ฟีลแม่ตอนช่วงครึ่งหลัง
เดชะบุญ…..

นาบียิงสวยมากกก เลิฟฟฟฟฟฟฟ

แหม่ วันนี้ครับ ตั้งใจว่าจะหน้ามืดโชว์รอบสอง
ตั้งใจไว้ว่า สี่โมงจะเล่นเกม Ring fit รวดเดียวจบ
เดชะบุญ นึกขึ้นได้ว่าร้านหมอฟันเปิดเเล้ว
เลยจะแวะไปตรวจสุขภาพน้องๆในปากซะหน่อย
คงต้องงดไปก่อนนะครับ แต่วันพรุ่งนี้ เค้ามาหน้ามืดโชว์แน่นอน
น่าเสียดายจัง เฮ้อออ

บทที่ 18

เนื่องจากว่าผมเป็นคนที่อ่านหนังสือออกเร็วกว่าคนทั่วไป คือประมาณ อ.2 ก็อ่านได้แล้ว เพราะแม่สอนให้ที่บ้าน
พอไปโรงเรียนเลยเซ็งมากเวลาต้องหัดอ่านหนังสือ ตอน ป.2 เคยบอกครูว่า อ่านเป็นแล้วขี้เกียจเรียนแล้ว ครูเลยประจานให้ออกมาอ่านหนังสือพิมพ์หน้าห้อง ปรากฏว่าอ่านได้หมดทั้งฉบับครูก็เออๆ กลับไปนั่งที่

ช่วงประถมผมเลยพยายามดีลกับครูว่าผมอ่านหนังสือเรียนหมดแล้วตั้งแต่ก่อนเปิดเทอม เพราะพ่อบังคับ รอสอบเลยได้มั้ย ทำไมการศึกษาถึงต้องสอนคนเหมือนๆ กัน ทั้งๆ ที่แต่ละคนมีวิธีการเรียนรู้ไม่เหมือนกัน นักเรียนควรออกแบบวิธีเรียนของตัวเองได้ (แก่แดดแต่เด็ก55555) แต่ครูส่วนใหญ่มักด่ากลับมา เวลาเรียนผมเลยจะแอบอ่านการ์ตูน วาดรูป ปั้นดินน้ำมันอยู่ใต้โต๊ะ

เดชะบุญ วาสนาที่สั่งสมมาแต่ชาติปางก่อน ส่งผลให้ตอน ป.6 ผมมีครูประจำชั้นคนหนึ่งสอนวิชาภาษาไทย ผมก็ไปบอกแกตั้งแต่เปิดเทอมว่าผมอ่านหนังสือจบหมดแล้ว แกก็ลองให้ทำข้อสอบ ลองให้แต่งกาพย์แต่งกลอนให้ดูก็ทำได้หมด

แกเลยเออ ทำไงดีเธออ่านจบหมดแล้วจริงด้วย เลยได้ข้อสรุปว่าในคาบวิชาภาษาไทย ให้ผมไปรดน้ำต้นไม้ที่ครูปลูกไว้ แล้วผมก็จะได้เนียนๆไปแอบเล่นตามประสาเด็กๆ เล่นหมากฮอสกับภารโรงบ้าง ไปแอบเล่นกับหมาในโรงเรียนบ้าง

แล้วเวลามีเพื่อนหรือครูคนอื่นถามครูคนนี้ว่าทำไมผมถึงได้ออกไปข้างนอก ครูก็จะแกล้งๆบอกว่า ผมโดนลงโทษให้ไปรดน้ำทำความสะอาดโรงเรียน

พอผมเจอครูคนนี้มันส่งผลกับการวางแผนการศึกษาของตัวเองมาก การเรียนในโรงเรียนของผมเลยเป็นการดีลกับครูเป็นส่วนใหญ่ มันไม่ใช่เรื่องดีหรอก เป็นการเอาตัวรอดมากกว่า

แล้วการมีอำนาจต่อรองกับครูมากที่สุดคือการเป็นเด็กประกวด ผมอ่านหนังสือเรียนจบไว เวลาที่เหลือเลยขี้เกียจเรียน ผมเลยจะไปหาครูว่ามีอะไรให้ประกวดบ้าง แล้วพอชนะก็จะได้เป็นเด็กเส้นนิดนึง ไม่ต้องเข้าเรียน เก็บตัวแข่ง ครูใหญ่มาขออาจารย์ประจำวิชาว่าห้ามเช็คขาดห้ามหักคะแนนนักเรียนคนนี้ ผมเลยประกวดทุกวิชาเลย แล้วได้อภิสิทธิ์เยอะมาก

พอ ม.ปลาย ผมเริ่มทำงานไปด้วย ทุกวันแทบไม่ต้องเรียน พอประกวดระดับประเทศชนะ ครูใหญ่มาบอกให้ครูแจกเกรดผมเลย จะได้เอาเวลาไปซ้อมประกวด จบเทอมมาเกรดสี่หมดทุกวิชา ซึ่งตอนนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองเก๋านะครับ แต่โตมารู้สึกละอาย 555555 สงสารคนตั้งใจอ่านหนังสือสัสๆ เพราะได้เกรดน้อยกว่าผมอีก แล้วเวลาแข่งต้องเดินทางไปต่างจังหวัดกับครูหลายวัน ครูคนนั้นก็ต้องขาดสอนวิชาตัวเองแล้วให้ครูคนอื่นสอนแทนบ้าง แต่ส่วนใหญ่คาบที่มีครูอื่นเข้าแทนมักจะให้อยู่เฉยๆ ไม่มีการเรียนการสอน

แต่พอมาคิดตอนนี้มันก็คือการต่อรองผลประโยชน์ของโรงเรียน เพราะพอเด็กชนะประกวดโรงเรียนก็มีชื่อเสียง ครูได้เลื่อนขั้น ครูหลายคนเลยแย่งเด็กที่มีแววแข่งประกวดได้ซึ่งมีอยู่ไม่กี่คนไปแข่งในหมวดวิชาตัวเอง แต่กลายเป็นทิ้งเด็กที่เหลือไว้ข้างหลังไม่รู้เท่าไหร่

-สมชาย

#บทเรียนสำคัญที่ฉันเรียนรู้
#การศึกษาของกระป๋องมีฝัน