"...ผู้มีวาสนาต่อกันเท่านั้น จึงจะผูกพันต่อกัน..."
.
คุณเชื่อเรื่องวาสนาต่อกันไหม
ทำไมคนบางคนจึงได้เป็นกัลยาณมิตรต่อกัน
ชี้ชวนแนะนำกันไปทำความดี
ชวนได้โดยง่ายดาย..
.
แต่กับอีกหลายคนชวนเท่าไรก็ไม่ไป
สอนกล่าวตักเตือนก็ไม่ฟัง
ดีกับเขา..เขาก็ไม่มีวันดีตอบ
กลับคิดว่าเราประสงค์ร้าย
ไม่เห็นความหวังดีของเรา
.
ไม่ต้องกังวลเดือดร้อนใจไป
ทุกคนมีบุพกรรมของตนเอง ต้องเคยมีปัจจัยผูก
ฝ่ายกุศลต่อกัน ก็จะเป็นกัลยาณมิตรกัน
พระพุทธเจ้าก็มีสิ่งที่แม้พระองค์ก็ทำไม่ได้ ..
สามอย่างที่บันทึกไว้ในมหายาน
.
สามประการที่ว่าคือ..
.
๑. ไม่สามารถโปรดสัตว์ที่ไม่มีวาสนาต่อพระองค์

๒. ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงกรรมของสัตว์

๓. ไม่สามารถโปรดสัตว์ให้สิ้นได้
.
วันหนึ่งพระพุทธเจ้า กำลังแสดงธรรมอยู่
แล้วทันใดนั้น พระพุทธองค์กล่าวแก่พระอานนท์ว่า

“อานนท์ เธอเอาถังน้ำใบหนึ่ง ไปเบื้องหน้า
ตามทาง จะมีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
มีหญิงชรานางหนึ่งกำลังซักเสื้อผ้าอยู่
ขอน้ำนางกลับมาหนึ่งถัง แต่จำไว้ ..
ต้องแสดงกิริยาสุภาพกับนางด้วย”
.
พระอานนท์รับคำ แล้วก็นำถังน้ำเปล่า
เดินไปทางที่พระพุทธองค์ทรงบอก คิดในใจว่า
เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ไม่ยากเย็นอะไร
ก็ไปถึงหมู่บ้านแห่งนั้น
เห็นสตรีชราผมขาวนางหนึ่ง
กำลังซักผ้าอยู่จริงๆ พระอานนท์จึงกล่าวปิยวาจา
ขอน้ำจากหญิงชรานั้นอย่างสุภาพ

“แม่เฒ่า แม่เฒ่า ข้าอยากจะขอน้ำสักถังจะได้ไหม”
.
หญิงชรานั้น เมื่อได้เห็นพระอานนท์
เหมือนไม่รู้ไปโกรธใครมา

“ไม่ได้หรอก น้ำในบ่อนี้ ใช้ได้แต่คนที่ในหมู่บ้านนี้เท่านั้น คนอื่นห้ามตักเชียวนะ ไม่ให้ๆ” แถมยังไล่พระอานนท์อีกด้วย
.
พระอานนท์จะอ้อนวอนขอนางอย่างไรก็ไม่เป็นผล พระอานนท์สิ้นหนทาง ก็เดินถือถังเปล่ากลับไปเข้าเฝ้าพระพุทธองค์ แล้วแจ้งความตามที่เกิด
.
พระพุทธองค์ทรงพยักหน้ารับ
แล้วบอกให้พระอานนท์นั่งลง
แล้วขอให้พระสารีบุตรไปทำแทน
.
พระสารีบุตรก็กล่าวเช่นเดียวกัน
.
“แม่เฒ่า แม่เฒ่า ข้าอยากจะขอน้ำสักถังจะได้ไหม”
ก็น่าแปลกใจ สตรีชรานางนั้นเมื่อได้เห็นพระสารีบุตร ก็ทำหน้าเหมือนได้พบกับญาติที่ไม่ได้เจอกันเนิ่นนาน ไม่โกรธ ไม่โวยวาย แถมยังกล่าวตอบด้วยดีๆ
.
“ได้ๆๆ เอาเลย ตามสบายเลยพระคุณเจ้า
มาๆ ข้าช่วยท่านตักน้ำดีกว่า”

ก่อนที่พระสารีบุตรจะกลับ นางก็กุลีกุจอกลับบ้าน รีบกลับไปเอาสิ่งของมาถวายพระสารีบุตร ให้นำกลับไปอีก เมื่อพระสารีบุตรรับน้ำมาถวายพระพุทธเจ้า ก็บอกให้พระสารีบุตรนั่งลง
.
พระอานนท์สงสัยเป็นกำลัง จึงได้ทูลถามพระพุทธเจ้า “ด้วยเหตุอะไร จึงเป็นเช่นนี้พระพุทธเจ้าข้า”
.
"ที่นางปฏิบัติกับเจ้าทั้งสองแตกต่างกันเช่นนี้
เพราะในชาติอันล่วงมาแล้ว สตรีชรานางนี้
มีสภาพเป็นเดรัจฉาน เกิดเป็นหนูตัวหนึ่ง
แล้วนางก็ตายอยู่บนถนน
พระอานนท์ในชาตินั้นเป็นพ่อค้าผ่านทางมา
เมื่อได้เห็นซากของหนูตัวนั้นตายอยู่
ในใจของพระอานนท์ก็เกิดความรู้สึกสะอิดสะเอียน เดินเอามือปิดจมูกแล้วจากไป
.
แต่ตรงกันข้ามกับพระสารีบุตร
เมื่อได้เห็นซากหนูตัวนั้น
ก็ให้บังเกิดจิต เวทนาสงสาร ซ้ำยังเอาซากหนูตัวนั้น
ไปฝังกลบอย่างดี เมื่อชาตินี้พวกเจ้าได้พบกันอีกครั้ง
สิ่งที่นางปฏิบัติต่อเจ้าทั้งสองจึงมีความแตกต่างกันเช่นนี้"
.
จิตเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เราต้องรอบคอบ
ไม่ก้าวล่วงผู้อื่นแม้ความคิด
.
จากมหาปรัชญาปารมิโตปเทศน์ มีบันทึกไว้ว่า ..
พระพุทธเจ้า พร้อมพระอานนท์ เดินบิณฑบาต
ในเมืองไวศาลี พระอานนท์มองเห็นสตรีนางหนึ่ง
ยากจนข้นแค้นเป็นที่น่าสงสาร
.
พระอานนท์ทูลขอให้พระพุทธองค์ไปโปรดนาง
พระพุทธองค์ตรัสว่า
“เรากับนางไม่มีเหตุปัจจัยผูกต่อกัน ดังนั้นนางก็จะไม่ศรัทธาในเรา เราก็ไม่สามารถที่จะโปรดนางได้”
.
พระอานนท์รบเร้าอยู่ถึงสามครั้ง
พระพุทธเจ้าจึงดำเนินไปหานาง เมื่อยืนต่อหน้านาง
สตรีนางนั้น กลับหันหลัง ไม่สนใจพระพุทธเจ้า
ไม่ว่าพระองค์จะเดินไปต่อหน้านางกี่ครั้ง
นางก็จะหันหลังให้กับพระองค์ทุกครั้ง
.
แม้พระพุทธองค์จะใช้ฤทธิ์ให้พระกาย
ปรากฏขึ้นทั้งสี่ทิศพร้อมกัน
สตรีนางนั้นก็ปิดตาเสีย ไม่มอง ไม่สนใจพระองค์
.
พระอานนท์จึงได้ประจักษ์แก่คำพูดของพระพุทธเจ้าที่ว่า ...
.
“หากไร้วาสนา ไร้ปัจจัยผูกพันต่อกัน ไม่สามารถโปรดกันได้” แม้กับพระพุทธเจ้าเองก็ไม่มียกเว้น...
.
" วันพระ "

วันจันทร์ที่ ๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๖๓
ขึ้น ๘ ค่ำ เดือนอ้าย (๑) ปีชวด

วัดแม่นางปลื้ม ต.คลองสระบัว
อ.พระนครศรีอยุธยา จ.พระนครศรีอยุธยา