The Platform ดูแล้วอดคิดถึง ตู้ปันสุข ในบ้านเราไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยทีเราจะได้เห็นมนุษย์เอาแต่ได้...
.
ผมไม่แปลกใจเลยที่เห็นข่าวเรื่องตู้ปันสุขที่มีคนมากอบโกยเอาของในตู้ปันสุขไปเกลี้ยงตู้แล้วไม่คิดจะแบ่งปันให้คนข้างหลัง และแน่นอนว่า ยังไงก็อดที่จะเอาไปเทียบกับหนังเสปนเรื่อง The Platform ที่เพิ่งลงจอฉายใน Netflix ไม่นานมานี้เอง ซึ่งโดยส่วนตัว ผมต้องบอกเลยว่า The Platform มันเป็นหนังเปรียบเทียบเชิงปรัชญาที่ว่าด้วยสันดานดิบและความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ได้อย่างชัดเจนที่สุด และเมื่อมาดูเหตุการณ์ที่เกิดกับเรื่องราวของ ตู้ปันสุข ในบ้านเราตอนนี้ ยังไงมันก็อดที่จะเอามาเทียบกันไม่ได้
.
The Platform ว่าด้วยเรื่องราวของคุก ที่เรียกว่า The Hole ซึ่งมีอยู่ 333 ชั้น โดยในคุกนี้ทางผุ้ดูแลระบบจะหย่อนอาหารลงมาจากชั้นบนสุดลงเรื่อยๆไปจนถึงชั่นล่างสุด ทุกคนมีสิทธิหยิบและเลือกอาหารมากินในเวลาที่จำกัด แน่นอนว่าอาหารที่ถูกทำมาอย่างพิถีพิถันจะโดนคนชั้นบนเลือกของดีๆกินไปหมด แถมบางคนกินแล้วยังไม่พอใจ ยังถุยน้ำลายใส่ ขี้ใส่ลงไปในอาหารด้วย พระเอกของเรื่องคือ โกเร็ง ฟื้นขึ้นมาครั้งแรกที่ชั้น 48 เป็นชั้นค่อนข้างจะบนหน่อย เค้ามีอุดมการณ์แน่วแน่ จากที่เห็นได้ว่าเค้าเลือกหนังสือติดตัวมาในคุก เค้าอยากจะลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม และอยากจะเปลี่ยนแปลงสังคม ผมจะไม่เปรียบเทียบอะไรให้มันซับซ้อน เพราะเชื่อว่าหลายคนดูกันไปและมีการเปรียบเทียบในมุมมองของตัวเอง แต่สิ่งที่ผมอยากจะพูดถึงก็คือ การแบ่งปันในสังคม และปัญหาชนชั้นในสังคมเรา เราจะไม่พูดถึงประเทศใดประเทศหนึ่ง แต่เราจะพูดถึงโลกทั้งใบเลย
.
สังคมในอุดมคติเราอยากเห็นการแบ่งปันจากคนรวยหรือคนชั้นสูงลงมาสู่คนชั้นล่าง แต่ในสภาพความจริง สังคมมันก็ยังแบ่งชนชั้นอยู่ดี ต่อให้มีคนชั้นสูงก็ยังมีคนชั้นสูงกว่าหรือบนกว่า เราพบว่ามนุย์เราเอาเปรียบกันเสมอ และเราก็พบว่ามันเป็นเรื่องที่ยากมากที่เราจะได้เห็นการแบ่งปันที่เท่าเทียมและเสมอภาค อย่างกรณี ตู้ปันสุข ที่เราเห็น จากภาพข่าวแม้ว่ามันจะมีเรื่องราวดีๆที่คนเอาของไปใส่กันจนเต็มตู้ แต่ในเวลาเดียวกันเราก็ยังได้เห็นคนที่มาขนของไปจนเกลี้ยงตู้ และที่เจ็บปวดคือคนที่มาขนของออกไปจนหมดตู้ดันเป็นคนมีฐานะ คนขับรถเก๋งด้วย และที่น่าตลกคือ บางครั้งคนที่ไปแจกของใส่ตู้นี่แหละที่ไปถ่ายรูปมาประจาน บางครั้งผู้ให้ก็มองการแบ่งปันเป็นมหรสพเป็นเรื่องการทำความดีที่เป็นเหมือนการเล่นและมองดูคนอดอยากมารับของแจกเป็นเรื่องสนุกสนานก็มี แต่คนที่ให้ด้วยเจตนาดีมันก็มี
.
คนบางคนไม่ได้อยากมารับของแจกฟรี แต่เค้าไม่มีจริงๆ เค้าอาจจะเคยอดอยากมาก่อน เค้าเรียนรู้ชีวิตมาก่อนว่า ทำดีไป เอาของไปแต่พอดี เกิดคราวหน้าเค้าอยากมาเอาแต่ของดันหมดเค้าก็ไม่มีกินอยู่ดี ก็เลยหยิบให้มันเยอะๆไปเลย คนบางคนไม่ได้ขาด ไ่ม่ได้อยากได้ของฟรี แต่มองว่าการหยิบของมาเยอะๆคือการชิงความได้เปรียบ และการฉวยโอกาสทางสังคมที่เค้ามีโอกาสมากกว่า
.
ทั้งหมดทั้งปวง มันก็คือเรื่องราวของมนุษย์นี่แหละ ที่มารวมตัวกันเป็นสังคมและมารวมตัวกันแบ่งแยกชนชั้น มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่ชนชั้นสูงจะเอาเปรียบและดูถูกเหยียดหยามคนชั้นล่างกว่าด้วย และมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่คนที่มีโอกาสได้ก่อนจะตักตวงไปให้มากที่สุดโดยไม่คิดถึงคนข้างหลัง เอาจริงๆสภาพนี้เราจะเห็นได้จากพวกคนรวยๆ ดารา ดีเจ ที่เอาเจลแอลกอฮอล์ เอาหน้ากากมาขายแพงๆ ซึ่งตู้ปันสุขมันก็เลยกลายเป็นสัญลักษณ์และเครื่องมือวัดน้ำใจคนในที่สุด...

สุดท้ายผมขอย้ำ

#คุณไม่มีทางเปลี่ยนมันได้พระเจ้าก็ทำไม่ได้