"อยู่ให้เป็น เย็นให้พอ รอให้ได้"
เหตุปัจจัยหลายๆอย่างทำให้เรา "ทุกข์" จงถือคตินี้
1.อยู่ให้เป็น ก็คือ ต้องเข้าใจ สภาวะเหตุการณ์ และที่สุดคือ ความพอเพียง เพียงพอ เป็นคนคนดี คิดดี ทำดี พูดดี เหตุการณ์เรื่องราวที่เกิดขึ้นมีทั้งควบคุมกำหนดไม่ได้ และที่ "หยุด" เพื่อควบคุมกำหนด ไม่ใช่เราไม่เจ๋ง ไม่ใช่เรากลัว แต่ มันไร้ค่าไร้ราคา ที่เราจะต้องไปรู้สึกอะไร คิดอะไร สุดท้ายไม่มีใครหนี "กฏแห่งกรรม"ไปได้ ใครทำอะไรเอาไว้ สุดท้าย ต้องได้รับผลแห่งการกระทำ ในไม่ช้าก็เร็ว
2.เย็นให้พอ คือการวางอุเบกขา เคยคิดมั้ยว่า อะไรไม่ได้อย่างใจแล้วเรา บังเกิดอารมณ์ หัวใจเราเต้นแรง หัวร้อน หงุดหงิดเสียอารมณ์ ปุถุชนย่อมเป็นปกติ ที่เห็น ได้ยิน รับรู้ในความอยุติธรรม ในเรื่องที่ไม่มีเหตุผล ย่อมขัดใจ หงุดหงิด แต่ คนชั่วคนทราม คนหน้าด้าน คนจิตใจต่ำ มันไม่เปลี่ยนแปลงใดๆหรอกครับ มันก็เป็นของมันอย่างนั้น เราร้อนไป ผลร้ายตกอยู่ที่เรา ทั้งสุขภาพกายสุขภาพจิตเราเสีย เพราะมันที่เลวๆนั่นหรือ พิจารณาดูครับ แล้วเย็นให้พอ
3.รอให้ได้ "ทุกๆเรื่องในโลกนี้ มีเกิดขึ้น คงอยู่ ดับไป" ไม่มีอะไร จีรังยั่งยืน มันจะผ่านไป และมีจุดจบตาม กรรม(การกระทำ) เราต้องตั้งสติ"คิด พูด ทำ"ในเรื่องในสิ่งที่ดีที่ถูกต้อง อย่าไปเลียนแบบโต้ตอบ "ความชั่วทราม"ของใคร เอาเวลามาคิดพูดทำ เรื่องดีๆ ในพื้นที่เล็กๆของเราตามกำลัง ไม่ยึดติดอดีต ฝันถึงอนาคตดีๆได้แต่อย่าให้มากเดี๋ยวจะกลายเป็นเพ้อฝันเพ้อเจ้อ แล้วลงมือทำงาน หน้าที่ ในความรู้ความสามารถ ให้ดีที่สุด แล้วสุดท้าย
รางวัลแห่งการรอคอยจะสมหวังเปี่ยมด้วยสุขปิติครับ
ด้วยความปรารถนาดี
ลักษณ์ เรขานิเทศ
ปล.ขอบคุณ คติความคิด ต้นเรื่องของประโยค"อยู่ให้เป็น เย็นให้พอ รอให้ได้"จาก การตกผลึกความคิดในชีวิตจริง ของพี่ชูวิทย์ กมลวิศิษฎ์

ไม่มีสิ่งใด จีรังยั่งยืน....แต่ทุกอย่าง ก็จะสวยงามอย่างที่มันเป็น
เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็จะกลายเป็น"อดีต"
แค่1นาทีที่แล้ว ก็คือ"อดีต"
อดีต ไม่สามารถย้อนกลับไป ไม่สามารถแก้ไข
จงอยู่กับปัจจุบัน แต่นำ"อดีต"นั้น มาเป็นเครื่องเตือนใจ
มาเป็นประสบการณ์ ให้ในอนาคต ในวันข้างหน้าที่จะก้าวต่อไป
เรียนรู้ เข้าใจ และ สร้างความสุขให้ได้กับปัจจุบัน