บาดเลือดแค้น! 'เหลน' ชนะคดีฟ้อง 'ทวดมหาประลัย'
.
จากกรณีศึกสายเลือด คุณทวดมหาประลัย "ชาคริต เปลี่ยนแสง" เกิดอาการคลั่งหลังฟื้นจากความตาย ไล่ทุกคนออกจากบ้าน แม้แต่หมาก็ไม่เว้น อีกทั้งยังยึดทรัพย์สินของเหลนทั้งหมด ต่อมา เหลนผู้น่าสงสาร "เคที่ คาลามาย" ยื่นฟ้องศาลชาคริต ข้อหายักยอกทรัพย์ จนได้รับความยุติธรรมในที่สุด
.
(19 ม.ค.64) ล่าสุด เมื่อวานนี้ เวลาประมาณ 13.30 น. ศาลเมืองซิมส์ซิตี้ ได้นัดอ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ในคดียักยอกทรัพย์ดังกล่าวที่ "เคที่ คาลามาย" เป็นโจทก์ยื่นฟ้อง "ชาคริต เปลี่ยนแสง"
.
คดีนี้ จากการพิสูจน์หลักฐานการซื้อทรัพย์สินภายในบ้านและอื่นๆ สามารถระบุได้ชัดเจนว่าถูกซื้อในนาม เคที่(โจทก์) และ คริตตี้(พยาน) และถึงแม้โฉนดที่ดินจะเคยเป็นของ ชาคริต(จำเลย) แต่เมื่อจำเลยเคยเสียชีวิตแล้ว โฉนดจึงต้องตกเป็นของลูกหลานเหลนโหลนตามลำดับ อย่างไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
.
ทั้งนี้ เนื่องจากยังไม่เคยมีใครในเมืองซิมส์ซิตี้ที่เคยตายแล้วฟื้นมาก่อน จึงทำให้คดีนี้ซับซ้อนมากกว่าที่เคยมีมา แต่อย่างไรก็ตามก็ต้องยึดตามกฎหมายสากลซิมส์ จึงทำให้คุณทวดมหาประลัย "ชาคริต" ต้องรีบคืนทรัพย์สินทั้งหมดและย้ายออกบ้านหลังนี้ไปภายใน 3 วัน มิเช่นนั้นจะถูกดำเนินคดีขั้นต่อไปอย่างถึงที่สุด
.
Roger Films Studio

มนุษย์อย่างผมแปลกตรงที่คิดวางแผนเกี่ยวกับการเขียนงานทางวิชาการไม่ได้คิดวางแผนเกี่ยวกับอำนาจหรือสร้างฐานอำนาจให้กับตัวเองเลย

"การใช้สิทธิของบุคคลต้องกระทำโดยสุจริต"

สิทธิกร ศักดิ์แสง คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี

ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 5 เกี่ยวกับหลักสุจริตในกระบวนพิจารณาของศาลไทย
1. ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 5 บัญญัติว่า “ ในการใช้สิทธิแห่งตนก็ดี ในการชำระหนี้ก็ดี บุคคลทุกคนต้องกระทำโดยสุจริต
2. ศาลไทยได้ใช้หลักสุจริต ตาม ป.พ.พ. มาตรา 5 ดังกล่าวข้างต้น มาควบคุมการใช้สิทธิและการชำระหนี้หรืออาจกล่าวโดย
สรุปได้ว่า ศาลฎีกาวางหลักว่า ถ้าโจทก์ใช้สิทธิโดยไม่สุจริตจะไม่บังคับให้ตามที่โจทก์ฟ้องเรียกร้อง ถือว่าโจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องและศาลจะพิพากษายกฟ้องโจทก์ในที่สุด

มีคำพิพากษาที่สนใจเกี่ยวกับการใช้สิทธิไม่สุจริตในการฟ้องคดี คือ คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1902/2552 โจทก์ (นายสถิตย์ เล็งไธสงค์) ฟ้องเนติบัณฑิตยสภาจำเลยซึ่งเป็นสถาบันอุดมศึกษาของชาติว่ากระทำละเมิดต่อโจทก์ โดยยกข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาว่า ในการสอบข้อเขียนของสำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภาซึ่งเป็นหน่วยงานของจำเลย ในการสอบไล่สมัยที่ 14 ปีการศึกษา พ.ศ.2504 ซึ่งมีผู้เข้าสอบรวม 444 คน สอบผ่านข้อเขียนเพียง 19 คน โจทก์สอบข้อเขียนได้คะแนนสูงสุดเป็นอันดับ 1 โดยโจทก์สอบได้คะแนน 254 คะแนน จากคะแนนเต็ม 400 คะแนน ทิ้งห่างคะแนนข้อเขียน 235 คะแนน ของนายอัครวิทย์ ผู้สอบได้เป็นอันดับ 3 ถึง 19 คะแนน แต่มีการสมคบกันทุจริตในการให้คะแนนสอบปากเปล่าขึ้นในระหว่างกรรมการของจำเลยผู้ทำหน้าที่สอบปากเปล่าในลักษณะเตรียมการไว้ล่วงหน้า อันเป็นการกระทำอันมิชอบด้วยความลำเอียงไม่ให้คะแนนตามความรู้ โดยให้คะแนนสอบปากเปล่าแก่นายอัครวิทย์สูงถึง 85 คะแนน ซึ่งเป็นคะแนนที่สูงที่สุดในรุ่น แต่ให้โจทก์เพียง 65 คะแนน เพราะกรรมการของจำเลยมีเจตนาไม่สุจริตต้องการให้คะแนนนายอัครวิทย์มากกว่าโจทก์ถึง 20 คะแนน เพื่อว่าเมื่อนำไปรวมกับคะแนนสอบข้อเขียนแล้ว นายอัครวิทย์กลับมีคะแนนนำชนะโจทก์อยู่ 1 คะแนน ส่งผลให้นายอัครวิทย์เป็นผู้สอบไล่ได้ที่ 1 ส่วนโจทก์ตกไปอยู่อันดับ 2 ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหายเป็นการเหยียดหยามเกียรติยศศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของโจทก์ ทำให้โจทก์อับอายไม่เป็นที่รู้จักและไม่ได้รับการยกย่องแพร่หลายในฐานะเป็นบุคคลที่เรียนดีที่สุดในยุคนั้น ขอให้บังคับจำเลยดำเนินการประกาศขอขมาต่อโจทก์ และประกาศผลการสอบไล่ได้เนติบัณฑิตไทย สมัยที่ 14 ประจำปี พ.ศ.2504 เสียใหม่เป็นว่า โจทก์เป็นผู้สอบไล่ได้เป็นอันดับที่ 1 ไม่ใช่นายอัครวิทย์ โดยให้จำเลยปิดประกาศแผ่นป้ายที่ถาวรไว้ที่สำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภาของจำเลย และแก้ไขรายการผลการสอบดังกล่าวในเอกสารต่าง ๆ ด้วย หากจำเลยไม่ปฏิบัติก็ขอให้โจทก์เป็นผู้ดำเนินการเสียเองโดยให้จำเลยเป็นผู้ออกค่าใช้จ่าย ดังนี้ เห็นว่า แม้คำฟ้องที่สรุปความดังกล่าวโจทก์จะได้กล่าวแสดงซึ่งสภาพแห่งข้อหาของโจทก์และคำขอบังคับ ทั้งข้ออ้างที่อาศัยเป็นหลักแห่งข้อหาเช่นว่านั้นครบถ้วนตามหลักเกณฑ์ที่ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 172 วรรคสอง บัญญัติไว้แล้วก็ตาม แต่ข้อเท็จจริงที่โจทก์กล่าวอ้างในฟ้องเพื่อสนับสนุนให้เห็นว่า กรรมการสอบปากเปล่าของจำเลยสมคบร่วมกันกระทำมิชอบต่อโจทก์โดยบรรยายฟ้องกล่าวอ้างว่าพระมนูเวทย์วิมลนาท บิดาของนายอัครวิทย์ขณะเกิดเหตุดำรงตำแหน่งประธานกรรมการสำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา ในวันสอบปากเปล่ามีพฤติการณ์ที่แสดงออกว่าได้ร่วมมือกับกรรมการสอบปากเปล่ากระทำการโดยมิชอบเพื่อช่วยเหลือให้นายอัครวิทย์สอบได้คะแนนรวมชนะโจทก์ 1 คะแนน นั้น หากมีมูลเป็นความจริงดังที่โจทก์กล่าวในฟ้อง โจทก์ก็สมควรที่จะต้องรีบดำเนินการโต้แย้งหรือนำคดีขึ้นฟ้องร้องต่อศาลได้ภายในเวลาอันสมควร เพื่อให้โอกาสแก่จำเลยและบุคคลที่เกี่ยวข้องซึ่งโจทก์บรรยายฟ้องกล่าวอ้างพาดพิงถึงทุกคนทุกฝ่ายได้มีโอกาสชี้แจงแก้ข้อกล่าวหา แต่โจทก์ก็หาได้กระทำไม่ กลับปล่อยระยะเวลาให้ล่วงเลยเนิ่นนานมาจนถึงวันฟ้องเป็นเวลาประมาณ 43 ปี จนบุคคลที่เกี่ยวข้องทุกคนทุกฝ่ายต่างสูญหายตายจากไปจนหมดสิ้นแล้ว อีกทั้งข้อเท็จจริงที่โจทก์บรรยายฟ้องในตอนต่อมาตามคำฟ้องข้อ 7 ถึงข้อ 14 ตั้งแต่หน้า 10 จนถึงหน้า 20 โดยหยิบยกเอาความรู้ความสามารถและความสำเร็จจากหน้าที่ราชการที่โจทก์ปฏิบัติมาตลอดชีวิตราชการภายหลังจากสอบเป็นเนติบัณฑิตได้ว่า โจทก์ได้รับการคัดเลือกเป็นอาจารย์คณะรัฐศาสตร์ แผนกวิชานิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และสอบคัดเลือกได้เป็นผู้ช่วยผู้พิพากษาในปี พ.ศ.2506 ได้คะแนนเป็นอันดับ 2 ของรุ่น โจทก์เป็นผู้พิพากษาคนเดียวที่เป็นกรรมการอุดมการณ์ของชาติ และราชบัณฑิตยสถานคัดเลือกโจทก์ให้เป็นผู้เขียนคำอธิบายลงในสารานุกรมไทยเป็นเวลากว่า 20 ปี รวมทั้งเป็นกรรมการและประธานกรรมการยูเนสโก (UNESCO) แห่งชาติ สาขาสังคมศาสตร์ด้วย ยิ่งกว่านั้นโจทก์ยังสามารถสอบชิงทุนฟุลไบร์ทไปศึกษาวิชากฎหมายที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา จนสำเร็จปริญญาโททางกฎหมาย (LL.M.) นอกจากนี้ในระหว่างรับราชการเป็นผู้พิพากษาโจทก์ยังได้แสดงให้เห็นถึงความฉลาดหลักแหลม มีความคิดริเริ่มกว้างไกล ได้เสนอแนะให้มีการปรับปรุงแก้ไขกฎหมายที่เป็นประโยชน์แก่ราชการศาลและชาติบ้านเมืองตลอดมาจนครบเกษียณอายุราชการ หลังจากนั้นโจทก์ก็ได้รับเชิญให้เป็นผู้ทรงคุณวุฒิ ผู้มีความสามารถพิเศษของสาขาวิชานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช และได้ผลิตตำราวิชากฎหมายหลายสิบเล่มออกสู่วงการศึกษาวิชากฎหมาย เพื่อสนับสนุนข้ออ้างว่าโจทก์เป็นผู้มีความรู้โดดเด่นไม่น่าจะได้คะแนนสอบปากเปล่าน้อยกว่านายอัครวิทย์ถึง 20 คะแนน นั้น ก็ล้วนแต่เป็นข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นภายหลังการสอบปากเปล่าเป็นระยะเวลายาวนานเกือบตลอดชีวิตการทำงานของโจทก์ทั้งสิ้น หาใช่ข้อเท็จจริงที่มีอยู่แล้วหรือเกิดขึ้นภายในระยะเวลาใกล้เคียงวันเกิดเหตุที่จะเป็นเครื่องชี้หรือบ่งบอกความรู้ความสามารถของโจทก์ในวันที่มีการสอบปากเปล่าไม่ การที่โจทก์ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมานานถึง 43 ปี แล้วจึงค่อยเอาความสำเร็จจากหน้าที่ราชการที่ได้ปฏิบัติมาเนิ่นนานจนเกือบตลอดชีวิตขึ้นกล่าวอ้าง เพื่อสนับสนุนคำฟ้องว่าจำเลยดำเนินการสอบปากเปล่าโดยมิชอบเช่นนี้
พฤติการณ์ส่อว่าโจทก์ใช้สิทธิฟ้องคดีโดยไม่สุจริต ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 5 ที่บัญญัติว่า “ในการใช้สิทธิแห่งตนก็ดี ในการชำระหนี้ก็ดี บุคคลทุกคนต้องกระทำโดยสุจริต”
โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยเป็นคดีนี้ได้

เรื่อง "เอดส์หมูระบาด" นี่ก็แชร์กันมั่วทุกปีนะครับ สรุปสั้นๆ ว่า ไม่มีหรอกนะ เป็นเรื่องหลอกกัน อย่าแชร์ต่อกันผิดๆ ครับ

ทาง อย. เคยทำบทความชี้แจง (https://sure.oryor.com/index.php/detail/media_specify/697) ไว้ดังนี้

จากการแชร์ทั่วอินเทอร์เน็ต มีผู้เผยแพร่ข่าวพบหมูป่วย และตายด้วยโรคเอดส์หมูในฟาร์มหมู และได้มีการแนะนำให้ผู้บริโภคหลีกเลี่ยงการบริโภคเนื้อหมูหรือผลิตภัณฑ์ที่ทำจากหมู แต่ความจริงแล้วนั้น

กรมปศุสัตว์ยืนยันว่าข่าวดังกล่าวไม่เป็นความจริง เนื่องจากยังไม่เคยมีการพบโรคเอดส์ในหมู และที่ผ่านมาห้องปฏิบัติการในสังกัดกรมปศุสัตว์ที่กระจายอยู่ทั่วประเทศ ซึ่งได้รับมาตรฐานในระดับสากลยังไม่เคยตรวจพบเชื้อโรคหรืออาการของหมูที่มีลักษณะคล้ายกับโรคเอดส์

แต่อาจจะมีประชาชนบางท่านสับสนกับโรคภูมิคุ้มกันบกพร่องในแมว หรือเอดส์แมว ซึ่งเป็นโรคจากเชื้อไวรัสที่เกิดเฉพาะในสัตว์ตระกูลแมวเท่านั้น และไม่สามารถข้ามสายพันธุ์มาเกิดในหมูได้ และกรมปศุสัตว์มีการดำเนินการจัดทำฟาร์มมาตรฐานการเลี้ยงหมูเขียงสะอาด ถูกสุขอนามัย เพื่อให้หมูและเนื้อหมูที่ผลิตออกมานั้น มีคุณภาพมาตรฐานและถูกสุขอนามัย

สุดท้ายนี้ ขอให้ประชาชนอย่าตื่นตระหนกกับข่าวดังกล่าว และขอให้ประชาชนบริโภคเนื้อหมูและผลิตภัณฑ์จากหมูที่ผ่านการปรุงสุกเพื่อเป็นการป้องกันโรค โดยวิธีการเลือกเนื้อหมู ควรเลือกเนื้อหมูที่มีมันแทรกระหว่างกล้ามเนื้อ เมื่อกดดูเนื้อนุ่ม ไม่กระด้าง และเนื้อหมูไม่มีสีแดงผิดปกติ
------
(ข่าวเรื่องที่เคยมีการฟ้องหมิ่นประมาทกรณีกันมาแล้ว จาก https://prachatai.com/journal/2018/12/79882)

เมื่อวันที่ 30 พ.ย. ที่ ศาลอาญากรุงเทพใต้ ศาลได้นัดพิพากษาคดีอาญาหมายเลข ดำที่ อ.2843/2561 ที่พนักงานอัยการคดีอาญากรุงเทพใต้ โจทก์ เเละบริษัท ซีพีเอฟ (ประเทศไทย) จำกัด (มหาชน) โจทก์ร่วมฟ้อง นายโสภณ สุดสวาสดิ์ เป็นจำเลย ฐานความผิด หมิ่นประมาทโดยการโฆษณา กรณีส่งข้อมูลอันเป็นเท็จ ข้อความเท็จ อ้างว่ามีหมู ไก่ ป่วยเป็นโรคเอดส์ ขอให้คนหยุดกินหมู-ไก่ ประมาณ 6 เดือน

ผลการพิพากษา จำเลยมีความผิดตามมาตรา 328 - จำคุก 2 ปี และปรับ 1 แสนบาท