ฉันไม่รู้..

1
"ทำอย่างไรจึงจะรักษาความอยากเรียนรู้เอาไว้ได้ครับ" ผมเอ่ยปากถามผู้บริหารใหญ่วัยห้าสิบกว่าซึ่งใช้เวลาสองชั่วโมงต่อสัปดาห์ไปกับการเรียนเขียนหนังสือ ลงเรียนคอร์สต่างๆ อยู่เสมอ รวมถึงฝึกปรือวิ่งโดยมีโค้ชคอยแนะวิธีพัฒนาการวิ่งแบบใกล้ชิด ไม่บ่อยนักที่จะพบคนระดับผู้บริหารอาวุโสซึ่งเก่ง แหลมคม และประสบความสำเร็จเปิดใจเรียนรู้สิ่งใหม่ โดยเฉพาะจากคนที่เด็กกว่า

2
พี่วู้ดดี้-ธนพล ศิริธนชัยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบว่า "ผมอยากรู้ในสิ่งที่ผมไม่รู้" ผมถามต่อ "แต่มันไม่ง่ายที่คนโตๆ แล้วจะยอมรับว่าตัวเองไม่รู้ ยิ่งเป็นคนที่เป็นหัวหน้า คนที่มีอำนาจ" พี่วู้ดดี้ยิ้มแล้วบอกว่า "ต้องหัดพูดบ่อยๆ จะพูดว่า 'ผมไม่รู้' ครั้งแรกมันอาจจะยาก แต่พอพูดบ่อยๆ แล้วมันจะกลายเป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่เราจะไม่รู้"

3
"ผมไม่รู้" นี่แหละคือประตูทางเข้าของความรู้ สาเหตุที่เราไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่เพราะเรามักด่วนบอกตัวเองหรือคนอื่นอยู่เสมอว่า "รู้แล้วน่า" พอรู้แล้วก็เลยอดรู้เพิ่ม จบอยู่ในกะลาความคิดแคบๆ ใบเดิมของตัวเอง "ผมไม่รู้ / ฉันไม่รู้" ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา คนที่รู้จะยินดีบอกวิชาให้เราได้รู้ ทันใดน้ันปัญญาก็งอยเงย

4
เวลาสนทนากับผู้คน เพียงฟังไม่กี่ประโยคเราก็รู้ทันทีว่าคนตรงหน้ายังเรียนรู้อยู่หรือ 'จบการศึกษา' ไปแล้ว เรื่องตลกก็คือคนที่ตั้งใจฟังเหมือนไม่ค่อยรู้อะไรมักเป็นคนฉลาด เพราะทุกครั้งที่สนทนาเขาจะได้ความรู้ใหม่อยู่เสมอ ขณะที่คนซึ่งดูฉลาดพูดเยอะแต่ไม่ค่อยฟังใครมักจบการสนทนาไปด้วยความรู้เท่าเดิม

5
คนโง่จึงฉลาดขึ้น และคนฉลาดมักจะโง่ลง

6
ชุนริว ซูซูกิ ปรมาจารย์เซนเรียกจิตใจที่เปิดกว้างโดยไม่ยึดติดกับสิ่งที่ตัวเองรู้แล้วว่า 'จิตของผู้เริ่มต้น' หรือ 'beginner's mind' อาจลองคิดถึงสภาพจิตใจของเด็กน้อยที่มองเห็นโมเมนต์ถัดไปเป็นสิ่งใหม่เสมอ สวยงาม สดใหม่ น่าตื่นเต้น เห็นสิ่งต่างๆ ด้วยดวงตาบริสุทธิ์ ไม่ตัดสินด้วยความรู้เดิมที่สะสมไว้จากประสบการณ์ส่วนตัว ทุกสิ่งจึงน่าสนุกและน่าเรียนรู้ไปหมด

7
จิตของผู้เริ่มต้นจะไม่ใช้ตัวเองเป็นศูนย์กลางในการตัดสินเรื่องราวต่างๆ แต่ตระหนักเสมอถึงความรู้น้อยของตน รู้อยู่เสมอว่ายังมีอะไรอีกมากในจักรวาลอันยิ่งใหญ่ลี้ลับที่เรายังไม่ล่วงรู้ Seung Sahn ปรมาจารย์เซนชาวเกาหลีสอนให้ตระหนักถึงคุณค่าของสภาพจิตเช่นนี้โดยเรียกว่า 'จิตไม่รู้' หรือ 'don't know mind'

8
เมื่อท่านถามลูกศิษย์ว่า "ความรักคืออะไร" "สติคืออะไร" "ชีวิตมาจากไหน" "พรุ่งนี้จะเป็นยังไง" ลูกศิษย์ตอบว่า "ผมไม่รู้ครับ" ท่านอาจารย์จะตอบว่า "ดีมาก รักษาจิตไม่รู้นี้ไว้ เพราะมันเป็นจิตที่เปิดกว้าง และบริสุทธิ์"

9
จิตของผู้เริ่มต้น จิตไม่รู้ เป็นเรื่องเดียวกับจิตที่ไม่มีอัตตา เมื่อไม่มีอัตตาจึงเปิดกว้าง พร้อมเรียนรู้ประสบการณ์และบทเรียนใหม่ที่ชีวิตหรือผู้คนจะมอบให้

10
ไม่เพียงความรู้ ทักษะในเรื่องต่างๆ หรือความลี้ลับของจักรวาลนี้เท่านั้น กระทั่งคนใกล้ตัวเราที่สุดอย่างพ่อแม่ พี่น้อง คนรัก ลูก หรือเพื่อน สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับเขาอาจเป็นเพียงยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น เรายังไม่รู้เรื่องราวอีกมากที่ซ่อนอยู่ภายในใจ บาดแผลที่เราไม่เห็นและเขายังไม่เคยเล่าให้ฟัง ความรู้สึกลึกๆ ที่เขาเก็บไว้ส่วนตัว ประสบการณ์วัยเด็กที่ผ่านเรื่องร้ายใดๆ มา แต่เรามักตัดสินหรือสัมพันธ์กับผู้คนใกล้ชิดด้วยความคิดว่า "ฉันรู้จักเธอดี" โดยไม่รู้เลยว่านั่นคือการใช้มุมมองของเราที่มีต่อเขาไปตัดสิน ควบคุม บงการ โดยเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง

11
เมื่อบอกว่า "ฉันรู้จักเธอดี" แปลว่าเราปิดโอกาสที่จะได้เรียนรู้สิ่งที่เขาเป็นให้มากกว่าเดิม เรามองเขาด้วยแว่นตาของเรา แต่เขาอาจมีแง่มุมอื่นอีกมากที่เรายังไม่เคยมองหรือรับรู้มาก่อน

12
จิตของผู้เริ่มต้นอาจเปิดโอกาสให้เราทำความรู้จักเขาราวกับเพิ่งได้พบกันครั้งแรก เมื่ออัตตาเล็กลง เราจะรับฟังเขามากขึ้น ปล่อยให้เขาเป็นอย่างที่เป็นมากขึ้น ทำความเข้าใจมากขึ้น

13
อันตรายของความสัมพันธ์ใกล้ชิดคือ เราคิดว่าเรารู้ทุกอย่าง และนั่นอาจเป็นกำแพงขนาดยักษ์ทำให้เราไม่ได้รู้อะไรใหม่เลย ซึ่งเมื่อวันเวลาผ่าน ตัวเขาอาจเปลี่ยนไปจากที่เราเคยรู้จักไปมากแล้วก็เป็นได้

14
เราสามารถใช้จิตของผู้เริ่มต้นหรือจิตไม่รู้ปฏิสัมพันธ์กับผู้คนได้เช่นเดียวกับเรื่องอื่น เคลียร์ความรู้เก่าที่มาพร้อมอัตตาออก อยู่กับคนตรงหน้าอย่างเปิดกว้าง รับฟัง เรียนรู้สิ่งใหม่จากเขา ในช่วงเวลาที่เราเรียนรู้กันและกันอย่างเปิดใจ ภายในของเราจะเติบโตไปพร้อมกัน ความสัมพันธ์ระหว่างเราก็เติบโตงอกงาม

15
'ความรู้' เมื่ออยู่ติดตัวนานๆ จะกลายร่างเป็น 'ความคิดเห็น' โดยไม่รู้ตัว เราใช้ 'ความคิดเห็น' ไปตัดสินเรื่องราวและผู้คนโดยนึกว่าเป็น 'ความรู้' ปัญหาคือโลกยังมีสิ่งที่เราไม่รู้อีกมาก เมื่อใช้ความรู้เดิมไปปฏิสัมพันธ์กับทุกอย่างโดยไม่เปิดใจจึงนำมาซึ่งทุกข์ เพราะเราคิดว่าสิ่งที่เรารู้คือ 'ถูก' เมื่อคนอื่นรู้ไม่ตรงกันเขาจึง 'ผิด'

16
'ความรู้' แบบนี้ปิดโอกาสเรียนรู้ และนำมาซึ่ง 'ความทุกข์' ความรู้ที่ดีควรนำมาซึ่งความสุข ความรู้ที่ดีควรขยายขนาดหัวใจมากกว่าหดมันให้แคบลง นั่นหมายความว่า--รู้ในสิ่งที่ยังไม่รู้

17
เปิดใจกว้างๆ พร้อมรับทุกสิ่งที่เข้ามามอบ 'ความเข้าใจใหม่' โดยไม่ยึดติดกับ 'ความรู้เก่า'

18
อาจารย์ชาเคยยิ้มแล้วบอกกับลูกศิษย์ว่า "เธอมีความคิดเห็นเต็มไปหมด และก็เป็นทุกข์หนักจากความคิดเห็นพวกนั้น ทำไมไม่ปล่อยมันไปบ้าง"

19
ยากที่เราจะยอมรับว่าเราไม่รู้ แต่ถ้าฝึกยอมรับบ่อยๆ ว่า "ฉันไม่รู้" พูดออกมาให้ตัวเองได้ยิน ให้คนอื่นได้ยิน แทนที่จะแสดงความโง่ เปล่าเลย, คำนี้เหมือนคาถาที่เพียงเอ่ยออกมาก็ลดอัตตาไปได้มากมาย

20
เช่นนี้จึงไม่ควรเรียกคนที่ไม่รู้ว่าคนโง่ เพราะคนทุกข์น้อยย่อมไม่โง่ และคนที่เอ่ยคาถานี้บ่อยๆ ย่อมได้เรียนรู้สิ่งใหม่ทุกวัน

21
การเรียนรู้ที่ดีมิได้ทำให้เราฉลาดกว่าคนอื่น แต่มันทำให้เราเข้าใจคนอื่นหรือสิ่งอื่นมากขึ้น ยิ่งรู้ยิ่งตัวเล็กลง ยิ่งตัวเล็กลงยิ่งใจกว้าง ยิ่งใจกว้างก็ยิ่งได้เรียนรู้มากขึ้นไปอีก ยิ่งเรียนรู้มากขึ้นไปอีกก็ยิ่งเติบโต

มิได้เติบโตเพื่อฉลาดกว่าใคร
แต่เติบโตภายในเพื่ออยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข

22
"ทำอย่างไรจึงจะรักษาความอยากเรียนรู้เอาไว้ได้"
"ผมไม่รู้"

1
"ทำอย่างไรจึงจะรักษาความอยากเรียนรู้เอาไว้ได้ครับ" ผมเอ่ยปากถามผู้บริหารใหญ่วัยห้าสิบกว่าซึ่งใช้เวลาสองชั่วโมงต่อสัปดาห์ไปกับการเรียนเขียนหนังสือ ลงเรียนคอร์สต่างๆ อยู่เสมอ รวมถึงฝึกปรือวิ่งโดยมีโค้ชคอยแนะวิธีพัฒนาการวิ่งแบบใกล้ชิด ไม่บ่อยนักที่จะพบคนระดับผู้บริหารอาวุโสซึ่งเก่ง แหลมคม และประสบความสำเร็จเปิดใจเรียนรู้สิ่งใหม่ โดยเฉพาะจากคนที่เด็กกว่า

2
พี่วู้ดดี้-ธนพล ศิริธนชัยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบว่า "ผมอยากรู้ในสิ่งที่ผมไม่รู้" ผมถามต่อ "แต่มันไม่ง่ายที่คนโตๆ แล้วจะยอมรับว่าตัวเองไม่รู้ ยิ่งเป็นคนที่เป็นหัวหน้า คนที่มีอำนาจ" พี่วู้ดดี้ยิ้มแล้วบอกว่า "ต้องหัดพูดบ่อยๆ จะพูดว่า 'ผมไม่รู้' ครั้งแรกมันอาจจะยาก แต่พอพูดบ่อยๆ แล้วมันจะกลายเป็นเรื่องปกติ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่เราจะไม่รู้"

3
"ผมไม่รู้" นี่แหละคือประตูทางเข้าของความรู้ สาเหตุที่เราไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่เพราะเรามักด่วนบอกตัวเองหรือคนอื่นอยู่เสมอว่า "รู้แล้วน่า" พอรู้แล้วก็เลยอดรู้เพิ่ม จบอยู่ในกะลาความคิดแคบๆ ใบเดิมของตัวเอง "ผมไม่รู้ / ฉันไม่รู้" ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา คนที่รู้จะยินดีบอกวิชาให้เราได้รู้ ทันใดน้ันปัญญาก็งอยเงย

4
เวลาสนทนากับผู้คน เพียงฟังไม่กี่ประโยคเราก็รู้ทันทีว่าคนตรงหน้ายังเรียนรู้อยู่หรือ 'จบการศึกษา' ไปแล้ว เรื่องตลกก็คือคนที่ตั้งใจฟังเหมือนไม่ค่อยรู้อะไรมักเป็นคนฉลาด เพราะทุกครั้งที่สนทนาเขาจะได้ความรู้ใหม่อยู่เสมอ ขณะที่คนซึ่งดูฉลาดพูดเยอะแต่ไม่ค่อยฟังใครมักจบการสนทนาไปด้วยความรู้เท่าเดิม

5
คนโง่จึงฉลาดขึ้น และคนฉลาดมักจะโง่ลง

6
ชุนริว ซูซูกิ ปรมาจารย์เซนเรียกจิตใจที่เปิดกว้างโดยไม่ยึดติดกับสิ่งที่ตัวเองรู้แล้วว่า 'จิตของผู้เริ่มต้น' หรือ 'beginner's mind' อาจลองคิดถึงสภาพจิตใจของเด็กน้อยที่มองเห็นโมเมนต์ถัดไปเป็นสิ่งใหม่เสมอ สวยงาม สดใหม่ น่าตื่นเต้น เห็นสิ่งต่างๆ ด้วยดวงตาบริสุทธิ์ ไม่ตัดสินด้วยความรู้เดิมที่สะสมไว้จากประสบการณ์ส่วนตัว ทุกสิ่งจึงน่าสนุกและน่าเรียนรู้ไปหมด

7
จิตของผู้เริ่มต้นจะไม่ใช้ตัวเองเป็นศูนย์กลางในการตัดสินเรื่องราวต่างๆ แต่ตระหนักเสมอถึงความรู้น้อยของตน รู้อยู่เสมอว่ายังมีอะไรอีกมากในจักรวาลอันยิ่งใหญ่ลี้ลับที่เรายังไม่ล่วงรู้ Seung Sahn ปรมาจารย์เซนชาวเกาหลีสอนให้ตระหนักถึงคุณค่าของสภาพจิตเช่นนี้โดยเรียกว่า 'จิตไม่รู้' หรือ 'don't know mind'

8
เมื่อท่านถามลูกศิษย์ว่า "ความรักคืออะไร" "สติคืออะไร" "ชีวิตมาจากไหน" "พรุ่งนี้จะเป็นยังไง" ลูกศิษย์ตอบว่า "ผมไม่รู้ครับ" ท่านอาจารย์จะตอบว่า "ดีมาก รักษาจิตไม่รู้นี้ไว้ เพราะมันเป็นจิตที่เปิดกว้าง และบริสุทธิ์"

9
จิตของผู้เริ่มต้น จิตไม่รู้ เป็นเรื่องเดียวกับจิตที่ไม่มีอัตตา เมื่อไม่มีอัตตาจึงเปิดกว้าง พร้อมเรียนรู้ประสบการณ์และบทเรียนใหม่ที่ชีวิตหรือผู้คนจะมอบให้

10
ไม่เพียงความรู้ ทักษะในเรื่องต่างๆ หรือความลี้ลับของจักรวาลนี้เท่านั้น กระทั่งคนใกล้ตัวเราที่สุดอย่างพ่อแม่ พี่น้อง คนรัก ลูก หรือเพื่อน สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับเขาอาจเป็นเพียงยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น เรายังไม่รู้เรื่องราวอีกมากที่ซ่อนอยู่ภายในใจ บาดแผลที่เราไม่เห็นและเขายังไม่เคยเล่าให้ฟัง ความรู้สึกลึกๆ ที่เขาเก็บไว้ส่วนตัว ประสบการณ์วัยเด็กที่ผ่านเรื่องร้ายใดๆ มา แต่เรามักตัดสินหรือสัมพันธ์กับผู้คนใกล้ชิดด้วยความคิดว่า "ฉันรู้จักเธอดี" โดยไม่รู้เลยว่านั่นคือการใช้มุมมองของเราที่มีต่อเขาไปตัดสิน ควบคุม บงการ โดยเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง

11
เมื่อบอกว่า "ฉันรู้จักเธอดี" แปลว่าเราปิดโอกาสที่จะได้เรียนรู้สิ่งที่เขาเป็นให้มากกว่าเดิม เรามองเขาด้วยแว่นตาของเรา แต่เขาอาจมีแง่มุมอื่นอีกมากที่เรายังไม่เคยมองหรือรับรู้มาก่อน

12
จิตของผู้เริ่มต้นอาจเปิดโอกาสให้เราทำความรู้จักเขาราวกับเพิ่งได้พบกันครั้งแรก เมื่ออัตตาเล็กลง เราจะรับฟังเขามากขึ้น ปล่อยให้เขาเป็นอย่างที่เป็นมากขึ้น ทำความเข้าใจมากขึ้น

13
อันตรายของความสัมพันธ์ใกล้ชิดคือ เราคิดว่าเรารู้ทุกอย่าง และนั่นอาจเป็นกำแพงขนาดยักษ์ทำให้เราไม่ได้รู้อะไรใหม่เลย ซึ่งเมื่อวันเวลาผ่าน ตัวเขาอาจเปลี่ยนไปจากที่เราเคยรู้จักไปมากแล้วก็เป็นได้

14
เราสามารถใช้จิตของผู้เริ่มต้นหรือจิตไม่รู้ปฏิสัมพันธ์กับผู้คนได้เช่นเดียวกับเรื่องอื่น เคลียร์ความรู้เก่าที่มาพร้อมอัตตาออก อยู่กับคนตรงหน้าอย่างเปิดกว้าง รับฟัง เรียนรู้สิ่งใหม่จากเขา ในช่วงเวลาที่เราเรียนรู้กันและกันอย่างเปิดใจ ภายในของเราจะเติบโตไปพร้อมกัน ความสัมพันธ์ระหว่างเราก็เติบโตงอกงาม

15
'ความรู้' เมื่ออยู่ติดตัวนานๆ จะกลายร่างเป็น 'ความคิดเห็น' โดยไม่รู้ตัว เราใช้ 'ความคิดเห็น' ไปตัดสินเรื่องราวและผู้คนโดยนึกว่าเป็น 'ความรู้' ปัญหาคือโลกยังมีสิ่งที่เราไม่รู้อีกมาก เมื่อใช้ความรู้เดิมไปปฏิสัมพันธ์กับทุกอย่างโดยไม่เปิดใจจึงนำมาซึ่งทุกข์ เพราะเราคิดว่าสิ่งที่เรารู้คือ 'ถูก' เมื่อคนอื่นรู้ไม่ตรงกันเขาจึง 'ผิด'

16
'ความรู้' แบบนี้ปิดโอกาสเรียนรู้ และนำมาซึ่ง 'ความทุกข์' ความรู้ที่ดีควรนำมาซึ่งความสุข ความรู้ที่ดีควรขยายขนาดหัวใจมากกว่าหดมันให้แคบลง นั่นหมายความว่า-\-\รู้ในสิ่งที่ยังไม่รู้

17
เปิดใจกว้างๆ พร้อมรับทุกสิ่งที่เข้ามามอบ 'ความเข้าใจใหม่' โดยไม่ยึดติดกับ 'ความรู้เก่า'

18
อาจารย์ชาเคยยิ้มแล้วบอกกับลูกศิษย์ว่า "เธอมีความคิดเห็นเต็มไปหมด และก็เป็นทุกข์หนักจากความคิดเห็นพวกนั้น ทำไมไม่ปล่อยมันไปบ้าง"

19
ยากที่เราจะยอมรับว่าเราไม่รู้ แต่ถ้าฝึกยอมรับบ่อยๆ ว่า "ฉันไม่รู้" พูดออกมาให้ตัวเองได้ยิน ให้คนอื่นได้ยิน แทนที่จะแสดงความโง่ เปล่าเลย, คำนี้เหมือนคาถาที่เพียงเอ่ยออกมาก็ลดอัตตาไปได้มากมาย

20
เช่นนี้จึงไม่ควรเรียกคนที่ไม่รู้ว่าคนโง่ เพราะคนทุกข์น้อยย่อมไม่โง่ และคนที่เอ่ยคาถานี้บ่อยๆ ย่อมได้เรียนรู้สิ่งใหม่ทุกวัน

21
การเรียนรู้ที่ดีมิได้ทำให้เราฉลาดกว่าคนอื่น แต่มันทำให้เราเข้าใจคนอื่นหรือสิ่งอื่นมากขึ้น ยิ่งรู้ยิ่งตัวเล็กลง ยิ่งตัวเล็กลงยิ่งใจกว้าง ยิ่งใจกว้างก็ยิ่งได้เรียนรู้มากขึ้นไปอีก ยิ่งเรียนรู้มากขึ้นไปอีกก็ยิ่งเติบโต

มิได้เติบโตเพื่อฉลาดกว่าใคร
แต่เติบโตภายในเพื่ออยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุข

22
"ทำอย่างไรจึงจะรักษาความอยากเรียนรู้เอาไว้ได้"
"ผมไม่รู้"

เพลง : หมอกในตาฉัน ควันในตาเธอ
ศิลปิน : อิสร์ อิสรพงศ์ x ฮาย ชุติมา
คำร้อง/ทำนอง : วิวัฒน์ ฉัตรธีรภาพ
เรียบเรียง : นันทพงศ์ ทศพร

เราไม่เคย โกรธกันเท่านี้เลย
และไม่เคย พูดแรงให้ต่างต้องเสียใจ
ความรู้สึก ที่เราต่างก็เสียไป
อารมณ์วูบเดียวเท่านั้น

เธอนั้นมี เหตุผลเป็นของเธอ
ส่วนตัวฉัน ก็มีของฉันเหมือนกัน
มีหลายอย่าง บดบังสิ่งที่สำคัญ
แรงกันเกินความจำเป็น

หมอกในตาฉัน ควันในตาของเธอ
ทำให้เราพร่าเบลอ มองความจริงใจไม่ชัดเจน
ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ รักกันมากกว่าที่เห็น
แต่สิ่งที่เป็น คือเราจะเลิกกันไป

อะไรที่มันบังตา แทรกซึมเข้ามา มาบังใจ
ความรักลอยอยู่ตรงหน้า แต่ก็สัมผัสมันไม่ได้
แต่พอได้รู้ความจริง ฉันก็รู้สึกผิดต่อเธอมากมาย
ฉันเสียใจ ฉันเสียใจ ฉันเสียใจ

ฉันไม่รู้ จุดเริ่มต้นของปัญหา
แต่ก็รู้ ว่ามันจะจบเช่นไร
อยากขอโทษ ไม่อยากให้เราเลิกไป
ทั้งๆที่ยังรักกัน

อยากขอโทษ ไม่อยากให้เราเลิกไป
เพราะใจมันยังรักเธอ

#หมอกในตาฉันควันในตาเธอ #อิสร์อิสรพงศ์ #ฮายชุติมา
#แกรมมี่โกลด์ #grammygold #grammygoldofficial

Directed by สุรางค์รัตน์ เมฆพัด
Stylist : ณภัทร รุ่งเรือง
Executive Producer : พงษ์ศักดิ์ ถนอมใจ
Promoter : ธเนศ ทวีทรัพย์อังกูร
Graphic Designer : สโรช ตั้งศรีสงวน
-------------------------------------------------------------------------------
❤︎ ติดตามอัพเดทผลงานศิลปิน Grammy Gold ได้ที่
Line@ : http://bit.ly/LineGold
IG : Grammygold_Official
YouTube : http://bit.ly/GrammyGoldOfficial
Twitter : http://bit.ly/TwitGold
Facebook : http://bit.ly/FBgmmGold

☎ ติดต่องานจ้างศิลปิน แกรมมี่โกลด์ โทร.085-484-7345

Produced By URBOYTJ
Composed By URBOYTJ, Prateep Siri-Issranan
Arranged By URBOYTJ, Prateep Siri-Issranan
Written By URBOYTJ, Postcard, Nil-Lhohitz
Piano by Janpat Montrelerdrasme
Guitar by Prateep Siri-Issranan
Mixed & Mastered by Pete Tanskul

VERSE 1
เขาบอกว่าแพ้เป็นพระ แต่อยากชนะมั่งสักวัน
อยากถูกเค้าชื่นชม รสชาติมันเป็นแบบไหนกัน
เรื่องง่ายๆ ที่ใครต่อใครก็ทำได้หมด
เรื่องยากๆ ที่มันต้องยอมต้องทนต้องอด
ก็มีแค่คนที่อดทน แค่เท่านั้นที่ทำได้

PRE
มีเธอข้างกาย I might not cry
ถึงจะล้มไปสักกี่ครั้ง ขอแค่มีเธอเห็นใจ
สูดลมหายใจเข้าปอด แล้วบอกว่า ลองดูสักครั้ง
มันอาจจะแพ้มากี่ครั้ง มากี่ครั้ง ก็ช่างมัน
แค่ซักหนึ่งครั้ง ครั้งสุดท้าย ต้องชนะ
Ay Ay ไม่ต้องห่วง ฉันต้องทำได้ในซักวัน

HOOK
ต่อให้มันหนาวเหน็บหนาวฉันก็จะกอดเธอเอาไว้
ไม่ว่าลมแรงแค่ไหนเดี๋ยวมันก็พัดผ่านเราไป
ในใจมันขอแค่มี มีเธออยู่ข้างกาย
ปัญหามากมายก็ come on come on come on
เราก็จะฮึบไปด้วยกัน

VERSE 2
I don’t know I don’t know
I don’t know ฉันไม่รู้
ว่าข้างหน้ามันจะเป็นเช่นไร
แค่มีเธอ แค่มีเธอ คอยมาเป็นกำลังใจ
เจออะไรมา ฉันก็ไม่กลัว
เรื่องง่ายๆ ที่ใครต่อใครก็ทำได้หมด
เรื่องยากๆ ที่มันต้องยอมต้องทนต้องอด
ก็มีแค่คนที่อดทน แค่เท่านั้นที่ทำได้

PRE
มีเธอข้างกาย I might not cry
ถึงจะล้มไปสักกี่ครั้ง ขอแค่มีเธอเห็นใจ
สูดลมหายใจเข้าปอด แล้วบอกว่า ลองดูสักครั้ง
มันอาจจะแพ้มากี่ครั้ง มากี่ครั้ง ก็ช่างมัน
แค่ซักหนึ่งครั้ง ครั้งสุดท้าย ต้องชนะ
Ay Ay ไม่ต้องห่วง ฉันต้องทำได้ในซักวัน

HOOK
ต่อให้มันหนาวเหน็บหนาวฉันก็จะกอดเธอเอาไว้
ไม่ว่าลมแรงแค่ไหนเดี๋ยวมันก็พัดผ่านเราไป
ในใจมันขอแค่มี มีเธออยู่ข้างกาย
ปัญหามากมายก็ come on come on come on
เราก็จะฮึบไปด้วยกัน

RAP
เบื่อแล้วงาน พอแล้วคิดไรไม่ออก
หมดพลัง แก้สิบปีก็ไม่จบ
อยากเติมพลังอีกครั้ง ไฟเรายังคงไม่หมด
จุดไฟขึ้นมาลองกับมันอีกซักหยด
ฮึบเดะ อย่าไปร้อง
ปาดน้ำตาฮึบเอาไว้แบบแม่บอก
ก็กรึ๊บเดะ อย่าไปท้อ
พยายามจนหยดสุดท้าย ไม่มีคำว่าแพ้หรอก

#URBOYTJ #ไปด้วยกัน #ฮึบไปด้วยกัน
#TOGETHER #URBOYTJALEXRENDELL
#ฮึบดิฮึบ #จะฮึบกรึ๊บแบรนด์

เพราะเรื่องของหัวใจ
ทำอย่างไร ก็ "โกง" ไม่ได้

#ฉลาดเกมส์โกง #ช่องวัน31
ดูสดทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20:15 น.
ดูออนไลน์ทาง #WeTVth เท่านั้น

Song: โกงรักไม่ได้ OST. ละครฉลาดเกมส์โกง
Artist: JAONAAY
Label: เจมีดี (Jaymidi)
Lyrics / Composed: JAONAAY
Arranger: Pakawat Waiwitaya
Producer: Kidnappers
Executive Producer: Jetrin Wattanasin
Programming Synthesizer: Pakawat Waiwitaya
Guitarist: Nithit Palakorn
Pianist: Kasidis Jarusuraisin
Vocal Director: Pakawat Waiwitaya
Background Vocal: Kejmanee Wattanasin
Mixing & Mastering Engineer: Traithep Wongpaiboon

เนื้อเพลง

มันเป็นเพราะเธอหรือ มันเป็นเพราะเรา
คงยังไม่เข้าใจความรู้สึกนี้
แต่ที่เข้าใจ คือความหวั่นไหวต้องไม่มี
เพราะเธอคือคนที่ฉันนั้นต้องห่าง

กับเธอคนนี้ ขอโกงความรักได้ไหม
เพราะว่าฉันนั้นมีความสุขเมื่อเราได้พบกัน

ฉันรักเธอ ทั้งหัวใจ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันไม่รู้
แต่คงต้องรอ และหาวิธีให้เราได้รักกัน
จะเก่งเท่าไหร่ ก็โกงความรักไม่ได้

กับเธอคนนี้ ขอโกงความรักได้ไหม
เพราะว่าฉันนั้นมีความสุขเมื่อเราได้พบกัน

ฉันรักเธอ ทั้งหัวใจ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันไม่รู้
แต่คงต้องรอ และหาวิธีให้เราได้รักกัน
จะเก่งเท่าไหร่ ก็โกงความรักไม่ได้
(กับเธอคนนี้ ขอโกงความรักได้ไหม เพราะว่าฉันนั้นมีความสุข เมื่อเราได้รักกัน)

ฉันรักเธอ ทั้งหัวใจ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันไม่รู้
แต่คงต้องรอ (ก็คงต้องรอ) และหาวิธีให้เราได้รักกัน
จะเก่งเท่าไหร่ ก็โกงความรักไม่ได้

_____________________________________

ดาวน์โหลดเพลง *4922 28
Apple Music: https://apple.co/2D5oPZa
Joox: https://bit.ly/3hUTze2
Spotify: https://spoti.fi/3gpxmo5
Tidal: https://bit.ly/31bfU04
LINE Melody: https://melody.line.me/melody/22742

_____________________________________

MUSIC VIDEO PRODUCTION:
Director: Pat Boonnitipat
DOP: Gois Boonyanuch
AD: Mai Chutigan
Art Director: Jamai Natjanan
Asst. Camera: Deaw Kunawut
Costume: Mook Pawaret
Make Up: Tong Ditsanu
Hair: Kay Kongkiat
Graphic Design: Mon Thamon
Editor: FoolHouse Production
Color: WhiteLight Studio
Equipment: Cinerent, BaanFilm

_____________________________________

ติดตามความเคลื่อนไหวได้ที่
IG : @Jaymidichannel
Facebook : Jaymidichannel
Youtube : Jaymidichannel