จดหมายถึงพ่อ :) . . เมื่อตอนก้อยเป็นเด็ก ก้อยได้ยินคำว่า "ชิคาโก้" ครั้งแรกจากคุณพ่อเนี่ยแหละ ตอนนั้นก็ยังไม่รู้หรอกว่ามันคือที่ไหน แค่รู้ว่าไกลมากกกก เรียกว่าอยู่อีกซีกโลกหนึ่งก็ว่าได้ พ่อมักจะเล่าให้ฟังถึงช่วงชีวิตที่มาเรียนและใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ (พ่อเรียนเก่งมาก ได้ทุนมาศึกษาที่มหาวิทยาลัยRoosevelt) . พอเรียนปริญญาโทจบ ท่านก็เอาเงินที่เก็บได้จากการทำงานไปท่องเที่ยวตามเมืองต่างๆในอเมริกา หลังจากนั้นก็กลับมาเมืองไทย แล้วเจอแม่ แล้วก็แต่งงานกัน (พ่อยังชอบพูดติดตลกว่า ดีนะไม่ได้กับแหม่มไม่งั้นได้ภรรยาเป็นฝรั่ง มีลูกเป็นลูกครึ่งไปแล้วจ้า55555) ตั้งแต่เล็กจนโตพ่อมักจะเล่าความหลังที่ชิคาโก้ให้ลูกๆฟัง บ่อยครั้งที่เค้าคิดถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่ที่นี่ และคงอยากกลับไปเจอเพื่อนฝูงที่ยังใช้ชีวิตอยู่ในต่างแดน ก้อยได้แต่คิดว่า ถ้ามีโอกาสก็อยากจะพาเค้ากลับมารื้อฟื้นความทรงจำวัยหนุ่มของเค้าอีกครั้ง ในวันที่พ่อยังสุขภาพแข็งแรงและเดินไหว หลังจากจบภารกิจวิ่งเบตงแม่สายเมื่อปีปลายปี 2560 ก้อยก็เริ่มไปวิ่งมาราธอน และแล้วก้อยก็เริ่มเห็นลู่ทางที่จะได้พาพ่อกลับมาย้อนรอยความทรงจำของเค้าอีกครั้ง ด้วยการมาวิ่งที่ Chicago marathon เชื่อมั้ยว่าก้อยวางแผนมา 1 ปีเต็ม!! เพื่อที่จะได้มาที่นี่ เพราะชิคาโก้ก็เป็นอีกหนึ่งสนามระดับโลกที่นักวิ่งทุกคนไฝ่ฝันจะมา แต่ความยากไม่ใช่แค่เรื่องนั้น ประเด็นคือการเดินทางมาประเทศสหรัฐอเมริกาของผู้ใหญ่วัย 72 ปีที่ต้องนั่งเครื่องบินมากว่า 18 ชม.นั้นไม่ง่ายเลย หลังจากพ่อที่จากเมืองนี้มา 44 ปี ในที่สุดก้อยก็ได้พาคุณพ่อกลับมาเติมเต็มความฝันของท่านอีกครั้ง การที่ได้เห็นพ่อกับแม่และคนที่ก้อยรักทุกคนรออยู่ที่เส้นชัย มันคงเป็นภาพที่สวยงามที่สุดในการวิ่งครั้งนี้ . อย่างน้อยเค้าคงได้เห็นว่า ลูกสาวตัวเล็กๆคนนี้ ได้ทำในสิ่งที่เค้าไม่เคยเห็น และไม่คิดว่าจะทำได้มาก่อน จากเด็กน้อยที่ดูบอบบางในสายตาพ่อแม่ ไม่มีวี่แววของการเป็นนักกีฬาใดๆ วันนี้เธอเติบโต แข็งแรง และเข้มแข็ง กว่าภาพที่เค้าเคยเห็นมาตลอดทั้งชีวิต เป้าหมายของก้อยในการวิ่งครั้งนี้จึงไม่ใช่แค่การได้ sub4 แต่คือการได้ทำให้พ่อมีความสุข และทำให้พ่อ...ภูมิใจ ใน "เด็กหญิงรัชวิน" ดีใจที่ได้พาพ่อกลับมาที่นี่ เที่ยวชิคาโก้ให้สนุกนะพ่อ แล้วเจอกันที่เส้นชัยค่ะ :) . . . จาก ลูกสาวของพ่อ #ก้อยไม่เก่งแต่ก้อยไม่หยุด #KTChicagomarathon2019 #MyChicagoMarathon

จดหมายถึงพ่อ แม่ และน้องของฉัน ครบ 30 ปี วันนี้ที่มาถึง ลูกซาบซึ้งอยากขอบคุณพ่อแม่ ที่สั่งสอน เข้าใจ ดูแล รักอย่างไม่มีข้อแม้ แม้เหนื่อยล้าสักเท่าไหร่ ความรักบริสุทธิ์จากท่าน สร้างพลัง ให้ลูกน้อยได้เติบใหญ่ จนลูกทั้งสองพบทางเดินอย่างเข้าใจ ไม่มีครั้งไหน ขาดกำลังใจ ไม่เคยมี พ่อและแม่ สนับสนุนลูกในทุกด้าน ทั้งการงาน การเรียน ชีวิตคู่ ให้คำแนะนำ ให้ความรัก ให้ความเอ็นดู ลูกทั้งคู่ซาบซึ้งสุดหัวใจ พ่อโรจน์ เป็นตัวอย่างของคนแกร่ง คนมีวินัย พ่ออดทน พ่อเข้มแข็ง เป็นแบบอย่างของคนที่หมั่นฝึกฝนตนอยู่เสมอ ที่สำคัญเป็น Gentleman ที่สุดของลูก ถึงแม้บางครั้งจะน่าสงสารเพราะ เป็นชายหนุ่มเดียวในบ้าน ที่เป็นมารดาธิปไตย แต่พ่อโรจน์ก็น่ารักและปรับตัวเข้าใจกับ 3 ดาวประจำบ้านอย่างมากมาย แม่ใหม่ แม่เป็นทุกอย่าง เหมือนเพื่อน เหมือนพี่สาว แม่เป็นพลังงานบวกของลูกๆและทุกๆคนที่พบเห็น เป็นเกล็ดดาวที่สวยงามระยิบระยับบนท้องฟ้า แม้คืนที่มืดมิดก็มีดาวดวงนี้ส่องสว่างเป็นกำลังใจเสมอ มัดมุก มัดมุกเป็นน้องสาวที่พี่รักมาก แม้วันนี้จะไม่ได้มา แต่พี่ภูมิใจกับ ทุกก้าวในชีวิตของมัดมุก เราทั้งสองรักกันและให้กำลังใจกันเสมอ มัดมุกเปรียบเสมือน My Little Star ดวงดาวน้องน้อย ที่คอยอยู่เคียงข้างพี่สาว พี่ขอยินดีกับบทบาทที่สำคัญของการเป็นคุณแม่มือใหม่ คุณแม่ที่รักของเด็กชายไทคูณ เราโชคดีที่มีครอบครัวที่อบอุ่น เข้าใจ ให้กำลังใจเช่นนี้ ในวันที่สุข ในวันที่ทุกข์ ทุกคนจะอยู่ด้วยกันเสมอ รักเสมอ และ ตลอดไป

#จดหมายถึงพ่อ #ที่ไม่มีผู้รับ #และปลายทางช่างไกลเหลือเกิน..........