โหดสัสสสส

มีเรื่องเล่าสู่กันฟัง
ไม่ได้ตามกระแส แต่เป็นเรื่องที่ค้างคาใจมาตั้งแต่ทำงานแล้ว

ครั้งหนึ่ง ที่เป็นอาจารย์โรงเรียนทหารการสัตว์ กรมการสัตว์ทหารบก

วันหนึ่ง เวลาประมาณtea time นั่งดื่มกาแฟกับเศรษฐา จามีกร และ พี่ซีต้า สุรศักดิ์ จินดาประสาน ตามเหตุปกติในห้องพักอาจารย์

"ติงลี่" สิบเอก ที่เป็นทั้งลูกศิษย์และลูกน้อง เดินเข้าหา แล้วบอกง่ายๆว่า "อาจารย์ครับ ผมผ่อนที่ไว้ห้าสิบวา ที่เมืองกาญจน์ ส่งไปแล้วปีหนึ่ง ส่งเดือนละพัน ผมส่งไม่ไหวแล้วครับ ผมยกให้อาจารย์นะครับ อาจารย์ไปส่งต่อเอา ผมไม่เอาเงินส่วนที่ส่งไปแล้วคืนหรอกครับ ผมยกให้อาจารย์เฉยๆ"

ข้าพเจ้ายังไม่ทันตอบรับหรือปฎิเสธ เพราะยังงงอยู่ เจ้าจ๊อด (ชื่อนี้จริงๆ ไม่ได้ล้อชื่อพ่อใคร) วิ่งเลิ่กลั่กตามเข้ามา แล้วส่งเสียงว่า."ถ้าอาจารย์รับของไอ้ติงลี่ อาจารย์ต้องรับของผมด้วยนะครับ ของผมก็ที่เมืองกาญจน์ห้าสิบวา ส่งเดือนละพัน ส่งมาแล้วปีหนึ่ง ซื้อมาพร้อมไอ้ติงลี่นั่นแหละ ถ้าอาจารย์รับของไอ้ติงลี่ ก็ต้องรับของผมด้วย ไม่งั้นแปลว่าอาจารย์รักลูกน้องไม่เท่ากัน"

ข้าพเจ้า เศรษฐา และต้า นั่งมองหน้ากัน นี่มันเรื่องอะไรกันว้าาา มาแย่งกันยกที่ให้

คำเฉลยอยู่ที่จ่าธี จ่ากองร้อย มาอธิบายให้ฟังว่า

ทั้งติงลี่และจ๊อด ซื้อที่จัดสรรของสวัสดิการกองทัพบก โดยกู้ อทบ.(ออมทรัพย์กองทัพบก) ซึ่งมีวงเงินให้กู้ตามชั้นยศ

ที่ดินที่เอามาจัดสรร เป็นที่ราคาต่ำมาก แต่มีกรรมวิธีอย่างไรก็ไม่ทราบได้ ไปmake ราคาจนสูง เพื่อจะได้เอาที่ที่จะซื้อค้ำประกันเงินกู้ เวลาไปดูที่จะมีการจัดฉาก ปักเสาไฟฟ้า ปักเขต ตัดหญ้า ทำถนนดินเล็กๆ ตอนจะจำนองจะมีคนซื้อ คนขาย และผู้แทนสวัสดิการ ทบ.ผู้ให้กู้ ไปดูที่กัน แล้วถ่ายภาพมาประกอบการกู้

ทำไมนายสิบเงินเดือนน้อยๆจึงมาซื้อที่ดินกัน ก็เพราะมันมี "เงินทอน" ที่ไหนมี"เงินทอน" เยอะ ยิ่งขายง่าย

เงินทอนได้จากเงินที่มีสิทธิ์กู้ได้ หักจากราคาที่จริงๆที่คืนให้เจ้าของที่ตัวจริงไป เดี๋ยวจะอธิบายว่า ทำไมจึงทำให้ผู้เกี่ยวข้องรวยมหาศาล

หักค่าที่ดิน ประมาณ 20%
"เงินทอน" คืนให้คนซื้อ
ที่เหลือนายหน้าแบ่งให้เจ้าหน้าที่ ผู้อนุมัติโครงการ(รายนี้มากหน่อย ) ที่เหลือเป็นกำไรของนายหน้า

นายหน้ากับเจ้าของที่อาจเป็นคนเดียวกันก็ได้

กรณีติงลี่ กับจ๊อด ได้"เงินทอน"มาคนละสองหมื่นบาท

สองคนนี่ส่งเงินไปปีแรกเดือนละพัน ก็เป็นเงินหมื่นสองพันบาท

ดังนั้นส่วนต่างที่ไอ้ลิงสองตัวนี่รับไปแล้วสุทธิคือ แปดพันบาทค่ะ

ทีนี้มันมาคิดว่า ที่ที่เมืองกาญจน์ที่ซื้อมา มันอยู่ไกลนอกฟ้าป่าหิมพานต์ คือตัวมันยังไม่รู้เลย ว่าให้ไปที่เองจะไปถูกไหม แต่ต้องส่งอีก 9 ปี ปีละหมื่นสอง เป็นเงินหนึ่งแสนแปดพันบาท

ไม่ต้องการผ่อน ว่างั้นเถอะ เลยเอามาหายกให้"ผู้มีอันจะกิน" อย่างข้าพเจ้า เศรษฐา หรือต้า

ข้าพเจ้ากับเศรษฐา เคยโง่มาแล้ว คือเมื่อปี 2543 ซื้อที่ที่ราชบุรี เพราะพวกนายทหารในโรงเรียนเขาซื้อ เลยซื้อตามเขา ไม่เอาเงินทอน แต่ขอเป็นที่เท่าที่จ่ายเงินจริง เพราะตอนไปดูที่สวยใช้ได้

ข้าพเจ้ากับเศรษฐา ผ่อนกันเดือนละ 3,300 บาทอยู่สิบปี ที่ สองร้อยวา เท่ากับจ่ายเงินไป 3,300×120 =396,000 บาท

หลังจากวันไปดูที่ ไม่เคยไปดูที่กันอีกเลย ไปก็ไม่ถูก เคยให้คนไปดู ทราบว่ายังไม่มีคนไปอยู่เลย

ไปดูราคาประเมินปัจจุบัน ตารางวาละ 250 บาทค่ะ (ลองมโนเอานะคะ เมื่อเกือบ 30 ปีก่อน น่าจะตารางวาละเท่าไร)

200 ตารางวา ราคาประเมินในปัจจุบัน 50,000 บาทค่ะ เมื่อปี 2543 อาจจะสักตารางวาละร้อยกว่าบาท

คำนวนราคาที่ต่างกันดู ข้าพเจ้าซื้อที่แพงไป สามแสนสี่หมื่นหกพันบาทค่ะ

เข้าใจหรือยังคะว่า ส่วนที่นายหน้า กับผู้อนุมัติโครงการ ได้กำไรกี่เปอร์เซนต์

นายหน้ากับเจ้าหน้าที่ แบ่งกันรวยอย่างไรคงเข้าใจ

ข้าพเจ้าเจ็บใจในความโง่ของตัวเอง ไม่เคยรู้ว่าเอาที่ดินราคาถูกมาหลอกขายแพง โดนกันมานับเป็นสิบๆปี ข้าพเจ้าไม่เชื่อว่าไม่มีใครรู้ รู้กันทั้งนั้นแหละค่ะ

ที่ดินชิ้นนี้ ตอนนี้ข้าพเจ้าคิดว่าจะทำประโยชน์ให้ชุมชน แทนที่จะนั่งเจ็บใจที่โดนหลอก

แล้วเมื่อข้าพเจ้าทำได้สมปรารถนาแล้ว จะเข้ามาเล่านะคะ ที่ชิ้นนี้ อย่างไรพี่ฝ้ายคงไม่สนใจแน่นอน

คราวนี้คงเข้าใจนะคะ ว่าต้นสายปลายเหตุของคดีที่เกิดขึ้นเมื่อวันมาฆบูชานั้น มันมีอะไรเป็นชนวน

เวรกรรมนี้ ไปจัดการกันต่อในนรกก็แล้วกัน คนอื่นๆที่เขาไม่รู้เรื่องคงไปตามทางบุญและกรรมของเขาแน่นอน

อ้อ พวกน้องๆที่เข้ามา"ส่อง" เสมอๆ ถ้าข้องใจถามมานะคะ จะเล่าให้ละเอียดละออเลย

หลักฐานทั้งการกู้ ทั้งโฉนดที่ดินยังอยู่ครบค่ะ

แต่ขอเล่าเฉพาะผู้เกี่ยวข้องใน ทบ.เท่านั้นนะคะ
ในฐานะผู้เคยประสบเหตุ

อ้อ ลืมบอกไปว่า ไม่ได้รับที่ ที่เจ้าติงลี่กับเจ้าจ๊อดยกให้ค่ะ

ใครผูกก็ให้ไปแก้เอาเอง