Popy เป็นหมาหลงมา โซซัดโซเซ สภาพดูแทบไม่ได้เพราะขี้โคลนเปียกไปทั้งตัว ท่าทางหวาดระแวงแถมแยกเขี้ยวไม่หยุดด้วยสัญชาติญาณความเป็นมัน ณ ตอนนั้นเมื่อ6-7ปีที่แล้ว ผมเอาคุกกี้ล่อมัน จนอยู่หมัด หลังจากนั้นมันก็กินแต่คุกกี้อยู่เป็นปีๆก่อนที่จะเปลี่ยนมากินข้าวเหมือนหมาปกติ popy ท้องกับหมาข้างบ้าน เมื่อ3ปีที่แล้ว ได้ลูกผิวขาวลายจุด ไม่มีความเหมือนแม่ นอกจากความแคระ เจ้าลายจุดชื่อ แพนด้า ตั้งชื่อตามลักษณะนามของมัน นิสัยแพนด้า ชอบแย่งอาหารแม่กิน ชอบปีนป่าย ชอบแกล้งแม่มันเอง ฤดูผสมพันธุ์ หลายครั้งแม่มันเกือบพลาดพลั้งตกเป็นของมัน และบางครั้งแม่มันก็มีทีท่าว่าจะยอมมัน ผมเห็นเข้าทีไรผมก็ได้แต่เตือนpopy และแพนด้า นี่แม่นะ!!!นี่ลูกนะ!!!ทำอย่างงี้ไม่ได้!!!!!!พร้อมกับแยกมันออกจากกัน ผมเข้าใจความเป็นสัตว์เดรัจฉานดีว่าเค้าอยู่กันยังงัย. แต่ด้วยสัญชาตญาณของผมมันบอกให้ทำอย่างนั้นทุกครั้ง ฝ่ายที่ผมเตือนได้คือฝ่ายแม่ที่ไม่ยอมลูก 😊😊😊😊แพนด้าพึ่งตายไปเมื่อต้นปี เพราะก้างปลาทิ่มกระเพาะ ตอนนี้popy ก็เป็นหมาอาพับลูก มันคงเศร้าและคงไม่อยากมีใครหรือไม่ก็ไม่อยากจะสูญเสียใครอีก แม้กระทั่งบัดนี้มันก็ยังไม่ปล่อยตัวปล่อยใจให้ใครทั้งๆที่มีหนุ่มๆมากมายเข้ามาในชีวิตของpopy 😊😊😊😊😍เป็นเรื่องราวเซลฟี่ของผมวันนี้ ที่ฝนตกพรำๆ 😌😌☺️☺️ฝันดีทุกคนครับ