ความจริง ความเชื่อ จากสิ่งที่เป็นจริง...
ปรากฏการณ์ "ลวงอารมณ์" เกิดขึ้นในสังคมไทยมากมาย และมากขึ้น ตามเทคโนโลยีการสื่อสารที่ง่าย ทุกๆคนเข้าถึงได้
บังเกิดความสับสน ของประชาชนมากมาย ในวิธีคิด แนวคิด ตรรกะ แนวทางทางปัญญาทั้งทางโลกทางธรรม
แม้แต่ตัวผมเอง ก็มีคนเอาภาพ ไปแอบอ้างใช้ประโยชน์ สารพัด หรือ เอาแนวทางคำพยากรณ์ อะไรไม่รู้ มาประกบ แล้วใช้เรียกเเขก หาสมาชิก เรียกความสนใจ ผมบอกเลยครับว่า "ไม่ใช่ นั่นเป็นการแอบอ้าง ละเมิด หลอกลวง"ถ้าอยากรู้จริงไม่จริง ให้ติดตามดูที่ fb นี้ "โหรฟันธง ลักษณ์ เรขานิเทศ" ถ้าไม่มีข้อมูลอะไร แบบนั้นในfbนี้ แล้วใครเอาข้อมูลแปลกๆ คำพยากรณ์แบบที่ผมไม่เคยทายเช่นปีนักษัตร(ชวด ฉลู ขาล...กุน)ฯลฯ ไปโพสต์พร้อมภาพ นั่นคือ พวกมิจฉาชีพ แอบอ้าง ละเมิด ทั้งนั้น
คนที่ จะให้ข้อมูลข่าวสารอะไร ต้องมีตัวตนจริง มีความชัดเจน ติดตามตรวจสอบได้
คนจะสอนคนได้ ต้องมีประสบการณ์ชีวิต มีความล้มเหลว ความสำเร็จ ผ่านทุกข์/สุข ตกผลึกในชีวิต ที่พิสูจน์ ติดตาม ได้ มาเป็นคนสอนชีวิตจากชีวิต ไม่ใช่ ตั้งตัวเป็น อาจารย์ ผู้ชำนาญการ โค้ช หรืออะไรสารพัด ไม่ใช่แค่การพูดเก่ง ดูดี แล้วจะพูดอะไร ไปจำอะไรมาพูด ไปเรียนมาเพื่อสอน แค่นั้นไม่ได้ครับ ชีวิตต้องมีเรื่องราว เราจะเลือกใคร มาสอนเรา เราจะฟังใคร เชื่อใคร ต้องดูความจริงของประสบการณ์ เรื่องราวในชีวิตของเขาก่อน ว่าเขา คือผู้ มีประสบการณ์จริง ผ่านเรื่องราวในชีวิต ผ่านร้อนผ่านหนาว ทุกข์/สุข มามากน้อยเพียงใด ผ่านการอบรมขัดเกลา สร้างสมภูมิสติ ภูมิปัญญา ภูมิธรรม มามากน้อยเพียงใด ไม่ใช่ แค่ โดนใจ ถูกใจ พอใจ เพียงแค่"คนทำท่า คนสร้างภาพ คนลวงอารมณ์"
คนที่เปิดเผยชีวิต เล่า บอกกล่าวชีวิต ในเรื่องใดๆ จะกี่เรื่องก็ตาม ในชีวิตของเขา คือร่องรอยแห่งประสบการณ์ ความรู้ ฯลฯในประวัติศาสตร์ แห่งชีวิต ที่มีคุณค่า จากเวลาที่ดำเนินไป และเป็นสัจธรรม คือความจริงที่เป็นจริง เพราะบทเรียนที่ดีที่สุด คือ บทเรียนแห่งทุกข์และสุขในชีวิตที่ดำเนินไป
"ผมชื่นชมยินดี กับคนเล่าความจริง ในประสบการณ์แห่งชีวิต ในทุกๆเรื่องที่ล้วนเป็น"ครู อาจารย์เป็นโค้ช เป็นนักปราชญ์ สอนคนจากความจริงจากชีวิตจริง ไม่ใช่ความลวง หรือการแสดงความรู้จากแค่ อ่านมา ดูมา ฟังมา คิดว่า นึกว่า ฝันว่า จินตนาการว่า แล้วพาคนหลงเชื่อ เพื่อผลประโยชน์ ชื่อเสียง วาระซ่อนเร้น ฯลฯ"
ไม่เช่นนั้น จากนี้ ใครจะนึกตั้งตัวเป็นนายแพทย์ หมอ ทนายความ นักธุรกิจผู้ชำนาญการ พ่อครัวแม่ครัว เซียนพระ ครุ ครูด้านต่างๆ นักปราชญ์ในสายต่างๆ หมอดูมืออาชีพฯลฯ ทั้งที่ไม่ใช่ ไม่เคยเรียนมา ไม่เคยสร้างสมประสบการณ์ ไม่มีประวัติศาสตร์ชีวิต ไม่มีอะไรตกผลึก จากความจริงของประสบการณ์ แต่ ออกมาพูด สอน คนเจื้อยแจ้วเป็นนกแก้วนกขุนทอง เพ้อเจ้อ
นักปราชญ์ ตัวจริง ของผู้ชำนาญการ ได้แต่นั่งงงว่า "มันมาจากไหน"และด้วยเทคโนโลยีที่ไปไกลขาดการคัดกรอง ทำให้ชาวบ้าน ประชาชน ต้องดู ฟัง คนเหล่านี้ ไปแบบงงๆ
ในทุกวิชาชีพ เราจะรู้ว่า"ใครเป็นใคร ตัวจริงหรือตัวปลอม ชัวร์หรือมั่วนิ่ม"เพราะ เราย่อมรู้ย่อมเห็นและเข้าใจ ไม่ใช่แค่โดนใจ ถูกใจ แค่ภาพลวง สิ่งลวง มายา ครับ
เพื่อให้สติ ให้ได้คิด พิจารณา ไม่เช่นนั้น จะเละเทะไปหมด ในยุคปัจจุบัน
ลักษณ์ ราชสีห์ โหรฟันธง
ปล.ภาพประกอบผมกับครูโหรพัฒนา พัฒนศิริ บันทึกถ่ายภาพนี้ เมื่อ2สัปดาห์ที่ผ่านมา ในขณะสอนทบทวนความรู้โหราศาสตร์ให้คณะศิษย์ ราว 700 คน ที่โรงแรมเดอร์เบเคลีย์ ประตูน้ำ

ดับฝันวันหวาน ครุ คริ

สอนจบวันนี้ เหนื่อยขาดใจ มาเจอข้อความนี้ ซึ่งมาก ขอแชร์เรื่องราวที่ทำให้เราน้ำตาไหล จากทีมงาน ตื่นมาติว

**คำเตือน บทความนี้เป็นบทความที่แฝงโฆษณา และหวังผลตอบรับจากผู้ที่ได้อ่านนะครับ**

เนื่องจากทั้งพ่อและแม่ของผมเป็นครูทั้งคู่ ทำให้ในบางเวลาผมเคยคิดอยากจะเป็นครูอยู่บ้างเหมือนกัน

แต่ปัญหาใหญ่ผมคือ ผมเป็นคนไม่ค่อยด่าเวลาใครทำผิด ผมมักจะใช้วิธีการอื่นๆมาทำให้คนคนนั้นรู้ตัวเองว่าเขาทำผิดและสำนึกผิดด้วยตัวเอง

ผมเคยคุยกับแม่เรื่องนี้ แม่ผมบอกว่าวิธีการแบบนี้มันก็มีส่วนที่เป็นข้อดี แต่มันไม่น่าจะใช้ได้ผลกับการใช้สอนคนเป็นกลุ่ม ใช้วิธีนี้กับคนๆเดียวก็ยังไม่รู้เลยว่ามันจะได้ผลรึเปล่า คนๆนั้นอาจจะไม่รับรู้อะไรเลยก็เป็นได้ ที่สำคัญคือถ้าเรามั่นใจว่าสิ่งที่เขาทำมันผิด มันจะไปผิดอะไรกับการที่เราบอกเขาว่าเขาทำผิดนะ คือจะไม่ด่าเขาก็ได้ แต่ก็ต้องบอกให้เขารู้ว่าเขาทำผิด ก็แค่นั้นเอง ซึ่งสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ผมพยายามทำมาโดยตลอดแต่มันก็ทำไม่ค่อยได้ซักที จนผมรู้สึกว่าผมคงเป็นครูไม่ได้หรอก

พาร์ทอดีตจบไป ในปัจจุบันผมทำงานมาก็หลายปีแล้ว ในใจคิดแต่เรื่อง "เรากำลังทำอะไรอยู่?" "เราอยากทำงานที่เรารัก" "เราอยากทำชิ้นงานแบบนั้นแบบนี้"

จนอยู่มาวันนึง วันที่ผมทำงานมาสี่ปีกว่าๆ ช่องทีวีที่ผมทำงานอยู่ได้ทำคลอดรายการหนึ่งออกมา ณ ตอนแรกผมมองว่า รายการนี้มันง่ายมาก ไม่ต้องทำอะไรมากมาย ถ่ายทำง่าย ตัดต่อง่าย และมันคงเป็นเพียงแค่รายการหนึ่งที่ทำง่ายๆลงทุนน้อยๆ เพื่อให้ได้คอนเท้นต์มาถมเวลา 24 ชั่วโมงในแต่ละวันให้หมดๆไปจำนวนหนึ่งเท่านั้น

แต่พอถึงวันที่ผมตัดต่อรายการนี้เข้าจริงๆ ผมกลับพบว่า ไอ้สิ่งที่ผมมองมันไว้ก่อนหน้านี้มันผิดหมดเลย มันไม่ใช่รายการง่ายๆ ที่ถ่ายง่ายๆ ตัดง่ายๆ แต่มันต้องการคนทำงานที่มีจิตสำนึกของความเป็น "ครู" อยู่ในตัว และผมก็ได้เรียนรู้ว่าการเป็นครูมันไม่ง่ายเลยจริงๆ ที่เขาพูดกันว่าคำว่า "ครู" มาจากคำว่า "ครุ" ที่แปลว่าหนักนั้นไม่ใช่เรื่องที่เกินเลยเลยสักนิด

โอเค ผมอาจจะไม่ได้เป็นคนสอนเอง แต่ผมคือคนสุดท้ายที่จะทำให้เมื่อรายการนี้ออกไปสู่สายตาผู้ชม มันต้อง"รู้เรื่อง" "ถูกต้อง"และ"เข้าใจ" ไม่ได้หมายความว่าคนที่สอนสอนไม่เข้าใจแล้วผมต้องมาทำให้มันเข้าใจนะครับ เพียงแต่ด้วยลักษณะของการถ่ายทำและตัดต่อบางอย่าง มันทำให้บางสิ่งบางอย่างที่เราต้องโฟกัสตอนที่เราเป็นคนดู มันหลงหายไป

ผมค่อนข้างปวดหัวมากในช่วงเทปแรกๆของรายการ แต่มันก็ได้ตอกย้ำความรู้สึกของผมที่ว่า ช่องทีวีที่ผมทำอยู่มันมีรายการที่เป็นประโยชน์กับคนดูจริงๆนะ มันโคตรจะมีประโยชน์เลยว่ะ ผมแม่งโคตรดีใจเลย และถึงแม้จะน้อยนิดก็เถอะ ผมได้เป็นครูกะเขานิดนึงเหมือนกันนะ

รายการนี้ชื่อว่า ตื่นมาติว ครับ ติดตามได้ตอนหกโมงเช้าวันธรรมดา วันเสาร์อาทิตย์เจ็ดโมงเช้า ใครมีลูกหลานน้องนุ่งที่กำลังเรียนอยู่ บอกให้เขาไปกดไลค์ และติดตามรายการได้ทั้งทาง Play Channel และ ยูทูบ นะครับ

ขอโทษถ้าเขียนยาวไป

ครุใส่น้ำคืออะไร มาดูหน้าตาอุปกรณ์หาบน้ำแบบโบราณกัน