อ่าวไทยในมุมที่ไม่เคยรู้จัก ที่ผมอยู่ตรงนี้ ห่างจากชายฝั่งสงขลาประมาณ 200 กิโลเมตร ใต้ท้องเรือที่ลอยลำอยู่ตรงนี้ คือ ตรงจุดตรงกลางระหว่างแหล่งก๊าซธรรมชาติ (Gas field) ขนาดใหญ่ของเมืองไทย 2 แหล่ง คือ แหล่งบงกชเหนือ (Greater Bongkot North) และ แหล่งอาทิตย์ (Arthit) สองแหล่งนี้เป็นฐานการขุดเจาะก๊าซธรรมชาติที่สำคัญของอ่าวไทย ที่ผ่านมาเข้าใจเสมอว่า การขุดเจาะมีเพียงแต่แท่นใหญ่ๆแบบที่เห็นในทีวี แต่ของจริงๆที่มองด้วยตาคือ เนื่องจากแหล่งก๊าซในเมืองไทยมีขนาดใหญ่ และมีหลุมที่อยู่ใต้พื้นทะเลกระจายเป็นกระเปาะหลายๆแห่ง จึงต้องมีการสร้างแท่นที่ไว้ขุด (Wellhead platform) แล้วต่อสายจากแท่นขุดเข้าไปที่ แท่นผลิตกลางที่เรียกว่า Central Processing Platform (CPP) ซึ่งตัว CPP คือกลุ่มอาคารกลางทะเลหลายๆหลังที่เชื่อมต่อกัน แบบที่เราเห็นในทีวีนั่นเองครับ ตัวแท่นขุดจะไม่มีคนอาศัยครับ คนจะอยู่ที่ CPP เท่านั้นและทำงานผ่านระบบออนไลน์จากที่นี่ทั้งหมด ที่ๆคนอยู่อาศัยจะเรียกว่า Living Quarter ครับ มีสนามกีฬา มีสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆมากมาย จากจุดที่ผมอยู่มองไปทาง แท่นของบงกชใต้ซึ่งขนาดมองจากระยะไกลยังเห็นได้อย่างชัดเจน รอบๆแท่นบงกชใต้มีแท่นขุดนับด้วยสายตาเกือบ 20 แห่ง (ยังไม่นับที่ไม่เห็นอีกสิบกว่าแห่ง) กระจายอยู่รอบๆ มองไปอีกด้าน คือ แท่นอาทิตย์ ก็มีแท่นขุดเจาะกระจายอยู่รอบเช่นเดียวกัน เรียกว่าภาพตระการตามาก เหมือนกับอาณานิคมกลางทะเลแบบนั้นครับ 555+ ไม่รู้จะถ่ายรูปยังไง ต้องมองจากบนฟ้าเท้านั้นครับ แหล่งก๊าซธรรมชาติทางทะเลของเมืองไทยนอกจากแหล่งบงกชเหนือ และอาทิตย์ แล้วถัดลงไปทางใต้ไม่ไกลก็คือ แหล่งบงกชใต้ (Greater Bongkot South GBS) ครับ แหล่งบงกชแหล่งเดียวก็ผลิตก๊าซได้สูงถึง 900 ล้านลูกบาศก์ฟุตต่อวัน (คิดเป็นปริมาณการใช้ราวๆ 20% ของประเทศ) ซึ่งถือว่ามีปริมาณสำรองเยอะที่สุดในเมืองไทย และอีกแหล่งที่ดังและคนน่าจะรู้จักมากที่สุดก็คือ แหล่งเอราวัณ (Erawan) ซึ่งเป็นสถานที่ขุดเจาะก๊าซธรรมชาติลางทะเลแห่งแรกของไทย นอกจากนี้ก็มีแหล่งต่างๆ เช่น ปลาทอง ไพลิน สตูล ฟูนาน โดยหลังจากที่ก๊าซขุดได้จากแต่ละหลุมก็จะถูกส่งผ่านท่อเข้าสู่ CPP แล้วก็จะต่อเข้าท่อความยาวนับพันกิโลเมตรใต้ทะเลเข้าสู่ที่ระยองหรือนครศรีธรรมราชครับ ข้อมูลทางเทคนิค พยายามเขียนจากความเข้าใจ ถ้ามีข้อผิดพลาดใดๆ ผู้รู้สามารถชี้แนะได้เลยครับ

ต่อด้วยร้านโปรด ขนมจีนแม่ติ่ง ถ.สตูล โทร(พี่ป้อม) 0950736657 เปิด 6 โมงเช้าถึงเที่ยงทุกวัน คนมาเรื่อยๆไม่ได้แน่นเหมือนแต่ก่อน พอช่วงต้นเดือน เริ่มมีคนกรุงเทพฯที่ฉีดวัคซีนแล้วมาวันละ 2-3 โต๊ะแล้วจ้า ขนมจีนน้ำยาผสมไตปลายังเผ็ดหรอยเหมือนเดิม(รสดั้งเดิมไม่หวาน) ไก่ทอด (ชิ้นละ20-25-30) ไข่ต้ม 10 บาท ทอดมันหรือที่เรียกว่าลูกชิ้นภูเก็ต 7 ชิ้น 20 ห่อหมกปลาถั่ว 20 บาท(คล้ายปลาสากแต่ตัวเล็กกว่า) ทุกอย่างยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือนั่งสบายไม่ต้องเข้าคิว #เชลล์ชวนชิม

ไปสุราษฎร์ธานีหลายครั้ง เพิ่งกิน "โล่งโต้ง" ครั้งแรก (เพิ่งรู้ด้วยซ้ำว่าเป็นเมนูโบราณ) ฟังครั้งแรกนึกว่าเป็นขนมพิ้นเมือง นึกภาพโล่งๆ เปล่าๆ ประมาณนั้น . แท้จริง โล่งโต้ง เป็นก๋วยเตี๋ยวน้ำใส และต้องเป็นเส้นหมี่เท่านั้น ใช้น้ำซุปต้มกระดูกหมู ใส่เครื่องเยอะ มีทั้งซี่โครงหมู เต้าหู้ หมูแดง ลูกชิ้นปลา ปลาเส้น ผักจะใส่ถั่วงอกกับผักชี . ได้กินครั้งแรกที่ร้านข้าวแกงแม่อ๋า ที่ตลาดศาลเจ้า แล้วมากินอีกครั้งจากการแนะนำของวัฒนธรรมจังหวัด ที่ร้านเก่าแก่ "ยกเข่ง" พร้อม "ผักบุ้งไต่ราว" . 555 ตอนแรกนึกว่า ผักบุ้งไต่ราว เป็นประเภทยำ เลยสั่งมากินแกล้มกับโล่งโต้ง คนละชามกับ น้องหมิว . อ้าว... ปรากฏว่า เป็นเส้นหมี่แห้ง น้ำขลุกขลิก มีหมูชิ้น หมูแดง ลูกชิ้น กุ้งทอด ไข่พะโล้ หนังหมู ผักบุ้งลวกหั่นฝอย ถั่วงอก แตงกวา ราดด้วยน้ำจิ้มสีแดง มีครบทุกรสชาติ หวานมัน เปรี้ยวนิดเค็มหน่อย... . ยังงงๆ ไหนราว ที่ผักบุ้งไต่ .. . "ผักบุ้งไต่ราว" เรียกกันใน สุราษฎร์ฯ ตรัง และระนอง, พัทลุงเรียก เต้าคั่ว, สตูล เรียก ปัสสะมอต . สรุป เราต้องกินก๋วยเตี๋ยว คนละ 2 ชาม ซึ่งน้องหมิว อุบลรัตน์ สามารถยิ่ง จัดการซะราบเรียบ...