenberg及Safran的觀點而言，身為社交新寵兒的Emoji，也是一種情緒，只不過是以「目的為導向」的方式存在。 」─ #小枕頭心理話 @psycho.pillow 💡 本文選自 #小枕頭心理話 ✨全文看這裡：https://www.blink.com.tw/board/post/102421/ ✨主頁Linktree有全文連結！ #大學生看選文 #大學生 #大學 #emoji #表情符號 #顏文字 #情緒 #心理學 #文化 #普同