ฝากถึงหลายๆท่าน

ผู้ติดตาม/คนรอบข้าง/คนใกล้ตัวคุณ

มีสติแค่ไหน???

ปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวจ๋าเองไม่ใช่คนที่มีความคิดขาวบริสุทธิ์100% เราก็เป็นเหมือนกับมนุษย์ปุถุชนคนทั่วไปคนหนึ่ง

จ๋ามีความสนใจส่วนตัวบางอย่างเช่นกันที่มีคนรอบข้างมากมายไม่เห็นด้วย

วันนี้จะยกตัวอย่างหนึ่งที่ชัดเจนมากมาเล่าให้ฟังกันค่ะ

จ๋าเคยมีความปรารถนาในการอยากออกไปล่าสัตว์มาก ชอบดูคลิป/รายการวางแผนการล่าสัตว์ หาข้อมูลเกี่ยวกับโรงเรียน/คอร์สล่าสัตว์ในต่างประเทศเพื่อที่จะไปเรียนด้วยตัวเอง

จ๋าบอกคนรอบข้างตลอดเวลาว่า จ๋าอยากไปเรียนล่าสัตว์ที่แคนาดา เพราะส่วนหลักๆเลยคือจ๋าชอบดูรายการ Meat Eater ของ Steven Rinella มาก ดูมันทุกตอน Steve ล่าสัตว์มาแต่เด็ก เขาเกิดในครอบครัวที่สอนให้เขารู้จักการล่าแต่เล็กๆแล้วเขาก็โปรมาก

จ๋าดูแล้วก็เกิดความมองสตีฟเป็นไอดอล อยากรู้ว่าเป็นอย่างไรกันถ้าเราได้ลงมีปลิดชีวิตกวางสักตัวแล้วมาทำอาหารกินเองจากเนื้อสัตว์ที่เราหามาด้วยตนเอง เนื้อชิ้นนั้นมันจะมีรสชาติต่างจากเนื่อที่ซื้อในซุปเปอร์มาร์เก็ตแค่ไหนกัน???

ความคิดนี้บอกคนรอบข้างคนไหนก็…

ถูกเขาด่าหมดเลย…..

จริงๆไม่มีใครเชียร์จ๋าสักคน ทุกคนบอกว่าทำไมจ๋าต้องดั้นด้นไปเบียดเบียนชีวิตสัตว์เพียงแค่เพื่อได้รับรู้ความรู้สึกการกินเนื้อที่ตัวเองล่ามา??
รสชาติมันไม่ต่างหรอกบ้าเปล่า??

มีคนที่จ๋าสนิทตั้งคำถามกับจ๋าว่า

ทำไมไม่เดินเข้าซุปเปอร์ไปเลือกซื้อสิ่งที่ตายไปแล้วแบบคนอื่นๆ???

เราก็ลองกลับมาคิดแบบเป็นเหตุผล และหาข้อมูลเรื่อง Morality and Hunting ทำให้ได้ตระหนักมากขึ้นว่า เออก็จริงของเขาเหมือนกันว่ะ

การเอาตัวเองออกจากความคิดตัวเองและเอาความเห็นของคนรอบข้างมาลองคิดดูว่า

อืม…ถ้าเราต้องเป็นสัตว์ตัวนั้นที่ใช้ชีวิตปกติในป่า แต่มีคนๆหนึ่งที่

“แค่อยากรับรู้ความรู้สึกการฆ่าสัตว์”

ทั้งๆที่ก็สามารถเข้าถึงเนื้อประเภทเดียวกันได้จากซุปเปอร์มาร์เก็ต….

ทำไมต้องมาเอาเนื้อเราและปลิดชีวิตเรา?

เพียงแค่เขาอยากมาลิ้มรสความรู้สึกการฆ่าด้วยตัวเองในป่าเนี่ยนะ??? กรูต้องตายเพื่อสิ่งนี้รึ????

จ๋ายอมรับว่าจ๋าใช้เวลาอยู่นานมาก (นานจริงๆเลยทีเดียว) เพื่อที่จะล้มเลิกความตั้งใจที่จะไปเรียนล่าสัตว์ และต้องฟังอยู่หลายเสียงกว่าจะสามารถลบล้างความคิดที่จะไปลงคอร์สล่าหมี/มูส/หมาป่า เพราะจ๋าก็มีความอยากที่บ่มแน่นมากจากการเป็นแฟนรายการเหนียวหนึบของสตีฟ

แถมเราเองอยู่กับความคิดที่เคยอยากไปล่าหมาป่ามานานแล้วเพราะอยากใส่เสื้อขนสัตว์ที่เราไปล่ามาเอง

อยากรู้ว่ามันจะภูมิใจแค่ไหนน่อ? อยากรู้ว่าเวลาที่ถ้ามีคนถามว่าผ้าพันคอสวยจังซื้อที่ไหน แล้วได้ตอบว่า

“ล่ามาเองค่ะ!!!”

หลังจากที่ความคิดเหล่านั้นหายไป สิ่งที่ทำให้เราตั้งคำถามหนึ่งกับตัวเองคือ

ถ้าไม่มีคนเบรคเราเลย ถ้าทุกคนเป็นกองเชียร์เรา???

“ไปเลยลูก จะคิดอะไรมาก มีเงินก็ไปเรียนสิไป ไม่ได้ผิดกฎหมายตรงไหน”

“มึงไปเลยเว้ย ชีวิตนี้มึงต้องลองปลิดชีพหมีว่ะ”


“สตีฟแมร่งโคตรเท่เลย ไปเว้ยยยจะได้เท่แบบเขา”

“พี่จ๋าคิดถูกแล้วค่ะ หนูอยากเห็นพี่ฆ่าหมี ชีวิตนี้หนูคงไม่มีโอกาสไปเรียนล่าหมีด้วยตัวเอง อยากให้พี่เป็นตัวแทนหมู่บ้านค่ะ”

“พี่จ๋าาาหนูอยากเห็นพี่แล่เนื้อกวางสดๆมาโชว์มาเล่าในมุมพี่ พี่ต้องเท่โคตรๆถ้าใส่ผ้าพันคอขนจิ้งจอกที่พี่ไปยิงมาเอง กรี้ดดดด”

ฯลฯ

บอกเลยถ้าเป็นงั้นกรูน่าจะกดคอร์สยิงหมีไปแล้วในอดีต😂😂😂😂😂

และเป็นไปได้สูงมากที่ตอนนี้อาจจะกำลังไปนั่งดักซุ่มอยู่ในป่าแถวแคนาดาเรียบร้อย…..

การมีกองเชียร์/คนรอบข้างออกความเห็นแท้จริงแล้วมีส่วนสูงมากต่อการไตร่ตรองนึกคิดของตัวคุณ

หากคุณยิ่งปิดกั้นความคิดที่แตกต่างจากตัวคุณเท่าใด โลกของคุณก็จะแคบลงๆ

แม้ว่าความคิดการไปยิงหมีของจ๋านั้นจะถูกต้องตามแม่บทกฎหมายในประเทศนั้นๆ แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าหากพิจารณาในเรื่องของMoralityแล้ว กิจกรรมนี้ก็ไม่น่าเป็นที่พึงประสงค์เท่าไรนัก

ไม่แปลกที่คนๆหนึ่งจะไม่อาจมีความคิดทุกอณูที่ถูกต้อง100% อย่างที่จ๋าก็จั่วไว้แต่แรกว่าจ๋าก็เป็นคนนึงที่ไม่ได้มีทัศนคติขาวบริสุทธิ์ในทุกๆเรื่อง

แต่เกราะป้องกันสำคัญอย่างหนึ่งที่จะไม่ดันเราลงเหวคือการแวดล้อมไปด้วยคนรอบข้างที่มีสติและไม่เฮโลเชียร์ทุกอย่างอย่างไม่สนใจความถูกต้องใดๆ และเราก็ต้องมีสติที่จะเอาความเห็นต่างมาคิด วิเคราะห์ แยกแยะ หาข้อมูลเพิ่มในมุมที่ต่างออกไป

ก่อนจะยาวเกินไปจ๋าขอทิ้งท้ายในกรณีของบางคนที่เป็นบุคคลมีชื่อเสียงว่า

สิ่งที่จะวกกลับมาฆ่าคุณก็คือ ผู้ติดตาม/คนรอบข้างที่หน้ามืด/ไร้การคิดวิเคระห์

แต่คุณโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง เพราะผู้ติดตามไม่ได้เลือกคุณ แต่คอนเทนท์ของคุณ คือสิ่งที่จะเลือกประเภทของผู้ติดตาม

***เพิ่มเติมนะคะว่าทั้งชีวิตยังไม่เคยฆ่าสัตว์ใหญ่***
แมลงวัน แมงสาบ ยุง แมงมุม ปลวก ฆ่าเป็นเรื่องปกตินะคะถ้าเจอในเคหะสถาน ชีวิตนี้มีมีเคยขับรถชน นก กระต่าย แรคคูน ที่เมืองนอกบ้างบนท้องถนนซึ่งเป็นอุบัติเหตุที่เลี่ยงไม่ได้เพราะสัตว์วิ่งตัดหน้ารถพอดี

ตอนนี้คงต้องลาก่อนนะเจ้าหมี
ส่วนปลาแซลม่อน……..นั่นเป็นเรื่องของอนาคต 😂

(บทความนี่จ๋าเขียนขึ้นด้วยตนเองทั้งหมด ใครต้องการจะแชร์ เชิญคัดลอกแบบมีเครดิตได้ตามสบายเลยค่ะ)

ภาพประกอบนี้ จ๋าถ่ายด้วยตัวเองที่ Norway ค่ะ เป็นภาพที่จ๋าเจอออกทริปถ่ายรูปสัตว์เมื่อปี2017

โรคลัมปีสกินระบาดครับ

โรคนี้ติดเชื้อในวัวควาย แต่ไม่ติดต่อสู่คน เกิดจากเชื้อไวรัส 𝘓𝘶𝘮𝘱𝘺 𝘴𝘬𝘪𝘯 𝘥𝘪𝘴𝘦𝘢𝘴𝘦 𝘷𝘪𝘳𝘶𝘴 ในสกุล 𝘊𝘢𝘱𝘳𝘪𝘱𝘰𝘹𝘷𝘪𝘳𝘶𝘴
.
พอติดเชื้อแล้ว วัวควายจะมีไข้สูงต่อมน้ำเหลืองโต มีตุ่มขึ้นทั่วร่างกาย บางตุ่มตกสะเก็ดและเกิดเป็นเนื้อตาย หรือมีหนอนแมลงมาไชได้ แท้งลูก น้ำนมลดลง
.
การติดต่อของโรคนี้ ติดจากแมลงดูดเลือด เช่น เห็บ ยุง แมลงวัน และอาจติดจากการสัมผัสใกล้ชิดกันของสัตว์ ติดจากน้ำลาย และสารคัดหลั่งต่างๆได้ ต้องควบคุมให้ดีครับ

ทำความรู้จักกับ "โรคลัมปี สกิน (lumpy skin)" โรคอุบัติใหม่ ที่กำลังระบาดในวัวควายตอนนี้

มีเกษตรกรในกลุ่มผู้เลี้ยงโค ส่งข้อมูลมาเรื่องเกี่ยวกับที่ตอนนี้มีโรคไวรัสในโค ชื่อ "ลัมปี้ สกิน" ระบาดหนักมาก เเต่ไม่มีออกข่าว เลยอยากให้ช่วยโพสต์ให้ความรู้หน่อย

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงนะครับ แต่ไม่ต้องตกใจมากนะครับ โรคนี้เป็นโรคเฉพาะในโคกระบือ ไม่ติดต่อจากสัตว์มาสู่คน

ตั้งแต่ช่วงปลายเดือนมีนาคม 2564 ที่ผ่านมา ทางกรมปศุสัตว์ได้รับรายงาน พบโคเนื้อแสดงอาการสงสัยโรคลัมปี สกิน ที่จังหวัดร้อยเอ็ด ซึ่งต่อมาผลทางห้องปฏิบัติการตรวจพบเชื้อไวรัสโรคลัมปี สกินจริง และนับเป็นการพบโรคนี้ เป็นครั้งแรกในประเทศไทย โดยคาดว่าสาเหตุการเกิดโรค อาจเกิดจากการนำเข้าโคเนื้อที่ลักลอบนำเข้าจากประเทศเพื่อนบ้าน และนำเชื้อโรคมาด้วย

โรคนี้เริ่มแพร่ระบาดในเอเชียตั้งแต่ปี 2562 ในจีนแผ่นดินใหญ่ บังกลาเทศ และอินเดีย หลังจากนั้น ในปี 2563 พบการระบาดในภูฏาน เนปาล ศรีลังกา ฮ่องกง ไต้หวัน เวียดนามและพม่า ประเทศไทยมีการติดตามสถานการณ์ในต่างประเทศและเฝ้าระวังโรคตั้งแต่ปลายปี 2563 ที่ผ่านมา รวมถึงการประกาศชะลอการนำเข้าโคกระบือจากประเทศพม่า

ในปัจจุบัน พบการระบาดของโรคใน 18 จังหวัด ได้แก่ กาฬสินธุ์ นครพนม มหาสารคาม ขอนแก่น มุกดาหาร บุรีรัมย์ ยโสธร ศรีสะเกษ สุรินทร์ อำนาจเจริญ อุบลราชธานี กาญจนบุรี นครปฐม ประจวบคีรีขันธ์ เพชรบุรี ราชบุรี สุพรรณบุรี และเชียงราย ซึ่งสาเหตุหลักที่ทำให้โรคแพร่ระบาดไป ส่วนใหญ่มาจากการเคลื่อนย้ายสัตว์ และมีแมลงดูดเลือด ได้แก่ ยุง แมลงวัน เหลือบ และเห็บ ที่เป็นพาหะนำโรคที่สำคัญ

กรมปศุสัตว์ได้รายงานการเกิดโรค ไปยังองค์การสุขภาพสัตว์โลก (OIE) แล้วตั้งแต่วันที่ 9 เมษายน 2564 และมีมาตรการเชิงรุกในการควบคุมป้องกันในพื้นที่ โดยให้เจ้าหน้าที่ในพื้นดำเนินการตามมาตรการควบคุมโรคอย่างเข้มงวด เพื่อยับยั้งการแพร่ระบาดแล้ว ลดความสูญเสียให้กับเกษตรกร และเฝ้าระวังโรคในจังหวัดข้างเคียง

โรคลัมปี สกิน เป็นโรคติดเชื้อไวรัสที่สำคัญในโคกระบือ แต่ไม่ใช่โรคที่ติดสู่คนได้ เกิดจากเชื้อไวรัส 𝘓𝘶𝘮𝘱𝘺 𝘴𝘬𝘪𝘯 𝘥𝘪𝘴𝘦𝘢𝘴𝘦 𝘷𝘪𝘳𝘶𝘴 ในสกุล 𝘊𝘢𝘱𝘳𝘪𝘱𝘰𝘹𝘷𝘪𝘳𝘶𝘴 สัตว์ที่ติดเชื้อจะมีไข้สูง ต่อมน้ำเหลืองโต และมีตุ่มขนาดใหญ่ ประมาณ 2-5 เซนติเมตร ขึ้นที่ผิวหนังทั่วร่างกาย พบมากที่คอ หัว เต้านม ถุงอันฑะและหว่างขา ตุ่มที่ขึ้นอาจแตก ตกสะเก็ดและเกิดเป็นเนื้อตาย หรือมีหนอนแมลงมาไชได้ อาจพบตุ่มน้ำใสขึ้นที่เยื่อเมือก ทางเดินหายใจและทางเดินอาหาร ทำให้มีอาการน้ำลายไหล ตาอักเสบ มีตุ่มขึ้นที่เยื่อเมือกตา น้ำตาไหลและมีขี้ตา

นอกจากนี้สัตว์ที่ติดเชื้อจะมีอาการซึม เบื่ออาหาร อาจมีภาวะเป็นหมันชั่วคราวหรือถาวร แท้งลูกและมีปริมาณน้ำนมลดลง อัตราการป่วยอยู่ที่ 5 – 45 % อัตราการตายน้อยกว่า 10% แต่อาจมีอัตราการตายสูงในพื้นที่ที่ไม่เคยมีการระบาดมาก่อน ผลกระทบส่วนใหญ่จะอยู่ที่ผลผลิตที่ลดลง

การติดต่อของโรคนี้ ติดจากแมลงดูดเลือด เช่น เห็บ ยุง แมลงวัน และอาจติดจากการสัมผัสใกล้ชิดกันของสัตว์ ติดจากน้ำลาย สารคัดหลั่ง สะเก็ดแผล รวมไปถึงการใช้อุปกรณ์ร่วมกัน

วิธีการป้องกันโรค คือ การกำจัดและป้องกันแมลงในพื้นที่ ทำความสะอาดคอกและอุปกรณ์ในการเลี้ยง และกักสัตว์ใหม่ก่อนนำเข้าพื้นที่ โรคนี้ไม่มีการรักษาจำเพาะ ทำได้เพียงรักษาตามอาการ ส่วนวัคซีนป้องกันโรค จะมีการนำเข้ามาในประเทศที่มีการระบาดของโรคแล้ว

โรคลัมปี สกิน (Lumpy skin disease) เป็นโรคระบาดตามพระราชบัญญัติโรคระบาดสัตว์ พ.ศ. 2558 หากพบสัตว์มีอาการต้องสงสัย ต้องเเจ้งเจ้าหน้าที่ปศุสัตว์ในพื้นที่ เพื่อดำเนินการสอบสวนและควบคุมโรคต่อไป “รู้เร็ว สงบโรคเร็ว”

นอกจากนี้ รายการ ชัวร์ก่อนแชร์ ของสำนักข่าวไทย ได้ทำการตรวจสอบเรื่องโรคลัมปี้ สกิน กับ รศ. น.สพ. ดร. กิตติศักดิ์ อัจฉริยะขจร อาจารย์ประจำภาควิชาอายุรศาสตร์ คณะสัตวแพทยศาสตร์ จุฬาฯ (https://www.facebook.com/watch/?v=331976061828387) ได้คำแนะนำว่า

Q : โรคนี้สามารถติดต่อสู่คนได้ไหม ?
A : มีรายงานในประเทศอียิปต์ที่มีการเกิดโรคในคน แล้วเขาสามารถแยกเชื้อไวรัสตัวนี้ได้จากคนที่ป่วย แต่การป่วยนั้นผู้ป่วยนั้นก็มีสภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง ก็มีการติดเชื้อไวรัสอื่นร่วมด้วยเช่น งูสวัด มันก็เป็นกรณีพิเศษ ก็จะมีแค่หลักฐานเดียวที่เราสามารถหาได้
.
Q : เขาแชร์กันว่าเมื่อมีโรคลัมปี สกิน ระบาด ผู้บริโภคต้องระมัดระวังในการรับประทานเนื้อวัวมากขึ้น จริงไหม ?
A : ในกระบวนการโรงฆ่าสัตว์ที่มาตรฐาน สัตว์ที่เป็นโรคมันจะไม่เข้ากระบวนการฆ่า หรือถ้ามันหลุดรอดเข้าไปก็จะมีเจ้าหน้าที่ตรวจซาก ตรวจคุณภาพเนื้อ ก็จะโดนทำลายทิ้ง เพราะฉะนั้น ถ้าพูดถึงมาตรฐานเนื้อสัตว์ที่เอามาบริโภคในบ้านเรา ถ้าผ่านโรงฆ่าที่ได้รับมาตรฐาน ผมก็เชื่อว่ามีความปลอดภัยระดับหนึ่ง
แต่อย่างไรก็ตาม ผู้บริโภคเวลานำเนื้อสัตว์ต่าง ๆ มาบริโภค การรักษาความสะอาดระหว่างปรุงอาหาร และที่สำคัญที่สุดคือการปรุงเนื้อสัตว์ให้สุก
.
Q : มีวิธีการรักษาโรคลัมปี สกิน ไหม ?
A : การรักษามันไม่มีวิธีจำเพาะ ส่วนใหญ่ที่เรารักษาการติดเชื้อไวรัสเรารักษาตามอาการ อย่างเช่นโรคนี้อาการอยู่ที่ผิวหนัง ในสัตว์ทั่ว ๆ ไป ก็คือการทำแผล ระงับการเจ็บปวด ให้เขาสามารถกินอาหารได้ ให้วิตามิน แร่ธาตุเสริมให้เขาสามารถลุกขึ้นมากินอาหารปกติได้
.
ส่วนแผลก็ค่อย ๆ ทุเลาหายไปในประมาณ 4-5 สัปดาห์ ก็จะหาย ส่วนการรักษาทางยาปฏิชีวนะ ถ้าจำเป็นกรณีที่มีการติดเชื้อแทรกซ้อน เช่น แผลเป็นการติดเชื้อ เขาก็รักษาให้ยาปฏิชีวนะ
.
Q : เราจะสามารถป้องกันโรคลัมปี สกิน ได้ยังไง ?
A : สิ่งที่เราต้องทำแรก ๆ ก็คือว่าการควบคุมการเคลื่อนย้าย สิ่งที่เปราะบางที่สุดคือการควบคุมการเคลื่อนย้ายผ่านช่องทางชายแดน
.
อันที่ 2 การควบคุมการเคลื่อนย้ายไปสู่ตลาดนัดโค-กระบือ ซึ่งทางกรมปศุสัตว์ก็ได้มีมาตรการเข้มงวดมากขึ้น
.
ส่วนอันที่ 3 ที่เกษตรกรหรือว่าเจ้าหน้าที่สามารถช่วยได้คือ การเข้าไปกำจัดแหล่งเพาะพันธุ์แมลง ยุง แหล่งน้ำ กองมูลสัตว์ แหล่งอับชื้นในคอก ที่สามารถเป็นแหล่งเพาะเชื้อของไวรัสตัวนี้ในสิ่งแวดล้อมได้
.
แล้วสุดท้ายก็คือการดูแลสัตว์ป่วยหรือต้องจำเป็นต้องทำลาย ก็ต้องทำลายสัตว์ป่วยให้ถูกวิธี ถ้าจำเป็นแล้วมีการระบาดรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มาตรการการใช้วัคซีนก็อาจจะต้องเข้ามา ซึ่งตอนนี้อยู่ในขั้นตอนของการพิจารณาของกรมปศุสัตว์ คาดว่าอาจจะจำเป็นต้องใช้วัคซีน ในส่วนที่มีการระบาดรุนแรงหรือเป็นวงกว้าง

ข้อมูลและรูป จาก https://www.prachachat.net/economy/news-664723 และ https://pasusart.com/%E0%B8%97%E0%B8%B3%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%A3%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%81-%E0%B9%82%E0%B8%A3%E0%B8%84%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%A1%E0%B8%9B%E0%B8%B5-%E0%B8%AA/

เพียงแค่สแกนQR CODE ในคลิป ก็สามารถเก็บเหรียญ FANS TOKEN ไว้ในกระเป๋าBitkub NEXTได้เลย!
เข้าไปดู Fans Token ได้ที่
https://www.fanstoken.io
.
ดาวน์โหลดแอพ bitkub ได้ที่
https://www.bitkub.com/signup?ref=971697

สอบถามงานโปรดักชั่นส์และโฆษณา : [email protected]
InstaGram : https://www.instagram.com/pleum_official
FaceBook : https://www.facebook.com/VRZOclub/

ที่ปรึกษาด้านกฏหมายของ บ.วีอาร์โซ จำกัด - สำนักงาน ช.ชนะสงคราม ทนายความ
E-mail : [email protected]
.
#อัพเดต #SOCIALสนุกจังโว้ย #Reaction

??‍???❤️?สวัสดีค่ะเพื่อนเกษตรที่น่ารักทุกคน
แม่ก้อยมาแจกสูตร วิธีไล่หนูแบบถาวร ที่ง่ายๆสุด
ไล่หนูได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ทำ เห็นผลชัดเจนเลย
ท้าให้ลอง ไม่ต้อง ทนอยู่กับหนูอีกต่อไปค่ะสูตรนี้ ไล่หนู จิ้งจก ตุ๊กแก แมลงวัน แมลงสาบได้ นะจ๊ะ
ถ้ามีประโยชน์อย่าลืมกดติดตามแม่ก้อยพาทำช่อง แม่ก้อยพาทำchannel
???‍??❤️ แม่ก้อยขอขอบคุณ เพื่อนเกษตรที่น่ารักทุกคน ที่กดติดตาม กดไลด์ กดแชร์ ให้ แม่ก้อย เสมอมา ด้วยรัก จากใจ ❤️แม่ก้อยพาทำChannel

??‍???❤️สวัสดีค่ะเพื่อนเกษตรที่น่ารักทุกคน ใคร พบว่า ที่บ้าน ที่สวนแมลง เพลี้ยหนอนปลวกหอยทากยุง แมลงวัน แมงมุม แมลงสาป เยอะ ทำสูตรนี้เลยนะจ๊ะ
วัสดุ/อุปกรณ์
สูตรที่1.
1.เกลือ 1 ช้อนโต๊ะ
2.กระเทียม 1 กำมือ
3.นำ้ยาล้างจาน 1 ช้อนโต๊ะ
4.ผงชูรส 1 ช้อนโต๊ะ
5.นำ้สะอาด 1-2 ลิตร
6.ที่ฉีดพ่น 1 ลิตร
ใช้ฉีดพ่น ไล่แมลงเพลี้ยหนอน
พ่นทุกวันหรือ ทุก2-3 วันครั้งนะจ๊ะ
สูตรที่2 แบบปุ๋ยบำรุงพืชผัก ไล่แมลงได้
1. น้ำหมักนมกระเทียม 1 แก้ว
200 มล.
2.นำ้ยาล้างจาน 2 ช้อนโต๊ะ
ถ้ามีประโยชน์อย่าลืมกดติดตามแม่ก้อยพาทำช่องแม่ก้อยพาทำทChannel
??‍???❤️? แม่ก้อยขอขอบคุณ เพื่อนเกษตรที่น่ารักทุกคน ที่กดติดตาม กดไลด์ กดแชร์ให้ แม่ก้อยเสมอมาด้วย รัก จากใจ แม่ก้อยพาทำ