“ประภาคาร” ประภาคารรอเรือเหมือนรอรัก ฟูมเฟื่องฟักถักทอรอฝั่งฝัน เรือลำน้อยลอยลับนับคืนวัน ตะวันขึ้นพระจันทร์ฉายมิหน่ายรอ เรือลำนั้นบรรทุกรักแล้วจากกัน อีกฟากหนึ่งถึงสวรรค์หว่านสมอ เรือลอยลับลาแล้วลืมฝั่งที่รอ ฝังสมอเสมือนฝังพี่ทั้งเป็น ประภาคารรอก็แล้วเรียกก็แล้ว ไร้วี่แววรอเรือรักหักหันเห็น ประภาคารประมาณตนประมาณเป็น ประมาณว่าประมาทไปให้ไกลกัน ระยะห่างระหว่างทะเลทุเลทุลัก ลมโชยชักรักให้เรือเกลือให้หวาน สิ้นแสงแล้วสิ้นแสงรักประภาคาร ประสบการณ์ประสบพบประสบเธอ #กลอนสี่สุภาพ