พระอริยสงฆ์หลายรูปกล่าวยกย่อง ในหลวงร.9 และยืนยังตรงกันว่า ในหลวงเป็นพระโพธิสัตว์ ในอนาคตกาลข้างหน้า ในหลวงร.9ท่านจะตรัสรู้เป็นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแบบ วิริยาธิกะ คือบำเพ็ญมาอย่างยาวนานที่สุดในการบำเพ็ญบารมีของพระพุทธเจ้า 16 อสงไขย กำไรแสนกัป และไม่ใช่แค่ในหลวงร.9นะ ที่เป็นพระโพธิ์สัตว์ ร.10ก็เช่นกัน และกษัตริย์องค์ต่อไปก็เช่นกัน หรือแม้แต่ในอดีตที่ผ่านมาทุกรัชกาลล้วนเป็นหน่อเนื้อโพธิสัตว์ เพราะผู้ที่จะมาปกครองเมืองไทยต้องเป็นพระโพธิสัตว์เท่านั้น และส่วนใหญ่จะเป็นปรมัตถบารมีด้วย คือมีบารมีมาก รักและคิดถึงพ่อของแผ่นดินเสมอ ไม่เคยลืมสิ่งดีๆที่พ่อทำให้กับพระศาสนาและประชาชนชาวสยาม ตลอดชีวิตลูกจะไม่ลืมความดีของพ่อ

พระแท่นวัชรอาสน์ หรือ บัลลังก์เพชร ณ โพธิมณฑลสถาน พุทธคยา สถานที่ตรัสรู้ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นสิ่งอันเกิดขึ้นจากพระราชศรัทธาของพระเจ้าอโศกมหาราช ที่สร้างถวายเป็นพุทธบูชา ในปีพุทธศักราช ๒๓๘ ประดิษฐานใต้ร่มพระศรีมหาโพธิ์ ในจุดที่ตั้งของ "โพธิบัลลังก์" ที่ประทับตรัสรู้ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระแท่นวัชรอาสน์ สร้างขึ้นจากหินทรายแดง โดยช่างผู้มีชื่อเสียง มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีขนาด ยาว ๗ ฟุต ๖ นิ้ว กว้าง ๔ ฟุต ๑๐ นิ้ว หนา ๑ ฟุตครึ่ง (ปัจจุบันตั้งอยู่บนฐานก่ออิฐฉาบด้วยปูน เมื่อรวมฐานที่ประดิษฐานกับพระแท่น มีความสูง ๓ ฟุตพอดี และ มีศรัทธาพุทธบริษัทสร้างมณฑปครอบพระแท่นด้วยทองคำ จนเป็นอย่างที่เห็นในปัจจุบัน) พื้นผิวด้านบนของพระแท่นแกะสลักเป็นรูปคล้ายหัวแหวนเพชรและมีเพชรซีกประดับอยู่โดยรอบเรือนแหวน ด้านข้างแกะสลักเป็นรูปดอกบัว หงส์ และ ดอกมณฑารพ (ดอกไม้สวรรค์) โดยลวดลายการออกแบบทั้งหมดนั้น เป็นไปตามพระราชดำริของพระเจ้าอโศกมหาราชทุกประการ เพราะพระองค์มีปกติในการเสด็จไปนมัสการ ณ สถานที่ตรัสรู้อยู่เป็นประจำเมื่อทรงว่างจากราชกิจ และ การเสด็จไปแต่ละครั้งมักนำเครื่องสักการะบูชาไปถวายแด่ต้นพระศรีมหาโพธิ์ และ สวดมนต์บูชา ตลอดจนปฏิบัติพระกรรมฐาน อยู่ใต้ควงโพธิพฤกษ์เป็นระยะเวลานาน จึงมีพระดำริว่า สืบต่อไปในเบื้องหน้าเมื่อต้นพระศรีมหาโพธิ์นี้เปลี่ยนแปลงไป ผู้คนในโลกก็อาจมิได้รับทราบว่าสถานที่แห่งนี้ คือ สถานที่ตรัสรู้ขององค์พระศาสดา โดยพระแท่นที่สร้างขึ้นมานี้ พระเจ้าอโศกมหาราช ทรงพระราชทานนามว่า "พระแท่นวัชรอาสน์" มีความหมายว่า "พระที่นั่งของมหาบุรุษผู้ใจหัวใจเพชร" เพื่อให้เป็นอนุสรณ์แห่งพระพุทธศาสนาสืบไปให้อนุชนรุ่นหลังที่เดินทางมานมัสการได้รู้และได้เห็นว่า สถานที่แห่งนี้ เป็นที่ซึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เป็นเอกในโลก ได้ประทับนั่งในวันแห่งการตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ ปัจจุบันพระแท่นวัชรอาสน์ มีอายุเก่าแก่กว่า ๒,๓๐๐ ปี ยังคงตั้งอยู่ในที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลง เพื่อเป็นที่สักการะของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายมาโดยตลอดทุกยุคทุกสมัย เป็นสิ่งที่ทำให้เราได้ระลึกถึงความบากบั่นพากเพียรอย่างที่สุดของการบำเพ็ญบารมียาวนาน ๒๐ อสงไขย กับ อีก ๑๐๐,๐๐๐ มหากัป อันเป็นเรื่องยิ่งใหญ่สูงสุดอย่างไม่มีมนุษย์ใดหรือสิ่งใดเทียบเทียมได้... พระครูอินเดีย ๘ มิถุนายน ๒๕๖๔

#รักแท้อันบริสุทธิ์ของพระพุทธเจ้า ความรักของพระพุทธเจ้ามีต่อพวกเรา บังเกิดขึ้นตั้งแต่ "ปฐมจิตตุปบาท" คือ ตั้งแต่ครั้งแรกที่จิตของพระองค์ ปรารถนาการขนเหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้พ้นจากความทุกข์ คือ ย้อนไปเมื่อ ๒๐ อสงไขย กัน แสนมหากัป โดยพระองค์ทรงมีดำริว่า "พุทโธ โพเธยยัง มุตโต โมเจยยัง ติณโณ ตาเรยยัง" "เมื่อรู้แล้ว จักช่วยผู้อื่นรู้ด้วย เมื่อพ้นทุกข์แล้ว จักช่วยผู้อื่นพ้นทุกข์ด้วย เมื่อข้ามโอฆะแล้ว จักช่วยผู้อื่นข้ามโอฆะด้วย" และความตั้งใจนี้มิเคยเคลื่อนไปจากดวงจิต แห่งพระองค์ ตลอดการเวียนว่ายตาย เกิดนับแสนนับล้านชาติ จนถึงการตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แม้ตรัสรู้แล้วพระองค์ยังคงมีดำริอยู่เสมอว่า "#เมื่อไหร่หนอ #ลูกเราจึงจะรู้ว่ากำลังทุกข์ #เมื่อไหร่หนอ #ลูกเราจึงจักพ้นทุกข์ได้” แม้พระองค์จะดับขันธปรินิพพาน ก็ยังคงแสดงถึงความรักและความห่วงใย ในพวกเราด้วยการเตือนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจากไปว่า "#ขอพวกเธอจงตั้งอยู่ในความไม่ประมาท..." ดังนั้นจะหาใครที่มีความรักแท้อย่างบริสุทธิ์ เป็นการให้เพียงฝ่ายเดียว ไม่หวังสิ่งใดตอบแทนแม้แต่เล็กน้อย เหมือนกับพระพุทธเจ้า ย่อมไม่มีอีก... สิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงมอบให้ คือ โอกาสในการหลุดพ้นจากวัฏสงสาร หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด พระองค์ทรงปรารถนาให้เราทุกคน พ้นจากความทุกข์ เข้าถึงบรมสุข คือ พระนิพพาน อันเป็นความตื่นรู้ เป็นปัญญาอย่างสูงสุด เป็นความเบิกบาน ปลอดโปร่ง โล่งสบาย มีอิสระอย่างแท้จริง และไม่มีทุกข์ใดสามารถทำร้ายเราได้อีกต่อไป นี่เอง คือ ความรักของพระพุทธเจ้า ที่มีต่อพวกเรา... พระครูอินเดีย ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔ มูลนิธิธรรมดี Official Line https://bit.ly/2VaWeV1